Η κατάλυση της νομιμότητας

Ίσως το πιο μελανό στοιχείο από τις αγροτικές "κινητοποιήσεις" είναι η επιβεβαίωση, για άλλη μια φορά, ότι στην Ελλάδα οι νόμοι δεν τηρούνται - ότι κάποιος μπορεί με ατιμωρησία να εκβιάζει το σύνολο της κοινωνίας επικαλούμενος τον "αγώνα". Είναι χαρακτηριστικό ότι καμμία εφημερίδα αυτές τις ημέρες δεν αφιερώνει πρωτοσέλιδο, τουλάχιστον, σχόλιο, στο οποίο να επισημαίνεται και να κατακρίνεται η απίστευτη ταλαιπωρία που πολλοί συμπολίτες μας υφίστανται. Ουδείς νοιάζεται για τόσους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να φανούν συνεπείς στις προσωπικές κι επαγγελματικές υποχρεώσεις τους εξ αιτίας των παρανομιών αυτών. Κάποιοι μιλούν για φόβους "κοινωνικού αυτοματισμού" - δηλαδή για υποκατάσταση των νομίμων οδών δράσεως και καταπολέμησης του (αυτοφώρου) εγκλήματος από τους πολίτες, από φαινόμενα αυτοδικίας. Δεν σκέφτονται, όμως, να καλέσουν το κράτος να κάνει τη δουλειά του, δηλαδή να συλλάβει και να δικάσει στην αυτόφωρη διαδικασία τους παρανομούντες. Επίσης, κανείς δεν είχε αντιδράσει όταν, το 1999, με ειδική διάταξη νόμου (ν. 2721/1999, άρθρο 25) απηλλάγησαν πάσης ποινικής ευθύνης οι αγρότες που είχαν καταλάβει τις εθνικές οδούς το 1997. Αντιθέτως, οι εφημερίδες του Συνασπισμού και του ΚΚΕ ("Αυγή" και "Ριζοσπάστης") ευθέως υποστηρίζουν αυτές τις μορφές κινητοποιήσεων. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας τέτοιος αισχρός εκβιασμός του συνόλου της κοινωνίας αντιμετωπίζεται τόσο ελαφρά.