Wednesday, April 29, 2009

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος στο blog της Δράσης ...

ξεκινά με ένα πολύ δυνατό άρθρο, από αυτά που λέμε ότι "θα συζητηθούν".

Monday, April 27, 2009

Οικολόγοι Πράσινοι: H Διακριτική Γοητεία του Άγνωστου Χ

Η απαξία του πολιτικού συστήματος είναι όπως όλα δείχνουν δεδομένη. Εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην ακατάσχετη σκανδαλολογία και σε έναν κενό περιεχομένου πολιτικό λόγο, οι πολίτες αναζητούν μία διέξοδο για να εκφράσουν κυρίως τη διαμαρτυρία τους αλλά και την πολιτική τους διαφοροποίηση από το υπάρχον καθεστώς. Τα παραδοσιακά μικρά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) με την ακραία ρητορική τους αλλά και την σύμπραξη τους στο σημερινό πολιτικό σκηνικό αδυνατούν να εισπράξουν αυτό το κύμα διαμαρτυρίας.Ως εναλλακτική λύση -με βάση τις νέες δημοσκοπήσεις-οι πολίτες φαίνεται να επιλέγουν τους οικολόγους πράσινους.
Τι γνωρίζουμε όμως για το νέο αυτό κόμμα που φαίνεται σε ορισμένες δημοσκοπήσεις να ξεπερνάει ακόμα και το 5%; Οι περισσότεροι απολύτως τίποτε.Ορισμένοι στη Θεσσαλονίκη γνωρίζουν τον κ. Μιχάλη Τρεμόπουλο ο οποίος παλαιότερα ήταν υποψήφιος νομάρχης (τη μία φορά με τον Συνασπισμό). Πιθανολογούν όλοι, και όχι αδίκως, ότι λόγω ονόματος επικεντρώνονται σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλονος τα οποία άλλωστε βρίσκονται πλέον ψηλά στην πολιτική ατζέντα παγκοσμίως. Το πέπλο άγνοιας που έχουμε όμως για τους οικολόγους-πράσινους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην απουσία τους κυρίως από τα πάνελ των διάφορων πολιτικών talk-show. Αυτό όμως-με δεδομένο το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης στην Ελληνική τηλεόραση- δεν είναι απαραιτήτως κακό.Αντίθετα, ο -σκεπτόμενος και αγανακτισμένος συγχρόνως τηλεθεατής- παρακολουθώντας τους εκπροσώπους των κομμάτων να διαπληκτίζονται διαρκώς για ζητήματα που ουδόλως τον αφορούν προτιμάει να ρίξει την ψήφο του στους οικολόγους πράσινους και ας μην ξέρει τίποτε για αυτούς.Επιπλέον, η άγνοια των ψηφοφόρων για τις πολιτικές τους θέσεις, τους προσδίδει ευελιξία κινήσεων και τους καθιστά ελκυστική πολιτική επιλογή για διάφορους ετερόκλητους ιδεολογικούς χώρους.Από τη μία ο απογοητευμένος από τον Σύριζα αριστερός ψηφοφόρος βρίσκει πολιτικό καταφύγιο στον πρώην εκλογικό του σύμμαχο και από την άλλη o απελπισμένος νεοδημοκράτης-που δεν θέλει να στραφεί προς τον ΛΑΟΣ- καταλήγει εκ των πραγμάτων στην ίδια δεξαμενή. Όλοι φαίνονται να χωράνε σε αυτόν τον μετριοπαθή (;) πολιτικό σχηματισμό.
