We must reject the idea that every time a law's broken, society is guilty rather than the lawbreaker. It is time to restore the American precept that each individual is accountable for his actions.
Ronald Reagan
Μπορείτε να φανταστείτε τον κ. Καραμανλή να κάνει αυτή την δήλωση; Μάλλον όχι.Ας φανταστούμε παρ'όλα αυτά ότι -για μία και μοναδική φορά- επιδεικνύει την αναγκαία τόλμη και την κάνει.Μπορείτε να φανταστείτε τις αντιδράσεις;Μάλλον ναι!
Ο κ.Παπανδρέου θα διακηρύξει μετά πάθους την επιστροφή του κράτους της δεξιάς, η κ.Παπαρήγα θα μιλήσει για ενίσχυση των αντιλαικών πολιτικών ενώ ο κ.Αλαβάνος θα καταδικάσει την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της κυβερνητικής πολιτικής και θα καλέσει την (!) γενιά του άρθρου 16 να αντισταθεί στην ποινικοποίηση των αγώνων τους.Συγχρόνως τα ΜΜΕ θα μιλήσουν για κοινωνική αναλγησία και οι διαφόροι "διανοουμενοι" των τηλεοπτικών παραθύρων θα υπογραμμίσουν ότι η εγκληματικότητα είναι απόρροια του καπιταλιστικού συστήματος, της αλλοτροίωσης και πολλών άλλων
Γιατί άραγε στη χώρα μας δεν αναγνωρίζουμε την ατομική ευθύνη που φέρει κάποιος για τις πράξεις του; Μία απάντηση θα ήταν ότι άν αναγνωρίσουμε την ευθύνη του άλλου θα πρέπει να κάνουμε το ίδιο και για τον εαυτό μας.Κάτι τέτοιο όμως μας φέρνει αντιμέτωπους με δυσβάστακτα για την συνείδηση μας διλήμματα τα οποία είναι πολύ εύκολο να παρακάμψουμε αν δεχτούμε ότι δε φταίμε εμείς αλλά η κακούργα η κοινωνία.Παράλληλα μας φέρνει αντιμέτωπους με πρακτικά προβλήματα στην καθημερινότητα μας.Πως θα καταγγείλω τον γείτονα για παρανομίες στην κατασκευή του σπιτιού του όταν έχω κάνει και εγώ το ίδιο;Είναι μάλλον πολύ βολικότερο και για τους δυο να ισχυριστούν ότι δεν φταίνε αυτοί που παρανομούν αλλά ο νόμος ο οποίος είναι παράλογος.
Το "δικαίωμα" αυτό στην ανευθυνότητα βρήκε διέξοδο στη χώρα μας την περίοδο της μεταπολίτευσης στην διάρκεια της οποίας ιδεολογικοποιήθηκε και ,με όχημα τον λαικισμό που διέκρινε την πολιτική ζωή της χώρας, εκφράστηκε σε κάθε πτυχή του κοινωνικού γίγνεσθαι.Το αποτέλεσμα λοιπόν αυτής της πολιτικής ήταν να οδηγηθούμε σε έναν φαύλο κύκλο παραβατικότητας και ατιμωρησίας ο οποίος οδήγησε στην αποδυνάμωση όλων των θεσμών που έχει ανάγκη μία ευνομούμενη πολιτεία.
Τις μέρες αυτές διαπιστώνουμε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο τα συμπτώματα αυτής της αποθεσμοποίησης χωρίς όμως να αντιλαμβανόμαστε την αιτία του προβλήματος.Σε αντίθετη περίπτωση θα καταλάβαινε ο κ.Αλαβάνος ότι όταν δηλώνει ότι «η κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει άμεσα την προκλητική παρουσία των ΜΑΤ και φέρει ακέραιη την ευθύνη για την τυχόν συνέχιση της στρατηγικής της έντασης και της βίας» είναι σαν να λέει σε κάθε κουκουλοφόρο:συνεχίστε τις εκδηλώσεις βίας και εμείς είμαστε εδώ για να σας δικαιολογήσουμε.
Όσο όμως αδυνατούμε να αποδώσουμε στον κάθε έναν(και πρώτα απ'όλα στον εαυτό μας) την ευθύνη που του αναλογεί για τις πράξεις του τόσο η κρίση θα βαθαίνει θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα μας.
3 comments:
Και στο κάτω κάτω τι άλλο θα μπορούσε να είναι οι κοινωνία, απ'όλους εμάς μαζί;
Η κοινωνία δεν είναι κάποιο αόριστο, απρόσωπο, διεφθαρμένο τέρας, αλλά εμείς οι ίδιοι που την αποτελούμε. Η κοινωνία είμαστε εμείς. Οι κατηγορίες που εκτοξεύουμε προς την "κοινωνία" είναι στην πραγματικότητα κατηγορίες προς τον εαυτό μας. Αυτό όμως αρνούμαστε να το δούμε.
Γιατί όπως είναι ευρέως γνωστό, εμείς δεν αδικούμε ποτέ. Μόνο μας αδικούν.
Ο κ.Βερέμης γράφει πάνω ακριβώς σε αυτό το ζήτημα http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_14/12/2008_296061
Η απώλεια της προσωπικής ευθύνης έχει ακόμη σαν αποτέλεσμα την απώλεια της ωριμότητας των πολιτών. Αυτός ο οποίος μαθαίνει να αναζητεί συνέχεια τις αιτίες των προβλημάτων σε όλους τους άλλους εκτός του εαυτού του, που δεν αναλμαβάνει της ευθύνη των επιλογών του και της ζωής του, οδηγείται στην αγελαδοποίηση και τον κοπαδισμό. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες.
Post a Comment