Με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων

Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, καθώς και τα σχόλια που ακολούθησαν, αλλά και τα διάφορα τηλεοπτικά αφιερώματα δίνουν αφορμή για μια σειρά από σχόλια:
1. Ανέβηκαν πάλι οι βάσεις των Παιδαγωγικών Σχολών. Κυρίαρχο κριτήριο για την επιλογή των συγκεκριμένων σχολών είναι (σύμφωνα με τα ρεπορτάζ) η σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση που ακολουθεί. Η αιτιολογία αυτή είναι χαρακτηριστική της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας αλλά και της κρατούσας επαγγελματικής νοοτροπίας, οι οποίες πιθανόν αλληλοσυνδέονται: η οικονομία είναι σε τέτοια κατάσταση, που αποθαρρύνει τους κατά τεκμήριο ικανότερους υποψηφίους να επιδιώκουν την ένταξή τους στην αγορά και την ανάδειξή τους μέσω των ικανοτήτων τους, με άλλα λόγια κυριαρχεί η αναξιοκρατία τόσο στο δημόσιο τομέα, όσο και, σε μεγάλο βαθμό, στον ιδιωτικό - πράγμα που αιτιολογεί και την παραίτηση από οποιαδήποτε φιλοδοξία (οικονομική) με αντάλλαγμα μια μόνιμη εργασία. Η νοοτροπία, δηλαδή, που τείνει να κυριαρχήσει (ίσως δικαιολογημένα) είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση, όσο κι αν εργασθεί κάποιος κι εκμεταλλευθεί τις ικανότητές του, ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα, να προχωρήσει και, γι' αυτό, ως ελάχιστο, προτιμάται τουλάχιστον η μονιμότητα που εξασφαλίζει το Δημόσιο.
2. Άρχισε ξανά το ερώτημα για τη βάση του 10, τις θέσεις που δεν έχουν καλυφθεί, τα "κολλέγια", προς τα οποία "σπρώχνονται" οι αποτυχόντες υποψήφιοι, τις επαρχιακές πόλεις που "μαραζώνουν" εξ αιτίας των κενών θέσεων. Κάπου έχουμε χάσει το λόγο ύπαρξης τόσο διαδικασίας εισαγωγής στα πανεπιστήμια (τη διασφάλιση της ικανότητας των εισαγομένων να παρακολουθούν μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου), όσο και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθ' εαυτήν - ωσάν να πρέπει να προέχουν οι "ανάγκες των τοπικών κοινωνιών" ή η τοποθέτηση ΑΕΙ και ΤΕΙ στην επαρχία να μη γίνεται, για να μπορούν όλο και περισσότεροι να σπουδάζουν κοντά στο σπίτι τους (και να μην επιβαρύνονται με τα αντίστοιχα έξοδα που συνεπάγεται η φοίτηση μακριά από το σπίτι), αλλά για να μπορούν οι "τοπικές κοινωνίες" να απομυζούν τους φοιτητές και τους γονείς τους.