Ωστόσο εύλογα τίθεται το ερώτημα: Τι ακριβώς κομίζουν στην ελληνική πολιτική ζωή οι οικολόγοι πράσινοι, ποιες είναι οι θέσεις τους και σε τι διαφέρουν από τα υπόλοιπα κόμματα;
Διαβάζοντας το πρόγραμμα τους αλλά και την ιστοσελίδα τους μπορεί κάποιος να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Αναφέρουν επί παραδείγματει ότι είναι ''υπέρ της υιοθέτησης του 35ωρου και της ανακατανομής του χρόνου εργασίας σ' όλους''. Στη συζήτηση για το άρθρο 16 πρίν από δύο χρόνια είχαν ταχθεί ενάντια στην αναθεώρηση του και στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Στο πρόγραμμα τους υπογραμμίζουν ότι η παιδεία ''δεν μπορεί να είναι προιόν εμπορευματοποίησης'' και να συγχέεται με την ''κατάρτιση που απευθύνεται κυρίως σε ενήλικες και συνδέεται περισσότερο με την απασχόληση ή την απόκτηση συγκεκριμένων προσόντων'' ενώ είναι υπέρ ''της μισθολογικής αναβάθμισης των εκπαιδευτικών''.Στη θεματική ενότητα του προγράμματος για την υγεία επισημαίνουν ότι είναι αναγκαίος ο ''τερματισμός των πειραμάτων σε ζώα στην ιατρική εκπαίδευση αλλά και στην έρευνα''. Σε ό,τι αφορά την στάση τους στα διεθνή θέματα, υποστηρίζουν ''τη διάλυση του ΝΑΤΟ'' και είναι ενάντια στο Ευρωσύνταγμα.
Για την προστασία του περιβάλλοντος ενώ σε ορισμένα ζητήματα όπως για παράδειγμα η βιολογική γεωργία είναι αρκετά σαφείς, σε άλλα -μείζονος σημασίας- όπως η εμπλοκή των μεγάλων επενδύσεων στην αιολική ενέργεια δεν προτείνουν κάτι συγκεκριμένο.
Τέλος, συνολικά το πρόγραμμα είναι περισσότερο διακηρυκτικού χαρακτήρα με αρκετές ασάφειες και γκρίζες ζώνες χωρίς να διευκρινίζονται οι τρόποι με τους οποίους θα οδηγηθούμε στο τελικό αποτέλεσμα. Τι καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας ότι:''στηρίζουμε μορφές κοινωνικής οικονομίας που υπερβαίνουν τη μισθωτή εργασία'' και πως επιτυγχάνεται αλήθεια κάτι τέτοιο;
Σε κάθε περίπτωση είναι χρήσιμο να γνωρίζει κανείς τι ψηφίζει και γιατί!Η αποδοκιμασία των δύο μεγάλων κομμάτων είναι και αναγκαία και δικαιολογημένη. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι αν ο πιθανός ''έκτος παίκτης'' έχει την προοπτική να αναζωογονήσει το αποξηραμένο πολιτικό περιβάλλον. Μπορούν να επιτύχουν κάτι τέτοιο οι Οικολόγοι Πράσινοι;Πολύ φοβούμαι πως όχι!

