Thursday, December 25, 2008
Αφιέρωμα στους αγωνιστές του πληκτρολογίου
Τα αδέλφια μου, οι φίλοι συντελεστές αυτού του ιστολογίου και η αφεντιά μου εύχονται σε όλους τους αναγνώστες μας Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά!
Μέσα στο κλίμα των ημερών (όχι το "εορταστικό", αλλά μάλλον το "επαναστατικό") έχουν διατυπωθεί κάποιες απόψεις και, ιδίως, κάποιες αρνητικές κρίσεις για όσους από εμάς, σ' αυτό το ιστολόγιο και αλλού, προσπαθούμε να υποστηρίξουμε ότι η καταφυγή σε πράξεις τυφλής βίας όχι μόνο στερείται οποιουδήποτε ηθικού ή άλλου ερείσματος, αλλά δεν έχει και κανένα πρακτικό αποτέλεσμα ενώ, παράλληλα, προσπαθούμε να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ της σημασίας της τήρησης της νομιμότητας.
Οι χαρακτηρισμοί που δεχόμαστε, ότι είμαστε ακροδεξιοί, φασίστες, τσαμπουκαλήδες του πληκτρολογίου κ.λπ., δεν ήταν παρά ταμπέλες, που πολύ συχνά χρησιμοποιούνται για να απαξιώσουν κάποιο συνομιλητή προτού (ή και χωρίς) να απαντηθούν οι επιμέρους ισχυρισμοί του. Αλλά από τους χαρακτηρισμούς και τις αιτιάσεις που μας απευθύνουν ίσως πιο χαρακτηριστική να είναι μια άλλη: ότι καθόμαστε πίσω από το πληκτρολόγιό μας, χωρίς να έχουμε συμμετοχή στην κοινωνία, ότι είμαστε αδιάφοροι για το τι συμβαίνει γύρω μας, διότι αλλιώς θα πλημμυρίζαμε από οργή και, ενδεχομένως, να καταφεύγαμε σε παρόμοιες πράξεις τυφλής βίας μ' αυτές που κατακρίνουμε - με άλλα λόγια, ότι η στάση μας απέναντι στην "εξέγερση" και την "εκδήλωση της οργής των νέων" υπαγορεύεται στην καλύτερη περίπτωση από συντηρητισμό, άλλως από αδιαφορία και, στη χειρότερη περίπτωση, από τη θέση μας ως γραναζιού του συστήματος, με το οποίο οι συνομιλητές μας μας ταυτίζουν. Και τις επικρίσεις αυτές ακολουθεί η ερώτηση: τι κάνετε εσείς για να αλλάξει το σύστημα; (με το υπονοούμενο: πώς νομιμοποιείσθε ηθικά εσείς οι ιδιώτες, αδιάφοροι, εφυσηχασμένοι, να επικρίνετε αυτούς που αγωνίζονται και προσπαθούν;)
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι να επισημανθεί ότι η ορθότητα ή το σφάλμα στην επιχειρηματολογία μας δεν μπορεί να κριθεί από το ποιοι είμαστε ή το τι έχουμε κάνει στη ζωή μας. Εδώ βλέπουμε κάποιες ενέργειες, τα αποτελέσματά τους (θετικά και αρνητικά) και προσπαθούμε, κατ' αρχήν, να συσχετίσουμε (λογικά) τις πράξεις με τα αποτελέσματά τους και, εν συνεχεία, να σταθμίσουμε και να κρίνουμε θετικά ή αρνητικά τις πράξεις σε σχέση με τα αποτελέσματα που επέφεραν. Οι συλλογισμοί μας είτε αντέχουν σε λογική βάσανο, είτε όχι - είτε είμαστε μαθητές, φοιτητές, καταληψίες, γιάπηδες, "golden boys" (κατά Πολύδωρα), παππούδες/ γιαγιάδες, έμποροι, εργαζόμενοι ή οτιδήποτε άλλο - επίσης, είτε είμαστε συντηρητικοί, προοδευτικοί, φιλελεύθεροι, αριστεροί, δεξιοί, κομμουνιστές, ελευθεριακοί, αναρχο-καπιταλιστές ή δεν-ξέρω-κι-εγώ-τι. Ακόμη περισσότερο, είτε αγωνιζόμαστε, είτε χαβαλεδιάζουμε πίσω από τον υπολογιστή μας.
