Η ΟΑΚΚΕ για το γήπεδο στο Βοτανικό

Μια κριτική από μαρξιστική σκοπιά.

H Θεσσαλονίκη Γιορτάζει τα Γενέθλια της Ayn Rand!

Η Θεσσαλονίκη γιορτάζει τα γενέθλια της Αyn Rand προβάλλoντας την ταινία ''Κοντά στον Ουρανό'' (The fountainhead).
H εκδήλωση διοργανώνεται από Έλληνες Οbjectivists (Αντικειμενιστές) σε συνεργασία με τους Φιλελεύθερους Φοιτητές και έχει ως στόχο να φέρει σε επαφή το ελληνικό κοινό με τις ιδέες και το έργο της Ayn Rand και του ρεύματος του ομπτζεκτιβισμού.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου στην αίθουσα της aas gallerie(Ερμού 59)) ενώ το πρόγραμμα έχει ως εξής:
19:00 Ανάγνωση της Βιογραφίας της Ayn Rand
19:30 Προβολή της ταινίας
Στο τέλος της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση ενώ θα διανεμηθεί παράλληλα και το ομότιτλο βιβλίο της
Η εκδήλωση είναι ανοικτή στο κοινό!

Ο Χαρίδημος Τσούκας για την ανομία

Άρθρο στο e-rooster, το οποίο αξίζει να διαβάσετε. Πραγματικά, κοινός παρονομαστής των περισσοτέρων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα το κράτος είναι η γενική περιφρόνηση προς τους νόμους και η υποχώρηση της νομιμότητας ενώπιον κάθε είδους, λογικών και παραλόγων, αιτημάτων ή διεκδικήσεων.

Η κατάλυση της νομιμότητας

Ίσως το πιο μελανό στοιχείο από τις αγροτικές "κινητοποιήσεις" είναι η επιβεβαίωση, για άλλη μια φορά, ότι στην Ελλάδα οι νόμοι δεν τηρούνται - ότι κάποιος μπορεί με ατιμωρησία να εκβιάζει το σύνολο της κοινωνίας επικαλούμενος τον "αγώνα". Είναι χαρακτηριστικό ότι καμμία εφημερίδα αυτές τις ημέρες δεν αφιερώνει πρωτοσέλιδο, τουλάχιστον, σχόλιο, στο οποίο να επισημαίνεται και να κατακρίνεται η απίστευτη ταλαιπωρία που πολλοί συμπολίτες μας υφίστανται. Ουδείς νοιάζεται για τόσους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να φανούν συνεπείς στις προσωπικές κι επαγγελματικές υποχρεώσεις τους εξ αιτίας των παρανομιών αυτών. Κάποιοι μιλούν για φόβους "κοινωνικού αυτοματισμού" - δηλαδή για υποκατάσταση των νομίμων οδών δράσεως και καταπολέμησης του (αυτοφώρου) εγκλήματος από τους πολίτες, από φαινόμενα αυτοδικίας. Δεν σκέφτονται, όμως, να καλέσουν το κράτος να κάνει τη δουλειά του, δηλαδή να συλλάβει και να δικάσει στην αυτόφωρη διαδικασία τους παρανομούντες. Επίσης, κανείς δεν είχε αντιδράσει όταν, το 1999, με ειδική διάταξη νόμου (ν. 2721/1999, άρθρο 25) απηλλάγησαν πάσης ποινικής ευθύνης οι αγρότες που είχαν καταλάβει τις εθνικές οδούς το 1997. Αντιθέτως, οι εφημερίδες του Συνασπισμού και του ΚΚΕ ("Αυγή" και "Ριζοσπάστης") ευθέως υποστηρίζουν αυτές τις μορφές κινητοποιήσεων. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας τέτοιος αισχρός εκβιασμός του συνόλου της κοινωνίας αντιμετωπίζεται τόσο ελαφρά.

Η διάκριση των λειτουργιών και ο παραγνωρισμένος ρόλος της δικαστικής εξουσίας

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση αποτελεί η έκδοση δύο δικαστικών αποφάσεων, αυτής του τμήματος αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας αναφορικά με το γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό και αυτής του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών αναφορικά με την ακαδημαϊκή ισοτιμία πτυχίου που χορηγήθηκε από γαλλικό πανεπιστημιακό ίδρυμα, το οποίο όμως συνεργαζόταν υπό μορφήν franchise με ελληνικό εργαστήριο ελευθέρων σπουδών. Ό,τι γράφω το γράφω με την επιφύλαξη ότι δεν έχω διαβάσει τις ίδιες τις αποφάσεις, αλλά μεταφέρω τα όσα (συχνά ανακριβή) γράφει γι' αυτές το ρεπορτάζ. Η δικαστική εξουσία έχει ως αποστολή της την εφαρμογή των νόμων. Όταν λέμε των νόμων, εννοούμε όλη την κλίμακά τους, από το Σύνταγμα και το Κοινοτικό Δίκαιο μέχρι την τελευταία κανονιστική ("νομοθετική") πράξη που έχει εκδώσει, κατόπιν νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως ένα διοικητικό όργανο. Όμως αυτός είναι συνάμα και ο περιορισμός της - δεν είναι έργο της δικαστικής εξουσίας να νομοθετεί ή να υποκαθιστά την εκτελεστική λειτουργία. Πώς σχετίζονται με αυτά οι παραπάνω αποφάσεις; Ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο.