O Νίκος Δήμου επιστρέφει στα blogs!

Ο Νίκος Δήμου με άρθρο του στο blog της Δράσης απαντά σε όσους προτάσσουν το ζήτημα της ηλικίας ορισμένων ηγετικών στελεχών της δράσης και υπογραμμίζει την αξία της συμμετοχής στην πολιτική ζωή της χώρας ανθρώπων που δεν συμβιβάζονται με το πολιτικό αλλά και μιντιακό κατεστημένο

Wednesday, April 22, 2009

Άντρες έτοιμοι για όλα;


Η πινακίδα έξω από την πόρτα του γιατρού έγραφε: «Γυναικολόγος». Στις καρέκλες της αίθουσας αναμονής δεν υπήρχε πολύς κόσμος. Για την ακρίβεια υπήρχαν μόνο δύο άντρες. ΑΝΤΡΕΣ; Μα έξω από το γυναικολογικό ιατρείο; Σε ποιο μέρος του κόσμου συνέβη αυτό το περιστατικό; Μάλλον στο Ιράν θα μου πείτε , εκεί όπου ο γυναικολόγος εξετάζει την ασθενή/γυναίκα μέσω της παρατήρησης του συζύγου που την συνοδεύει στο ιατρείο – ο ίδιος ο γιατρός απαγορεύεται να κοιτάξει την ίδια την ασθενή.
Μα εδώ βλέπω μόνο δύο άντρες, χωρίς τις γυναίκες και μάλιστα μπαίνουν οι ίδιοι μέσα στο ιατρείο μόλις έρχεται η σειρά τους.
Το περίεργο αυτό γεγονός δεν είναι κάτι μοναδικό, συμβαίνει καθημερινά σε όλα τα ιατρεία του ΙΚΑ, εδώ στην Ελλάδα. Άντρες που επισκέπτονται τον/την γυναικολόγο του ΙΚΑ. Μην πάει ο νους σας σε κάποιο νέο ιατρικό επίτευγμα όπως η κύηση σε ανδρικό σώμα, απλά οι κύριοι αυτοί κουβαλούν μαζί τους την συνταγή από τον «ιδιώτη» γιατρό , αυτόν που εμπιστεύτηκαν σε αυτή την πολύ σημαντική στιγμή της ζωής τους, για να την «γράψει» ο γιατρός του ΙΚΑ και να πάρουν τα φάρμακα με την μικρή συμμετοχή τους στο κόστος.
Και μην νομίζεται πάλι πως είναι κάτι σπάνιο αυτό, οι περισσότεροι ασθενείς σε ιατρεία του ΙΚΑ, σε εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων, σε Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ περιμένουν ,πολλές φορές για ώρες στην ουρά , για να δώσουν την συνταγή του δικού τους γιατρού και ο γιατρός του ΕΣΥ, του ΙΚΑ κλπ να αντιγράψει την συνταγή στο βιβλιάριό τους και να τοποθετήσει την πολυπόθητη σφραγίδα.
Δεν υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης στις ικανότητες των γιατρών του ΙΚΑ και του ΕΣΥ, αντιθέτως όταν το απόγευμα ή το πρωί οι ίδιοι αυτοί γιατροί ανοίξουν τα ιατρεία τους θα βρουν εκεί τους δικούς τους ασθενείς, ασθενείς που τους εμπιστεύονται και τους επιλέγουν για να φροντίσουν για την υγεία τους.
Απλά στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και στο κομμάτι της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του ΙΚΑ αρνούμαστε να παραδεχθούμε αυτό που διδάσκεται σε όλες τις ιατρικές σχολές του κόσμου, την προσωπική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον ιατρό και τον ασθενή του και το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να επιλέγει τον γιατρό του. Και στήνουμε ένα ανορθολογικό σύστημα που μας κοστίζει πολύ ακριβά - και σε ανθρώπινους πόρους- χωρίς να προσθέτουμε και πολλά πράγματα στην δημόσια περίθαλψη.
Φυσικό επακόλουθο είναι το 45% των δαπανών για την υγεία να είναι ιδιωτικές και αυτές να είναι στην ουσία που παρέχουν το αγαθό της υγείας στους έλληνες, οι δημόσιες δαπάνες επαρκούν μόνο για την σφραγίδα. Και στις ιδιωτικές δαπάνες περιλαμβάνω και το φακελάκι.

Monday, April 13, 2009

I will not answer your question if its not googled before – Δεν απαντώ σε ανόητες ερωτήσεις


