Δεν θυμάμαι ανάλογη κινητοποίηση της αριστεράς, στην χώρα μας , έπειτα από την δολοφονία του Αξαρλιάν ή άλλες δολοφονίες πολιτών από την ίδια οργάνωση. Είναι λογικό , για μένα, μια που η δολοφονία του φορέα μιας ιδεολογίας είναι μία από τις μεθόδους της αριστεράς (και της δεξιάς) για τον ιδεολογικό της πόλεμο.
Θέλω να επισημάνω ακόμη ένα δείγμα υποκρισίας , σήμερα, με την στάση όλων των κολεκτιβιστών απέναντι στα νέα παιδιά. Είναι σίγουρο ότι στην είδηση της δολοφονίας (υποκειμενική εκτίμηση χωρίς να θέλω να πάρω την θέση του δικαστή) του Αλέξανδρου τα παιδιά ένοιωσαν φόβο , ανασφάλεια, οργή και αγωνία. Ρωτήστε καλύτερα έναν ψυχολόγο, διαβάστε τον Russell, για να διαμορφώσετε μια άποψη για το πώς «θεραπεύονται» αυτά τα συναισθήματα των παιδιών. Σίγουρα δεν θα σας συμβουλέψει να τα βγάλετε στους δρόμους και να τα παραδώσετε στα χέρια των κομματικών οργανώσεων και των συνδικαλιστών, πολλώ δε μάλλον στην φροντίδα των οργάνων της τάξης(!).
Και σίγουρα δεν θα σας αφήσει να τους βουλώσετε το στόμα και τη σκέψη. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν τον τρόπο να εκφραστούν, θέλουν να εκφραστούν και να εξωτερικεύσουν αυτό που νοιώθουν. Πρέπει να το κάνουν μέσα σε ένα κλίμα ασφάλειας και να νοιώσουν την ατομικότητά τους να εκφράζεται. Γιατί δεν μαζευτήκατε μέσα στο σχολείο – ή και μπροστά στο σχολείο – γονείς και δάσκαλοι μαζί με τα παιδιά και να αφήσετε καθένα από αυτά να εκφράσει – σε οικείο περιβάλλον – αυτά που νοιώθει; Αντίθεως τα παραδώσατε βορά σε έναν όχλο και στην βαρβαρότητα της καταστροφής της ατομικότητας;
Γιατί η αριστερά και σήμερα και πάντα αυτό αποζητά, την καταστροφή του εγώ, την υπονόμευση της προσωπικής αυτονομίας, τον ετεροπροσδιορισμό, ζητά την μαζικότητα. Ακόμη περισσότερο θέλει και άλλο αίμα για να θρέψει τις προσδοκίες της, η ιστορία της μπορεί να γραφτεί μέσα από τα ιστορικά της λάθη και τους νεκρούς.
Στο κυνήγι αυτών της των στόχων δεν έχει ηθικές αναστολές «αστικού» τύπου. Δεν θα σκεφθεί δύο φορές να λειτουργήσει υποκριτικά, έτσι κι αλλιώς υποκρίνεται εδώ και χρόνια πως δεν βλέπει την πραγματικότητα. Θα συνεχίσει να προβάλλει το χιλιαστικό της δόγμα, θα τρέφεται από τις αντιφάσεις της και τον βολονταρισμό της.
Μα θα συνεχίσει να ηττάται γιατί έχει βάλει απέναντί της τον άνθρωπο.
Θέλω να επισημάνω ακόμη ένα δείγμα υποκρισίας , σήμερα, με την στάση όλων των κολεκτιβιστών απέναντι στα νέα παιδιά. Είναι σίγουρο ότι στην είδηση της δολοφονίας (υποκειμενική εκτίμηση χωρίς να θέλω να πάρω την θέση του δικαστή) του Αλέξανδρου τα παιδιά ένοιωσαν φόβο , ανασφάλεια, οργή και αγωνία. Ρωτήστε καλύτερα έναν ψυχολόγο, διαβάστε τον Russell, για να διαμορφώσετε μια άποψη για το πώς «θεραπεύονται» αυτά τα συναισθήματα των παιδιών. Σίγουρα δεν θα σας συμβουλέψει να τα βγάλετε στους δρόμους και να τα παραδώσετε στα χέρια των κομματικών οργανώσεων και των συνδικαλιστών, πολλώ δε μάλλον στην φροντίδα των οργάνων της τάξης(!).
Και σίγουρα δεν θα σας αφήσει να τους βουλώσετε το στόμα και τη σκέψη. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν τον τρόπο να εκφραστούν, θέλουν να εκφραστούν και να εξωτερικεύσουν αυτό που νοιώθουν. Πρέπει να το κάνουν μέσα σε ένα κλίμα ασφάλειας και να νοιώσουν την ατομικότητά τους να εκφράζεται. Γιατί δεν μαζευτήκατε μέσα στο σχολείο – ή και μπροστά στο σχολείο – γονείς και δάσκαλοι μαζί με τα παιδιά και να αφήσετε καθένα από αυτά να εκφράσει – σε οικείο περιβάλλον – αυτά που νοιώθει; Αντίθεως τα παραδώσατε βορά σε έναν όχλο και στην βαρβαρότητα της καταστροφής της ατομικότητας;
Γιατί η αριστερά και σήμερα και πάντα αυτό αποζητά, την καταστροφή του εγώ, την υπονόμευση της προσωπικής αυτονομίας, τον ετεροπροσδιορισμό, ζητά την μαζικότητα. Ακόμη περισσότερο θέλει και άλλο αίμα για να θρέψει τις προσδοκίες της, η ιστορία της μπορεί να γραφτεί μέσα από τα ιστορικά της λάθη και τους νεκρούς.
