Πού πάνε τα χρήματά μας - πολιτισμός και θέατρο

Από συνταξιούχους μπορεί να κόβουμε, αλλά από τον πολιτισμό ποτέ! Ανακοινώθηκαν οι επιχορηγήσεις σε ομάδες θεάτρου και χορού από το Υπουργείο Πολιτισμού - μπορείτε να τις δείτε σ' αυτό το πινακάκι. Κι εγώ, ενδεικτικά, είπα να δω τι είναι αυτά τα θέατρα, που επιδοτεί το κράτος με € 2.161.750 από τα χρήματα των φορολογουμένων, και είδα τα δυο πρώτα στη λίστα (ίσως αδικήσω τα υπόλοιπα).

Είδα, κατ' αρχήν, το θέατρο Άττις - του οποίου η παράσταση για το 2008 και το 2009 που θα βρείτε να "παίζει" πιο πολύ στο google ήταν το έργο Mauser του περίφημου Heiner Mueller, με τις πινελιές του σκηνοθέτη κου. Θεόδωρου Τερζόπουλου. Στην εκδοχή αυτή τα καθίσματα των θεατών είναι καλυμμένα με φωτογραφίες "αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου", ενώ "ο ύμνος της Τρίτης Διεθνούς θα δίνει το πρόσταγμα, η φωνή του Λένιν θα αντηχεί", προκαλώντας το ενδιαφέρον, μεταξύ άλλων, και "... πάσης φύσεως αριστερών". Άξια τα € 112.500 ευρώ, λοιπόν! (α, και το εισιτήριο για τις παραστάσεις αυτές στοίχιζε € 20)

Το Θέατρο Νέου Κόσμου, που επιχορηγείται με € 105.000, ενδιαφέρεται για τον κοινωνικό και πολιτικό ρόλο της τέχνης. Εντύπωση προκαλεί ότι το συγκεκριμένο θέατρο έχει πολλούς χορηγούς: εκτός από το κρατικό Ραδιόφωνο, είναι άλλοι τρεις ραδιοσταθμοί και η ιστοσελίδα mixtape.gr. Η εντύπωση αυτή είναι θετική, διότι δείχνει ότι το θέατρο αυτό μπορεί να βρει πόρους και εκτός κράτους, ενώ έχει πολλές παραστάσεις φέτος (με εισιτήρια από € 12 έως € 22, ανάλογα με την παράσταση)- δεν ξέρω γιατί να πρέπει να το επιδοτούμε εμείς.

Πρόκειται, και στις δύο περιπτώσεις (όπως και στις επόμενες, που είδα), για θέατρα που απευθύνονται στο κοινό, έχουν εισιτήρια, έχουν αρκετές παραγωγές, έχουν πρόσβαση σε χορηγούς. Γιατί να ξοδεύουμε γι' αυτά τα θέατρα 2 εκατομμύρια; Δηλαδή χωρίς την επιχορήγηση θα έσβηναν; Μήπως δεν πρέπει να έχουμε αξίωση για ορθολογική διαχείριση των δικών τους πόρων (λ.χ. άλλη τιμή εισιτηρίου ή άλλες αμοιβές στους συντελεστές ή επιδίωξη περισσότερων χορηγιών ή μείωση κόστους κ.λπ.). Α, και όλα αυτά γίνονται χωρίς καν να συζητάμε για την ποιότητα των παραστάσεων, των ηθοποιών, της σκηνοθεσίας κ.λπ. Και μήπως αυτό λέει κάτι, για το πόσο ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες - ή εμείς, η πλέμπα, δεν ξέρουμε από αυτά και είμαστε αμόρφωτοι, και γι' αυτό έρχεται το κράτος, μας παίρνει τα χρήματα και τα δίνει εκεί που χρειάζεται, για να μας μορφώσει;

Addendum: Γκρινιάζουν και θέλουν κι άλλα!