Σε άλλες εποχές πολλά ερωτήματα – αφελή θα τα χαρακτήριζαν ή υποκριτικά – θα ήταν ανεκτό να σπαταλήσεις χρόνο και να τα απαντήσεις.
Σήμερα η πληροφορία και η γνώση (και η παραπληροφόρηση και η χυδαιότητα) διαχέεται σε έναν νέο ζωτικό χώρο του ανθρώπου, το διαδίκτυο.
Παρόλα αυτά υπάρχουν συμπεριφορές στις οποίες χρειάζεται να απαντήσουμε.
Εδώ και ένα μήνα , περίπου, σε συνέντευξη τύπου μια ομάδα ανθρώπων που συγκροτήθηκε γύρω από τον Στέφανο Μάνο, Γιάννη Μπουτάρη και Βασίλη Κοντογιαννόπουλο παρουσίασε την πρότασή της για την δημιουργία κόμματος με το όνομα Δράση.
Η πρότασή τους είναι σαφής, ο εκλογικός νόμος και τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων για τα δύο μεγάλα κόμματα κάνουν πολύ πιθανό ένα σκηνικό αδυναμίας σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από την βουλή που θα προκύψει στις επόμενες εκλογές.
Όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα δείχνουν αδύναμα να αντιμετωπίσουν κρίσιμα ζητήματα μεταρρύθμισης του κράτους. Αδυνατούν να αντιληφθούν το αδιέξοδο το οποίο στο οποίο οδηγείται η χώρα μέσω της αύξησης των δημόσιων ελλειμμάτων, της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος, της ανεξέλεγκτης – πραγματικά – αύξησης του δημόσιου χρέους καθώς και την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να εφαρμόσει τους νόμους.
Είναι προφανές , επίσης, πως κανένα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν προωθεί τακτικές συνεργασίας για την άρση του πολιτικού αδιεξόδου.
Η Δράση λοιπόν ζητά από τους πολίτες να σχηματίσουν ένα νέο κόμμα που θα έχει σαν πρωταρχικό στόχο να καλύψει και το κενό που περιέγραψα στην προηγούμενη παράγραφο αλλά επίσης και να διαμορφώσει συγκεκριμένες προτάσεις για τον εκσυγχρονισμό και την μεταρρύθμιση του δημόσιου βίου.
Ζητά από τους πολίτες να συνδιαμορφώσουν αυτή την πολιτική πρόταση σαν ένα κίνημα πολιτών , bottom up – από την βάση προς τα πάνω – γύρω από τον πυρήνα των προβεβλημένων πολιτών, πολιτικών, ακαδημαϊκών, επιχειρηματιών, επαγγελματιών και εργαζομένων που αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία.
Σαν μια πρώτη απόδειξη του ρεαλισμού μιας τέτοιας πρότασης καταδεικνύουν την ανάγκη στήριξης του ευρωψηφοδελτίου της Δράσης που θα σχηματιστεί.
Αυτό που θα διαμορφωθεί μετά από την πιθανώς επιτυχημένη πορεία του σχήματος στις ευρωεκλογές θα είναι ένα κόμμα με πλήρες προγραμματικό πλαίσιο και τεκμηριωμένες προτάσεις. Όμως κανείς επιτηδευμένα «ουδέτερος» δεν μπορεί να ισχυριστεί πως του είναι άγνωστο τι είδους προτάσεις εκσυγχρονισμού θα προκύψουν.
Όλα τα πρόσωπα που συγκροτούν την ομάδα πρωτοβουλίας αλλά και αρκετοί από τους υπογράφοντες την ιδρυτική διακήρυξη είναι φορείς συγκεκριμένων προτάσεων για μια σειρά από ζητήματα που καλύπτουν το σύνολο της πολιτικής δράσης.
Ο Θάνος Βερέμης και από την θέση του προέδρου του ΕΣΥΠ αλλά και προσωπικά έχει διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις για την δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και για επιμέρους ζητήματα της εκπαίδευσης.
Η Μιράντα Ξαφά έχει περιγράψει με λεπτομέρειες τι σημαίνει μια άλλη οικονομική και δημοσιονομική πολιτική.
Ο Νίκος Δήμου, από τους πρωτοπόρους του διαδικτύου με τις προτάσεις του για την κοινωνία δημοσιευμένες εδώ και χρόνια, ο Γιάννης Μπουτάρης δημόσια και με συγκεκριμένες δράσεις έχει την πρότασή του για τους ΟΤΑ και την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και πάρα πολλοί από αυτούς που συνυπογράφουν την διακήρυξη και τις θέσεις τους έχουν δημοσιοποιήσει αλλά και με συγκεκριμένες πράξεις έχουν εκτεθεί δημόσια.
Για όσους θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες…. Google it.

Saturday, April 11, 2009

Ώρα για ΔΡΑΣΗ



Η «βιασύνη» μερικών επιτήδεια ουδέτερων να κατηγορήσουν την ΔΡΑΣΗ για έλλειψη προγραμματικών θέσεων μάλλον χαρακτηρίζει την πολιτική τους ανωριμότητα αλλά φυσικά ενισχύει την εκτίμηση όλων αυτών που συνυπογράφουν την ιδρυτική διακήρυξη της ΔΡΑΣΗΣ για πραγματικό έλλειμμα κοινής λογικής.