Στο κυνήγι αυτών της των στόχων δεν έχει ηθικές αναστολές «αστικού» τύπου. Δεν θα σκεφθεί δύο φορές να λειτουργήσει υποκριτικά, έτσι κι αλλιώς υποκρίνεται εδώ και χρόνια πως δεν βλέπει την πραγματικότητα. Θα συνεχίσει να προβάλλει το χιλιαστικό της δόγμα, θα τρέφεται από τις αντιφάσεις της και τον βολονταρισμό της.
Μα θα συνεχίσει να ηττάται γιατί έχει βάλει απέναντί της τον άνθρωπο.
5 comments:
Έχεις απόλυτο δίκιο. Η αριστερά επιζητεί την μάζα, τον όχλο. Την υποταγή του εγώ σε ένα κοινό εμείς. Ένα εμείς που συνήθως είναι κομματικά προερχόμενο. Τα παιδιά θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο μόνος τρόπος να αλλάξουν τα κακώς κείμενα (που είναι πολλά, πάρα πολλά-αλλά πάντα ήταν) είναι μέσα από την βελτίωση της ατομικής τους επίδοσης, μέσα από την δημιουργικότητά τους.
Ένα τελευταίο για τους "αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά" (για να χρησιμοποιήσω τον στίχο των Φατμέ) Αλαβανοτσίπρες είναι εντυπωσιακό ότι ενώ μιλάνε με στόμφο για τους Πέτρουλα, Καλτεζά κλπ, κάνουνε γαργάρα τον Θάνο Αξαρλιάν που έπεσε από το τυφλό χτύπημα της 17 Νοέμβρη τους οποίους οι δικηγόροι-στελέχη του Συνασπισμού έτρεξαν πρώτοι να υπερασπισθούν.
Διαβάζοντας το σχόλιό μου της γεννήθηκε μια απορία: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΞΑΡΛΙΑΝ;
Η Χριστίνα είναι 22 ετών και συμμετέχει στις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών με αφορμή την δολοφονία του Αλέξανδρου και εgκρίνει τις επιθέσεις κατά των τραπεζών και της αστυνομίας.
Μα συνεχίζει να με ρωτά ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΞΑΡΛΙΑΝ.
Στην μυθολογία της αριστεράς υπάρχει χώρος για τον Καλτεζά, τον Κουμή, την Κανελοπούλου μα για τον δύσμοιρο τον Θάνο οι υποκριτές κάνουν ότι κάνουν οι γάτες τις ακαθαρσίες τους...
ΟΚ παιδια, πολλα ράμματα έχει η αριστερά σε σχέση με τη βια, οπώς επίσης είναι αηδιαστική η τυμβωρηχία και η ποδηγέτηση του Αλαβάνου στη συγκεκριμένη υπόθεση.
Αλλά αυτο τον συμψηφισμό που ακούω απο εδώ και από εκεί μεταξυ εγληματάτων είναι μια επίθεση στη λογική. Λένε οι φασίστες του ΛΑΟΣ γιατι δεν βγήκε ο κόσμος όταν οι εμποροι ναρκωτικών σκοτωσαν αστυνομικούς, ή λέτε εσείς για τον Αξαρλίαν. Στο τελευταίο θα έλεγα ότι κακώς που δεν βγήκε ο κόσμος στους δρόμους, όπως όμως κακώς δεν βγήκε και σε τόσες αλλές περιπρώσεις αστυνομικής βίας που επειδή στόχευε περιοθωριακούς, αλλοδαπούς με τους οποίους δεν ταυτιζόταν τόσο η κοινωνία απλά έκανε πως δεν έβλεπε.
Τώρα για τον συμψηφισμό, υπάρχει κανείς λογικός ανθρωπος που θεωρεί ότι ενα εγκλημα έχει τον ίδιο αντύκτηπο στην κοινωνία όταν γίνεται άπό κάποιο τυχαίο εγκληματικό άτομο - δεν ζούμε σε κοινωνία αγγέλων - και το ίδιο από κάποιον που έχει ένα ΘΕΣΜΙΚΟ ρόλο; και θεσμικό ρόλο σε ένα τόσο ευαίσθητο τομέα. Στο παραπάνω να συνυπολογιστεί και η σταθερή και σωρίς εξαιρέσεις ατιμωτισία των αστυνομικών, δεν μπορεί κανείς ποτέ δεν εφταιγε; Αυτός που σκοτώνει αστυνομικό όταν το πιάσουν ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα περάσει, τα καλόπαιδα της αστυνομίας έχουν ασυλία, παίρνουν και προαγωγες. Είναι αυτό ευνομούμενο κράτος;
@ konstantinos
Δεν νομίζω ότι μας αποδίδετε ορθώς κάποια πρόθεση συμψηφισμού - ωστόσο, συμφωνώ πλήρως με την ουσία του σχολίου σας.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, μην τελικά υποπέσουν οι φιλελευθεροι στα ιδια λάθη που καταλογίζουν στους άλλους, γιατί είδαν διάφορα τα ματάκια μου τις τελευταίες μέρες απο διάφορους "φιλελεύθερους. Οι καιροί είναι πόνηροι, δεν υπάρχουν ευκολες απαντήσεις
Post a Comment