Με την απόφαση του Τμήματος Αναστολών το Συμβούλιο της Επικρατείας θεώρησε ότι από την πρόοδο των εργασιών στο Βοτανικό μέχρι τη συζήτηση της κύριας προσφυγής ενώπιόν του μπορεί να προκληθεί ανεπανόρθωτη βλάβη στο περιβάλλον. Η διάταξη ουσιαστικού δικαίου που εφήρμοσε είναι το άρθρο 24 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο το η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Το ΣτΕ υπεισήλθε σε μια κρίση, ότι το νομικό πλαίσιο (πρόκειται για νόμο ψηφισμένο από τη Βουλή) για τη διπλή ανάπλαση του Βοτανικού και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας δεν προστατεύει επαρκώς το περιβάλλον (για την ακρίβεια, στη διαδικασία της αναστολής: ενδέχεται να μην προστατεύει επαρκώς το περιβάλλον), κρίση για την οποία μάλλον περισσότερο αρμόδια θα ήταν η εκτελεστική εξουσία, η οποία έχει την εμπειρία και την εξειδικευμένη τεχνογνωσία για να κρίνει εάν η δεδομένη ανάπλαση είναι συνολικά βλαπτική ή ευνοϊκή για το περιβάλλον. Όταν νομοθέτησε η Βουλή για την ανάπλαση αυτή είχε υπ' όψει της εκθέσεις και εγκρίσεις τεχνικών (εκτελεστικής λειτουργίας), ενώ και όλη η διαδικασία ανάπλασης θα περνά, κατ' ανάγκην, από Πολεοδομίες και άλλες αντίστοιχες υπηρεσίες, οι οποίες θα κρίνουν για ενδεχόμενες βλαπτικές συνέπειες προς το περιβάλλον όταν χορηγούν τις σχετικές άδειες. Το ΣτΕ δεν αποτελείται από περιβαλλοντολόγους ούτε από μηχανικούς και αποστολή του δεν είναι να κάνει κρίσεις οι οποίες είναι, στην ουσία, κρίσεις σκοπιμότητας. Δεν πρόκειται για κάποια πρόδηλη παραβίαση των όρων που θέτει το άρθρο 24 του Συντάγματος από τη Βουλή ή από την εκτελεστική εξουσία στη συγκεκριμένη περίπτωση, ώστε να θεωρεί το ΣτΕ ότι το ίδιο μπορεί - και υποχρεούται - να υποκαταστήσει την κρίση που έχουν εκφέρει οι τεχνοκρατικές υπηρεσίες. Προσοχή: δεν εννοώ ότι το ΣτΕ δεν πρέπει να ελέγχει τη συμβατότητα των νόμων με το Σύνταγμα, ακόμη και με το άρθρο 24, αλλά θα έπρεπε να περιορίζει το ρόλο του στον έλεγχο περιπτώσεων που είναι "με γυμνό μάτι" προφανές ότι το περιβάλλον συνολικά θίγεται. Θα ώφειλε, δηλαδή, να αυτοσυγκρατηθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση και να μην προχωρήσει στην αποδοχή της αιτήσεως αναστολής (και, κατά τη γνώμη μου, ούτε της αιτήσεως ακυρώσεως των ενδιαφερομένων πολιτών).