Πρακτικά η ΔΡΑΣΗ μόλις συμπληρώνει ένα μήνα από την παρουσίαση της ομάδας πρωτοβουλίας για την συγκρότηση κόμματος στους έλληνες πολίτες.


Τις περισσότερες φορές το να διατυπώσεις σωστά το ερώτημα είναι πάρα πολύ σημαντικό για να φτάσεις σε ορθό συμπέρασμα.


Αυτό ακριβώς κάνουμε τώρα στην ΔΡΑΣΗ, παρουσιάζουμε με την σωστή τους διατύπωση τα ερωτήματα που καλούμαστε , ακόμη και από τους επιτήδεια ουδέτερους που ανέφερα παραπάνω , να απαντήσουμε.

Και την απάντησή μας θα την διαμορφώσουμε από κοινού, όλοι οι έλληνες πολίτες που απάντησαν στο κάλεσμα του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου, του Στέφανου Μάνου και του Γιάννη Μπουτάρη

Friday, April 3, 2009

Ο Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος κατά του ν. 927/1979

Mέχρι τώρα έχει δημοσιεύσει δύο αναρτήσεις, μια για το ν.δ. 494/1970, με το οποίο κυρώθηκε η Συνθήκη της Νέας Υόρκης "περί καταργήσεως πάσης μορφής φυλετικών διακρίσεων" και μια γενική εισαγωγική κατά του ν. 927/1979 (του "αντιρατσιστικού" νόμου) στην αναΜόρφωση-συνΙστολόγιο. Παρακολουθήστε τις, όπως και αυτές που θα ακολουθήσουν. Χρειαζόμαστε τα επιχειρήματα του κ. Αναγνωστόπουλου, εάν μας ενδιαφέρει να διατηρήσουμε την ελευθερία του λόγου, κυρίως της πολιτικής έκφρασης.

Ο Χάρης Πεϊτσίνης για τις ιδεολογικές διαμάχες εν όψει της χρηματοπιστωτικής κρίσης

Ένα ακόμη κείμενο πραγματικά φρέσκιας σκέψης από τον κ. Χάρη Πεϊτσίνη, μέλος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, για τον τρόπο που εξελίσσεται η ιδεολογική διαμάχη μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο κ. Πεϊτσίνης με πολύ εύστοχο τρόπο ανατρέπει κάποια από τα "δεδομένα" της συζήτησης και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Κατόπιν αδείας του, παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενό του, το οποίο έχει αναρτηθεί στο blog του E-rooster.

Προς τους σοσιαλιστές όλων των πολιτικών χώρων

Τίποτα δεν είναι ισχυρότερο στο μυαλό του ανθρώπου από μια πρόληψη που φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τα εμπειρικά δεδομένα. Φανταστείτε για παράδειγμα, τι απίστευτη ώθηση θα έδινε στην ρωμαιοκαθολική θρησκεία ένας πάπας που αν και φαινομενικά νεκρός, σηκωνόταν απ’ το νεκροκρέβατο του και ευλογούσε τους θρηνώντες πιστούς. Τα νέα θα ταξίδευαν με αστραπιαία ταχύτητα: «οι νεκροί περπατούν, η Δευτέρα Παρουσία ήρθε» θα ακουγόταν από κάθε γωνιά της χριστιανικής υφηλίου. Μπορώ να φανταστώ τα εξώφυλλα των χριστιανικών φυλλάδων από τώρα.

Κάπως έτσι αισθάνομαι ότι αντιδρούν σήμερα και οι αντίπαλοι της ατομικής οικονομικής ελευθερίας -που ειρήσθω εν παρόδω- βρίσκονται ή "κρύβονται" σε όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος, δεξιά και αριστερά. Ακόμα και φιλελεύθεροι φίλοι φαίνεται να υποκύπτουν στον «πειρασμό» του “Επεμβατισμού” (interventionism). Το επιχείρημα φαντάζει ακλόνητο, μέσα στην ρουτινιάρικη διατύπωση του: 

«Οι ενέργειες κάποιων κερδοσκόπων έχουν συνέπειες στις ζωές αθώων»

Από το παραπάνω υποτίθεται πως προκύπτει ότι το κράτος θα πρέπει να επεμβαίνει στην οικονομική ζωή ώστε οι «καταστροφικές» επιλογές του ατόμου να μη θίγουν την «κοινωνία». Ορίστε μια προκατάληψη που στηρίζεται στον εθισμό μας σε χιλιετίες υποταγής στην κολλεκτίβα. Ορίστε και τα εμπειρικά δεδομένα (βλέπε τοξικά ομόλογα, AIG, κλπ) που αντιστοιχούν στο όπερ έδει δείξαι.

