Διχασμός με την αστυνομία;

"Η δύναμή τους είναι τα όπλα τους, όπλο μας είναι η ειρηνική δύναμη και η αγωνιστική παρουσία του λαού και της νεολαίας ...". Την παραπάνω δήλωση έκανε ο κ. Αλέκος Αλαβάνος στον θρυλικό urfurslaag σε μια από τις πορείες που διοργάνωσε ο Συνασπισμός. Το κακό μ' αυτή τη δήλωση είναι ότι, δι' αυτής, επιχειρείται να παρουσιασθεί ότι στην κοινωνία και στο κράτος υπάρχουμε "εμείς" και "άλλοι", όπου "άλλοι" είναι (προφανώς, ελπίζω να παρανόησα) η αστυνομία. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ: η αστυνομία της χώρας μας διακρίνεται από πολλά ελαττώματα - διαφθορά και αυθαιρεσία, τις οποίες πολλοί συμπολίτες μας έχουν βιώσει στο πετσί τους. Ωστόσο, δεν παύει να είναι το μόνο σώμα, το οποίο έχει το δικαίωμα να επιβάλλει την τάξη, ενεργώντας προληπτικά και κατασταλτικά, στη χώρα μας. Δεν έχουμε το περιθώριο να την διαχωρίζουμε από τον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό ως θεσμό. Μπορεί να έχουμε πλείστες όσες αντιρρήσεις για τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, αλλά ο θεσμικός ρόλος της αστυνομίας πρέπει να διατηρηθεί. Δηλώσεις σαν κι αυτήν είτε ηθελημένα, είτε αθέλητα προτρέπουν στην απόρριψη, ακόμη και την αντιπαλότητα προς την τάξη και τη νομιμότητα - δεν μιλάμε για κάποια δικτατορική "νομιμότητα", η οποία να μας επιβλήθηκε έξωθεν, αλλά για τη λειτουργούσα δημοκρατία μας. Φοβάμαι πάρα πολύ, όπως έγραψα και σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι η αστυνομία, με όλα τα ελαττώματά της, παραμένει η μόνη δύναμη, στην οποία μπορούμε να εμπιστευόμαστε (με όλες τις βασιμότατες επιφυλάξεις) την τήρηση της τάξης - εκτός κι αν δεν θέλουμε καθόλου τάξη.