Το δεύτερο σκέλος είναι ότι, με τα όσα γράφουμε (είτε με δικές μας αναρτήσεις, είτε σχολιάζοντας άλλους) συμμετέχουμε σε μια βασική λειτουργία της δημοκρατίας, το διάλογο. Προσπαθούμε να παρουσιάσουμε μια άποψη, να την τεκμηριώσουμε και να την διαδώσουμε. Δεν έχουμε τα χρήματα ή την πολιτική ή άλλη επιρροή, ώστε να καταφύγουμε στην τηλεόραση ή στο ραδιόφωνο και εκμεταλλευόμαστε το διαδίκτυο που είναι μέσο προσιτό σ' εμάς. Προσπαθούμε να πείσουμε τους συνομιλητές μας αξιοποιώντας ένα μέσο, το οποίο δεν εισβάλλει στο χώρο τους, δεν τους πιέζει, δεν τους αναγκάζει να υποστούν τις απόψεις μας. Δεν έχουμε και την αλαζονεία να εξαναγκάσουμε κάποιον να μας ακούσει παραβιάζοντας δικαιώματα των άλλων, καταστρέφοντας περιουσίες ή βεβηλώνοντας τον Παρθενώνα.
Ο γράφων νοιώθει ιδιαίτερη τιμή και χαρά για τα αδέλφια του και τους λοιπούς συντελεστές του παρόντος ιστολογίου, οι οποίοι και στην περίπτωση αυτή του έδωσαν πραγματικά σπουδαία πνευματική τροφή. Επίσης, και οι σχολιαστές μας μας χάρισαν μερικά πολύ εύστοχα σχόλια και παρατηρήσεις. Τους ευχαριστούμε.
Εκτός του ιστολογίου αυτού θέλω, προσωπικά, να κάνω και μια αναφορά σε bloggers, των οποίων τα κείμενα και σχόλια άγγιξαν αυτά που εγώ κρίνω ως καίρια σημεία της επικαιρότητας των τελευταίων εβδομάδων. Οι παραπομπές είναι στα ιστολόγιά τους - όπου τα ιστολόγια είναι συλλογικά, παραπέμπω και στο προφίλ τους. Σας συνιστώ να διαβάσετε τα όσα ψύχραιμα και ξεκάθαρα γράφουν οι παρακάτω:
Wonderfully Unpredictable
Αθ. Αναγνωστόπουλος (αναΜόρφωση - συνΙστολόγιο)
Cobden
Harry Peitsinis - Roark (blog των e-roosters)
Ελπίζω οι παραπάνω "ιστολόγοι" να έχουν το κουράγιο και τη διάθεση να μας χαρίζουν κι άλλα κείμενα και σχόλια σαν αυτά που μας έχουν δώσει μέχρι τώρα, ιδίως κατά τις τελευταίες εβδομάδες.
Και πάλι Καλά Χριστούγεννα!
Μέσα στο κλίμα των ημερών (όχι το "εορταστικό", αλλά μάλλον το "επαναστατικό") έχουν διατυπωθεί κάποιες απόψεις και, ιδίως, κάποιες αρνητικές κρίσεις για όσους από εμάς, σ' αυτό το ιστολόγιο και αλλού, προσπαθούμε να υποστηρίξουμε ότι η καταφυγή σε πράξεις τυφλής βίας όχι μόνο στερείται οποιουδήποτε ηθικού ή άλλου ερείσματος, αλλά δεν έχει και κανένα πρακτικό αποτέλεσμα ενώ, παράλληλα, προσπαθούμε να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ της σημασίας της τήρησης της νομιμότητας.
Οι χαρακτηρισμοί που δεχόμαστε, ότι είμαστε ακροδεξιοί, φασίστες, τσαμπουκαλήδες του πληκτρολογίου κ.λπ., δεν ήταν παρά ταμπέλες, που πολύ συχνά χρησιμοποιούνται για να απαξιώσουν κάποιο συνομιλητή προτού (ή και χωρίς) να απαντηθούν οι επιμέρους ισχυρισμοί του. Αλλά από τους χαρακτηρισμούς και τις αιτιάσεις που μας απευθύνουν ίσως πιο χαρακτηριστική να είναι μια άλλη: ότι καθόμαστε πίσω από το πληκτρολόγιό μας, χωρίς να έχουμε συμμετοχή στην κοινωνία, ότι είμαστε αδιάφοροι για το τι συμβαίνει γύρω μας, διότι αλλιώς θα πλημμυρίζαμε από οργή και, ενδεχομένως, να καταφεύγαμε σε παρόμοιες πράξεις τυφλής βίας μ' αυτές που κατακρίνουμε - με άλλα λόγια, ότι η στάση μας απέναντι στην "εξέγερση" και την "εκδήλωση της οργής των νέων" υπαγορεύεται στην καλύτερη περίπτωση από συντηρητισμό, άλλως από αδιαφορία και, στη χειρότερη περίπτωση, από τη θέση μας ως γραναζιού του συστήματος, με το οποίο οι συνομιλητές μας μας ταυτίζουν. Και τις επικρίσεις αυτές ακολουθεί η ερώτηση: τι κάνετε εσείς για να αλλάξει το σύστημα; (με το υπονοούμενο: πώς νομιμοποιείσθε ηθικά εσείς οι ιδιώτες, αδιάφοροι, εφυσηχασμένοι, να επικρίνετε αυτούς που αγωνίζονται και προσπαθούν;)