Να λοιπόν μια επιβεβαιωμένη προκατάληψη ,συμπαγής σαν ατσάλι και ικανή να συντρίψει κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή. Οι διαφωνούντες στιγματίζονται με τον χαρακτηρισμό του «φονταμενταλιστή της αγοράς», προιόν της διάνοιας του κου Σόρος. Ένας φονταμενταλιστής της αγοράς δε δικαιούται διά να ομιλεί γιατί έχει τη φωλέα του λερωμένη. Ορίστε τα εμπειρικά δεδομένα κύριε νεοφιλελεύθερε. Οπότε επιστρέψτε στο αρχικό επιχείρημα: καταργήστε την οικονομική ελευθερία για να σωθεί η κοινωνία.

Η καλύτερη απάντηση όμως σε αυτήν την κατηγορία είναι να τη στρέψουμε ενάντια σε όσους τη διατυπώνουν. Η «πίστη» στην ελευθερία θα ήταν προκατάληψη αν οι υπέρμαχοι της δεν έβλεπαν τα αρνητικά της. Ο Μ.Φρίντμαν , που αν υπήρχε λεξικό παρόμοιων όρων θα είχε τη φωτογραφία του δίπλα στη φράση «ελεύθερη αγορά», συχνά κριτίκαρε τα μονοπώλια της αγοράς, τα προβλήματα της και την "αυτοκαταστροφική ορμή της επιχειρηματικής κοινότητας" κλπ. Αυτό όμως ήταν η μία πτυχή της ελεύθερης οικονομίας.Η άλλη πτυχή , το πλήθος των θετικών της που συνοψίζονται στην ευλογία της ελεύθερης επιλογής επισκίαζε τα αρνητικά.Ναι, η ομορφιά της ελευθερίας είναι τόση, που αξίζει το τίμημα. Αυτή είναι μια ορθολογική επιλογή.

Υπάρχει μια αντίστοιχη κριτική προσέγγιση στους εκπροσώπους της έτερης μεγάλης προκατάληψης, της πίστης δηλαδή στη δημοκρατία? Δε νομίζω. Κι όμως αν οι ενέργειες κάποιων κερδοσκόπων έχουν όντως συνέπειες στις ζωές αθώων, τι να πει κανείς για τις ενέργειες κάποιων –σχετικών- πλειοψηφιών που γκρεμοτσακίζουν ολόκληρες οικονομίες μέσα από μια και μόνη ψήφο? Αθώοι δεν είμαστε όσοι ενηλικιωθήκαμε μέσα στο περιβάλλον που διαμόρφωσαν οι συμπολίτες μας ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 81 και του 85? Όλοι όμως φορτωθήκαμε αυτή την επιλογή, χωρίς να βγάλουμε τσιμουδιά. Όχι, στη δημοκρατία όπως είπε ένας πολιτικός ανήρ «δεν υπάρχουν αδιέξοδα». 

Πώς θα νιώθατε αν έλεγε κάποιος ότι στην αγορά «δεν υπάρχουν αδιέξοδα»? Αφήστε,μπορώ να φανταστώ την αντίδραση: «Στην πυρά, στην πυρά καταραμένε Φουνταμενταλιστή της Αγοράς»!