Από την άλλη, επικρίθηκε το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών που ακύρωσε την άρνηση του ΔΟΑΤΑΠ να δεχθεί την ισοτιμία πτυχίου που χορηγήθηκε από γαλλικό ίδρυμα, ενώ μέρος των σπουδών (δεν ξέρω πόσο) είχε πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα σε εργαστήριο ελευθέρων σπουδών - η αιτιολογία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ήταν ότι δεν είχε αρμοδιότητα το ΔΟΑΤΑΠ να εξετάζει εάν μέρος των σπουδών αυτών πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα. Εκ πρώτης όψεως (και το γράφω έτσι, επειδή δεν ξέρω το κανονικό ιστορικό) το ΔιοικΠρωτΑθ έπραξε άριστα και έκανε τη δουλειά του - το ΔΟΑΤΑΠ οφείλει, σύμφωνα με το νόμο που το διέπει, να ελέγχει εάν τουλάχιστον το 1/2 των σπουδών πραγματοποιήθηκε στο ίδρυμα που απονέμει τον τίτλο. Δεν έχει, όμως, την αρμοδιότητα να απορρίψει την ισοτιμία, επειδή έχει διαπιστώσει ότι ένα μέρος των σπουδών (και πάντως λιγότερο από το 1/2) δεν έχει πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα. Δεν έχει, δηλαδή, το ΔΟΑΤΑΠ την αρμοδιότητα να υπερβαίνει τις ελεγκτικές του αρμοδιότητες, όπως και τα Δικαστήρια δεν έχουν το δικαίωμα να επικυρώνουν με τις αποφάσεις τους μια τέτοια υπέρβαση (σημείωση: εάν το ΔιοικΠρωτΑθ βασίσθηκε σε κοινοτικό δίκαιο, όπως φέρεται να ανακοίνωσε το κολλέγιο, τότε έχει κάνει πατάτα και όλα όσα γράφω για την απόφασή του δεν ισχύουν). Η δήλωση του Υπουργού Παιδείας ότι η απόφαση είναι πρωτόδικη και θα περιμένουμε μέχρι να τελεσιδικήσει παραγνωρίζει εντελώς το ρόλο της νομοθετικής λειτουργίας: εάν η κυβέρνηση θέλει να εφαρμοσθεί κατά γράμμα το άρθρο 16 του Συντάγματος (το οποίο ο γράφων θεωρεί απαράδεκτο, αλλά, όπως και να το κάνουμε, νόμος του κράτους είναι και δη αυξημένης τυπικής ισχύος), δεν επιρρίπτει τη σχετική ευθύνη στη δικαστική λειτουργία, αλλά, ως διαθέτουσα την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τροποποιεί το νόμο για το ΔΟΑΤΑΠ, ώστε να έχει και τον ελεγκτικό ρόλο που θα του επιτρέπει να διασφαλίζει ότι οι σπουδές που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα εκτός ΑΕΙ δεν θα μπορούν να έχουν καμμιάς μορφής ακαδημαϊκή αναγνώριση. Δεν είναι δουλειά του Δικαστηρίου να ασκήσει τις αρμοδιότητες που ώφειλε να έχει ασκήσει το Κοινοβούλιο και να χορηγήσει στο ΔΟΑΤΑΠ περισσότερες αρμοδιότητες από αυτές που έχει. Αυτή είναι δουλειά της νομοθετικής λειτουργίας καθαρά - και οι αμήχανες δηλώσεις του κ. Σπηλιωτόπουλου είναι μάλλον προσπάθεια για επίρριψη ευθυνών αλλού.

Άλλη μια φωτογραφία για το ημερολόγιο της Αυγής, κρίμα ήρθε πολύ αργά – μήπως μια δεύτερη έκδοση;

Είχα αναφερθεί και παλιότερα για την ad hoc ευαισθησία της αριστεράς και το αίμα που θρέφει τις προσδοκίες της. Δεν είναι βέβαια η παραπάνω φωτογραφία η απόδειξη μα κάθε αριστερός - αν μπορούσε να εκφραστεί πιο ελεύθερα (αντίφαση ξέρω) - κάτι παρόμοιο θα έλεγε. Λίγο με την αναφορά για τον μισθό των «μπάτσων» που δεν είναι μόνο 700 € , λίγο με την αναφορά στο γεγονός πως οι «μπάτσοι» διάλεξαν αυτή την δουλειά και δεν τους υποχρέωσε κανείς να γίνουν αυτό που είναι το έχουν πει άλλωστε. Δεν είναι η βία και ο θάνατος που τους συγκλονίζει αλλά είναι η προδιάθεσή τους να θεωρούν πως εξουδετερώνουν τις ιδέες με την φυσική εξόντωση του φορέα τους που τους καθοδηγεί.
Αν κάποιος μπορεί να διαφωνεί με τα παραπάνω να του επισημάνω βέβαια πως ο «σχεδιασμός» της αριστεράς περιλαμβάνει , στο τελικό στάδιο, μια βίαιη και αιματηρή επανάσταση που θα φέρω το πρώτο φως του σοσιαλισμού , σε αυτή την γή τουλάχιστον για τις διαστημικές αποικίες δεν ξέρω.

Πανεπιστημιακό άσυλο - το ΠΑΣΟΚ μας εκπλήσσει θετικά

Δεν περιμέναμε μια ανακοίνωση από το ΠΑΣΟΚ που να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Να, όμως, που έγινε. Φυσικά, η ΠΟΣΔΕΠ διαφώνησε.

Καλή Χρονιά!

Από τους αδελφούς Dalton και τους λοιπούς συντελεστές αυτής της ιστοσελίδας οι θερμότερες ευχές προς όλους τους αναγνώστες μας για ένα περισσότερο ειρηνικό και ελεύθερο 2009!