Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά

Η διαρκής μεταβολή της συνολικής αριθμητικής δύναμης που χαρακτηρίζει την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας για κάποιο λόγο μου θυμίζει το παλιό "μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά", με τη διαφορά ότι τα πέταλα της μαργαρίτας δεν αφαιρούνται μόνο, αλλά και ξανακολλούν. Μένει να δούμε πότε θα επιστρέψει στην τιμημένη ΚΟ ο κ. Τατούλης, ο οποίος στη συνέντευξή του στο "Έθνος" είπε πράγματα που μάλλον οι περισσότεροι πολίτες σκέφτονται. Πέρα όμως από την παιχνιδίστικη διάθεση που δημιουργούν οι ευτράπελες ενέργειες ενός κομματικού (και, κατά δυστυχίαν, παράλληλα κυβερνητικού) σχηματισμού που έχει απωλέσει την ψυχραιμία του, υπάρχουν κάποια σοβαρά ζητήματα ουσίας και πολιτικού λόγου αναφορικά τόσο με το κόμμα της ΝΔ, όσο και με τον ίδιο τον κ. Τατούλη.

Η Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει μια ισχνή πλειοψηφία στη Βουλή (αποτέλεσμα των εκλογών, στις οποίες κατέφυγε ο κ. Πρωθυπουργός για να έχει ενισχυμένη εντολή για "μεταρρυθμίσεις"!), έχει μεταβληθεί ήδη από καιρού σε ολοκληρωτικό κόμμα. Έχει απαγορεύσει ακόμη και στους βουλευτές της, οι οποίοι έχουν εντολή από το λαό και όχι από το κόμμα, να εκφράζονται κατά τον τρόπο που αυτοί κρίνουν ότι προωθεί τα συμφέροντα των εκλογέων τους. Δεν ξέρω εάν ο ολοκληρωτισμός αυτός προέρχεται από πλήρη αδυναμία ν' αντιληφθούν τα βασικά στελέχη (κυρίως ο Πρωθυπουργός) ότι μπορεί να μην έχουν σε όλα δίκαιο, από το άγχος να δείχνουν ότι είναι συμπαγής και αδιάρρηκτος κομματικός στρατός, από το φόβο της κριτικής την οποία αποδιώχνουν ακόμη και όταν δεν γίνεται δημοσία ή από συνδυασμό όλων των παραπάνω παραγόντων. Το σίγουρο είναι ότι έχουν επιβάλει μια ασφυκτική πίεση στα μέλη της κοινοβουλευτικής τους ομάδας όχι μόνο λόγω της απειλής της διαγραφής ή της καταφυγής σε εκλογές, αλλά και την καλλιέργεια ενός γενικότερου κλίματος περί προδοσίας όχι μόνο του κόμματος, αλλά και της χώρας (ποιος έχει το δικαίωμα να διαφωνεί εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσεως;).

Η τρομοκρατία αυτή επικρατεί, επειδή οι περισσότεροι βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης (για να είμαστε δίκαιοι, το φαινόμενο αυτό δεν είναι αποκλειστικό της ΝΔ) δεν ενδιαφέρονται να επιτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά νοιάζονται προφανώς περισσότερο για την επανεκλογή τους, η οποία εξαρτάται πλήρως από την παράταξη. Και, βέβαια, καταντά σε ελεεινή προσωπολατρεία για τον εκάστοτε επικεφαλής του κόμματος, ο οποίος ποτέ δεν κάνει λάθη, το πολύ-πολύ να "παραπληροφορείται" από κακούς συμβούλους.

Μέσα στο κλίμα αυτό έρχεται ο κ. Τατούλης και επιχειρεί να αφυπνίσει κάποιους ανθρώπους, μεταξύ τους και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, λέγοντάς του τα αυτονόητα: ότι έχει και ο ίδιος προσωπικά πολιτική ευθύνη, ότι το κόμμα γίνεται ρεζίλι κ.λπ. Αλλά ο Πρωθυπουργός και οι περί αυτόν είτε στρουθοκαμηλίζουν, είτε έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Έχουμε σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας, λέει ο κ. Τατούλης, πώς τολμάς και μιλάς για τέτοια πράγματα εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσεως του απαντά ο κ. Ζαγορίτης. Η διαφαινόμενη διαγραφή του κ. Τατούλη και από το κόμμα της ΝΔ προφανώς του στερεί τη δυνατότητα να διεκδικήσει βουλευτική έδρα στις επόμενες εκλογές. Το κόμμα του θα επιβραβεύσει όσους προσκυνούν σεμνά και ταπεινά την κυβέρνηση και δεν έχουν την αναίδεια να ασκήσουν κριτική.

Δεν μπορώ να διαβλέψω κάποια υστεροβουλία στη στάση που τηρεί ο κ. Τατούλης. Σε προσωπικό επίπεδο το μόνο που θα κερδίσει θα είναι να έχει ήσυχη τη συνείδησή του ότι τιμά την ψήφο όσων τον ανέδειξαν. Μακάρι το ελληνικό Κοινοβούλιο να διέθετε κι άλλα μέλη με θάρρος της γνώμης αντίστοιχο με τον κ. Τατούλη. Το μόνο που μπορώ να κάνω από εδώ, τη μακρινή Άγρια Δύση, είναι να του πω ότι στα μέρη μας τις αρετές του τις τιμούμε και τις προβάλλουμε.