Οι αμείλικτοι κριτές της ελεύθερης οικονομίας είναι πρόθυμοι να την καταστρέψουν για να μην δεχτούν τις αρνητικές της συνέπειες. Όμως μπροστά στις αρνητικές συνέπειες της δημοκρατίας απαντούν χωρίς σκέψη: «τα προβλήματα της δημοκρατίας λύνονται με περισσότερη δημοκρατία». Μια αντίστοιχη φράση, ότι «τα προβλήματα της ελεύθερης αγοράς λύνονται με περισσότερη ελεύθερη αγορά» θα προκαλούσε τη σκυλίσια μήνη των αριστερών, των δεξιών, και μην ξεχνιόμαστε, των μετανοημένων «φιλελεύθερων» που «δεν βρίσκουν τις κρατικοποιήσεις και τόσο κακές». Το φυσιολογικό αντίστοιχο αυτών των «ορθολογιστών» που δεν «κολλάνε σε ιδεολογίες» κατά δήλωση τους, θα ήταν να μην βρίσκουν και τη χούντα τόσο κακιά σε περίοδο δημοκρατικών προβλημάτων. Ή μ άλλα λόγια «Στον γύψο αδερφές μου, στον γύψο»?


Ας είμαστε σοβαροί. Υπάρχει μια κρατούσα κοινωνική λογική της αειφόρου ευημερίας . Και υπάρχουν οι ιδεολογικές αρχές. Κάποιες φορές οι αρχές έρχονται σε αντίφαση με τη λογική της αειφόρου ευημερίας. Αυτό δεν είναι απαραίτητα επιχείρημα ενάντια στις ίδιες τις αρχές, ούτε δικαιολογεί a priori την κατάργηση τους . Γιατί σε τελική ανάλυση και η κοινωνική λογική της αειφόρου ευημερίας είναι μια αρχή. Και η σύγκρουση αρχών δεν αφορά τη σύγκρουση λογικής-δογματισμού όπως μας την παρουσιάζουν οι σοσιαλιστές όλων των κομμάτων. Η σύγκρουση αρχών είναι απλά σύγκρουση αρχών. Κι εγώ επιλέγω την αρχή της ελευθερίας με τα θετικά και με τα αρνητικά, με την ευτυχία και με την καταστροφή που μπορεί να κρύβει.Εσείς?

Wednesday, April 1, 2009

Μια έξυπνη πρόταση για να πάρει μπροστά η αγορά

Είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η αγορά στην Ελλάδα σήμερα είναι η έλλειψη ρευστότητας. Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν ούτε να λάβουν δάνεια, ούτε (πλέον) να δουλέψουν επί πιστώσει. Οι μεταχρονολογημένες επιταγές, αυτό το καταπληκτικό όργανο πίστωσης που αξιοποιήθηκε τόσο πολύ από την ελληνική εφευρετικότητα, έχουν αρχίσει να χάνουν την αξία τους, καθώς πολλοί επιχειρηματίες βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με συνθήκες, στις οποίες δεν υπολόγιζαν όταν εξέδιδαν τις μεταχρονολογημένες επιταγές κι έτσι, αναγκαστικά, αθετούν τις υποχρεώσεις τους (αφού και οι δικοί τους οφειλέτες τους άφησαν εκτεθειμένους). Έχει δημιουργηθεί ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης στην αγορά τρομερό - με αποτέλεσμα να μην παρατηρείται καμμία κινητικότητα. Η λύση που έδωσε το κράτος ήταν να χορηγήσει άτοκα δάνεια μέσω του ΤΕΜΠΜΕ (Ταμείο Ενίσχυσης Μικρών και Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων) σε διάφορους ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες - μόνο που η λύση αυτή απέτυχε, καθώς όσοι έλαβαν τα δάνεια, τα κατέθεσαν σε τοκοφόρους λογαριασμούς και εισπράττουν τους τόκους! Είναι σαφές ότι η παροχή δανείων,  η είσοδος ζεστού χρήματος στην αγορά, δεν είναι ικανή για να τονώσει την αγοραστική κίνηση.

