Η Νέα Ηγεσία στη Νέα Δημοκρατία φέρνει Νέα Ανοησία

Όσοι γνώριζαν τις θέσεις του νέου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας για τα οικονομικά δεν εξεπλάγησαν από τη χθεσινή ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο. Ακόμη κι έτσι, όμως, η ανοησία και η ουσιαστική κενολογία περίσσευε. Αν δείτε το πώς καταλήγει να ορίσει, με τον δικό του τρόπο, τον "κοινωνικό φιλελευθερισμό", θα γελάσετε.

Αλλά πέρα από τις αστείες ιδεολογικές αναφορές ή την αναζήτηση αιτίων στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας (κατά τον κ. Σαμαρά φταίει η ραθυμία της Επιτροπής Ανταγωνισμού), αυτό που είναι ανεπίτρεπτο για μέλλοντα υποψήφιο Πρωθυπουργό είναι η παντελής παραγνώριση του τεράστιου μεγέθους και της σπατάλης του κράτους. Ενώ αναφέρεται στην ανάγκη να μειωθούν διάφοροι φόροι, ασφαλιστικές εισφορές, παροχές υπέρ τρίτων κ.λπ., οι οποίες κατευθύνονται για την κάλυψη υποχρεώσεων του Δημοσίου, δεν κάνει κανένα λόγο για τις υποχρεώσεις καθ' εαυτές και την αναγκαιότητά τους. Ο τεράστιος εξωτερικός δανεισμός και η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας δεν θεωρήθηκαν καταστάσεις άξιες για να περιληφθούν στη βαρυσήμαντη (όπως θα την φαντάζεται ο ίδιος) ομιλία του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως - και, πολύ περισσότερο, η πορεία του προϊόντος του δανεισμού αυτού, τα όργια σπατάλης που γίνονται.

Βέβαια, ο κ. Σαμαράς έκανε μια μικρή νύξη σε κρατικές δαπάνες που έχουν υψηλή απόδοση (η άποψη αυτού του ιστολογίου για τις κρατικές δαπάνες με υψηλή απόδοση φαίνεται από την πολιτική του πλατφόρμα που είναι πάνω δεξιά), αλλά απέφυγε να ονοματίσει αυτές που δεν έχουν, κατ' αυτόν, υψηλή απόδοση και να δεσμευθεί ότι θα τις περιστείλει (συγκεκριμένα μιλώντας, όχι γενικά!). Και, αντί να κινηθεί ο κοινωνικά φιλελεύθερος (όπως αυτοπροσδιορίζεται) κ. Σαμαράς στην κατάργηση της τεράστιας γραφειοκρατίας των ασφαλιστικών ταμείων, η οποία απορροφά πλέον το μεγαλύτερο μέρος των εισφορών, ζητεί να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, προκειμένου να γίνουν περισσότερες προσλήψεις και ν' αυξηθούν τα έσοδα των ασφαλιστικών οργανισμών.

Ενώ κάποιες από τις ιδέες του κατά βάσιν είναι σωστές (λ.χ. μείωση των φορολογικών συντελεστών, προκειμένου να ελαφρυνθεί η φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων), εν τούτοις αυτές δεν ταιριάζουν με τις σημερινές άμεσες κρατικές ανάγκες για έσοδα. Κι ενώ θα χαιρετίζαμε την αναγγελία, παράλληλα, της προθέσεώς του για μείωση της φορολογίας, αλλά και την περικοπή πολύ συγκεκριμένων κρατικών εξόδων (μιλάμε, κυρίως, για κατάργηση περιττών οργανισμών, μείωση των τεράστιων επιδομάτων που παρέχονται σε ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, πλήρη αναδιάρθρωση του συνταξιοδοτικού συστήματος κ.λπ.), βλέπουμε τον κ. Σαμαρά να ζητεί να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές, ελπίζοντας σε αύξηση (πόση;) των φορολογικών εσόδων, αγνοώντας την αύξηση του εξωτερικού δανεισμού, την αύξηση των επιτοκίων για τον εξωτερικό δανεισμό, την επιτήρηση στην οποία μπαίνει η οικονομία μας - και παράλληλα να δεσμεύεται για περισσότερες κρατικές παρεμβάσεις με "υψηλής αποδόσεως" κρατικές δαπάνες και αναδιανομή εισοδήματος. Κοντολογίς, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να αρκείται σε οικονομικές ασκήσεις επί χάρτου, παραλείποντας να κατονομάσει το βασικό εμπόδιο στην όποια οικονομική ανάπτυξη της χώρας: το τεράστιο και σπάταλο κράτος. Ο απελθών Πρωθυπουργός μιλούσε για "ήπια προσαρμογή", αποϊδεολογικοποιώντας την πραγματιστική (όπως νόμιζε) πολιτική του. Ο υποψήφιος μέλλων πρωθυπουργός ενδύει τη Νέα Ανοησία του με ιδεολογικό (και δη ψευδεπίγραφο) μανδύα.