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει δύο σκέλη. Το πρώτο είναι να επισημανθεί ότι η ορθότητα ή το σφάλμα στην επιχειρηματολογία μας δεν μπορεί να κριθεί από το ποιοι είμαστε ή το τι έχουμε κάνει στη ζωή μας. Εδώ βλέπουμε κάποιες ενέργειες, τα αποτελέσματά τους (θετικά και αρνητικά) και προσπαθούμε, κατ' αρχήν, να συσχετίσουμε (λογικά) τις πράξεις με τα αποτελέσματά τους και, εν συνεχεία, να σταθμίσουμε και να κρίνουμε θετικά ή αρνητικά τις πράξεις σε σχέση με τα αποτελέσματα που επέφεραν. Οι συλλογισμοί μας είτε αντέχουν σε λογική βάσανο, είτε όχι - είτε είμαστε μαθητές, φοιτητές, καταληψίες, γιάπηδες, "golden boys" (κατά Πολύδωρα), παππούδες/ γιαγιάδες, έμποροι, εργαζόμενοι ή οτιδήποτε άλλο - επίσης, είτε είμαστε συντηρητικοί, προοδευτικοί, φιλελεύθεροι, αριστεροί, δεξιοί, κομμουνιστές, ελευθεριακοί, αναρχο-καπιταλιστές ή δεν-ξέρω-κι-εγώ-τι. Ακόμη περισσότερο, είτε αγωνιζόμαστε, είτε χαβαλεδιάζουμε πίσω από τον υπολογιστή μας.
Το δεύτερο σκέλος είναι ότι, με τα όσα γράφουμε (είτε με δικές μας αναρτήσεις, είτε σχολιάζοντας άλλους) συμμετέχουμε σε μια βασική λειτουργία της δημοκρατίας, το διάλογο. Προσπαθούμε να παρουσιάσουμε μια άποψη, να την τεκμηριώσουμε και να την διαδώσουμε. Δεν έχουμε τα χρήματα ή την πολιτική ή άλλη επιρροή, ώστε να καταφύγουμε στην τηλεόραση ή στο ραδιόφωνο και εκμεταλλευόμαστε το διαδίκτυο που είναι μέσο προσιτό σ' εμάς. Προσπαθούμε να πείσουμε τους συνομιλητές μας αξιοποιώντας ένα μέσο, το οποίο δεν εισβάλλει στο χώρο τους, δεν τους πιέζει, δεν τους αναγκάζει να υποστούν τις απόψεις μας. Δεν έχουμε και την αλαζονεία να εξαναγκάσουμε κάποιον να μας ακούσει παραβιάζοντας δικαιώματα των άλλων, καταστρέφοντας περιουσίες ή βεβηλώνοντας τον Παρθενώνα.
Ο γράφων νοιώθει ιδιαίτερη τιμή και χαρά για τα αδέλφια του και τους λοιπούς συντελεστές του παρόντος ιστολογίου, οι οποίοι και στην περίπτωση αυτή του έδωσαν πραγματικά σπουδαία πνευματική τροφή. Επίσης, και οι σχολιαστές μας μας χάρισαν μερικά πολύ εύστοχα σχόλια και παρατηρήσεις. Τους ευχαριστούμε.
Εκτός του ιστολογίου αυτού θέλω, προσωπικά, να κάνω και μια αναφορά σε bloggers, των οποίων τα κείμενα και σχόλια άγγιξαν αυτά που εγώ κρίνω ως καίρια σημεία της επικαιρότητας των τελευταίων εβδομάδων. Οι παραπομπές είναι στα ιστολόγιά τους - όπου τα ιστολόγια είναι συλλογικά, παραπέμπω και στο προφίλ τους. Σας συνιστώ να διαβάσετε τα όσα ψύχραιμα και ξεκάθαρα γράφουν οι παρακάτω:
Wonderfully Unpredictable
Αθ. Αναγνωστόπουλος (αναΜόρφωση - συνΙστολόγιο)
Cobden
Harry Peitsinis - Roark (blog των e-roosters)
Ελπίζω οι παραπάνω "ιστολόγοι" να έχουν το κουράγιο και τη διάθεση να μας χαρίζουν κι άλλα κείμενα και σχόλια σαν αυτά που μας έχουν δώσει μέχρι τώρα, ιδίως κατά τις τελευταίες εβδομάδες.
Και πάλι Καλά Χριστούγεννα!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Στη συζήτηση για το δικαίωμα της άμυνας στο blog του e-rooster ο Αθ. Αναγνωστόπουλος είχε επιφυλαχθεί να συζητήσει και για το δικαίωμα συλλήψεως - ελπίζω να το κάνει!
Post a Comment