Αντιθέτως, πολύ μεγαλύτερη επιτυχία θα είχε η παρουσία του κράτους ως εγγυητή των συναλλαγών και, συγκεκριμένα, των πιστώσεων που χορηγούνται μεταξύ επιχειρηματιών. Μπορεί, δηλαδή, το κράτος να συστήσει υπηρεσίες στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ., στις οποίες θα υποβάλλονται προς έγκριση διάφορες είτε δανειστικές συμβάσεις, είτε συναλλαγές με πίστωση, και ο αρμόδιος υπάλληλος θα κρίνει σε τι ποσοστό (κατά κανόνα μεταξύ 50% και 75%) θα μπορεί το κράτος να εγγυηθεί για την εξόφληση της πίστωσης ή του δανείου, ώστε ο επιχειρηματίας που πωλεί επί πιστώσει να έχει μια βέβαιη διασφάλιση έστω και για μέρος του πιστουμένου τιμήματος. Έτσι, θα μπορέσουν να τονωθούν οι συναλλαγές, καθώς θα είναι πολύ ασφαλείς για τους επιχειρηματίες. Φυσικά, η νέα υπηρεσία αυτή θα πρέπει να στελεχωθεί υποχρεωτικά από αποφοίτους οικονομικών και νομικών σπουδών (με προϊστάμενο που θα διαθέτει MBA σε κάθε περίπτωση), ώστε να γίνεται σωστή αξιολόγηση των συμβάσεων αυτών. Επειδή η ανάγκη για την υπηρεσία αυτή θα είναι πολύ περιορισμένη χρονικά, θα καθιερωθεί με νόμο ότι οι υπηρεσίες αυτές θα λειτουργούν για δύο έτη και ότι οι συμβάσεις των στελεχών τους θα έχουν ακριβώς την ίδια διάρκεια, χωρίς καμμία απολύτως δυνατότητα ανανέωσης. Έτσι, θα αποφευχθεί και το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί μια καινούργια γραφειοκρατία και να αυξηθεί ο δημόσιος τομέας.

Εννοείται ότι η εξόφληση εκ μέρους του κράτους-εγγυητή του δανείου ή της πίστωσης που τυχόν δεν έχει καταβληθεί θα σημαίνει αυτόματα ότι το σχετικό ποσόν θα θεωρείται δάνειο του κράτους προς τον οφειλέτη. Έτσι, στα έξοδα του κράτους οι εγγυήσεις αυτές δεν θα φαίνονται, παρά μόνο στην περίπτωση που τα πρόσωπα,  υπέρ των οποίων το κράτος έχει εγγυηθεί, δεν πληρώσουν τις οφειλές τους - και, όταν γίνεται αυτό, θα γράφεται αντίστοιχο κονδύλιο στις απαιτήσεις του κράτους, με αποτέλεσμα να μην επηρεάζεται καθόλου το ισοζύγιο του προϋπολογισμού και να μην επιβαρύνεται το κράτος δημοσιονομικά - αλλά και να είμαστε απολύτως συμβατοί με τις υποχρεώσεις μας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και, επειδή πολλά χρέη πάνε "αλυσιδωτά" (δεν με πληρώνει ο οφειλέτης μου, γι' αυτό και δεν μπορώ να πληρώσω κι εγώ τον δανειστή μου και πάει λέγοντας), με τη ρύθμιση αυτή το κακό θα προλαμβάνεται στον πρώτο κακοπληρωτή οφειλέτη (θα μου δίνει το κράτος τα χρήματα που έχει εγγυηθεί κι έτσι θα μπορώ να πληρώσω κανονικά το δικό μου δανειστή, αυτός τον δικό του κ.ο.κ.), με αποτέλεσμα, στην πραγματικότητα, να ελαχιστοποιούνται τα προβλήματα στην αγορά. Από την πρόταση αυτή, μάλιστα, θα τονωθεί τόσο πολύ η κίνηση, ώστε τελικά τα προβλήματα που τη δημιουργούν (η έλλειψη ρευστότητας) να έχουν εξαλειφθεί πλήρως μέχρι το τέλος της διετίας που προβλέπω ένα τέτοιο σύστημα να λειτουργήσει.

Update: φυσικά και είναι πρωταπριλιάτικη η ανάρτηση - ο πρώτος που το επεσήμανε ήταν ο Αθ. Αναγνωστόπουλος. Φοβάμαι όμως ότι οι άστοχες κυβερνητικές παρεμβάσεις για τόνωση, δήθεν, των αγορών μπορούν να καταλήξουν ακόμη και σ' αυτό το τραγικό σημείο που περιγράφεται εδώ.