Σε παρουσίασή του στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά (αναφορά σε δεύτερη συνεχόμενη ανάρτηση!) ο Γιώργος Καρατζαφέρης επεχείρησε να δώσει το στίγμα του κόμματός του - είπε, πάνω-κάτω, τα εξής: "Είναι δύο τα κακά: ο κομμουνισμός από τη μία πλευρά και ο νεοφιλελευθερισμός από την άλλη. Εμείς δεν θέλουμε κανένα από τα δύο". Εννοούσε, βέβαια, ότι νεοφιλελευθερισμός ήταν η πολιτική που προωθούσε το δεύτερο μνημόνιο, το οποίο κατεψήφισε (σε αντίθεση με τους νεοφιλελεύθερους, υποτίθεται, Μαυρουδή Βορίδη και Σπυρίδωνα-Άδωνι Γεωργιάδη), ενώ κομμουνισμός θα ήταν το αποτέλεσμα της επιβολής των ιδεών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στην πολιτική σκηνή. Ο κ. Καρατζαφέρης, δηλαδή, επαγγέλθηκε και αυτός με τη σειρά του ένα "τρίτο δρόμο", τον άλλο κόσμο που είναι εφικτός, θυμίζοντας, από την αντίστροφη πλευρά, τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί σήμερα η Δημοκρατική Αριστερά.
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό, μολονότι τα πρακτικά θέματα είναι πολύ περισσότερο επίκαιρα, να κάνουμε και την ιδεολογική αναφορά: ο υπαρκτός σοσιαλισμός δοκιμάσθηκε στη γη (και έχει ακόμη κάποια κατάλοιπα). Ο νεοφιλελευθερισμός δεν ξέρω εάν έχει δοκιμασθεί ως τέτοιος, αλλά τα βασικά στοιχεία που περιέχει το νέο μνημόνιο (εάν, χάριν της συζητήσεως, ταυτίσουμε το νέο μνημόνιο με το νεοφιλελευθερισμό, πρόταση τουλάχιστον αμφίβολη αφ' εαυτής) έχουν τύχει ευρείας εφαρμογής στις δυτικές δημοκρατίες, στις οποίες οι συντεχνίες έχουν περιορισθεί και το κοινωνικό κράτος δεν είναι κατακερματισμένο. Εάν η αγωνία του κου. Καρατζαφέρη να μας προφυλάξει από ένα μοντέλο Βορείου Κορέας ή Κούβας, αποκηρύσσοντας τον κομμουνισμό, είναι εύλογη, δεν μπορώ να καταλάβω από ποιο μοντέλο προσπαθεί να μας προφυλάξει με την παρουσίαση του νεοφιλελευθερισμού ως της άλλης οδού προς την επίγεια κόλαση. Διότι, παραδόξως, οι κοινωνίες που είχαν τα χαρακτηριστικά αυτής της επί γης κολάσεως, ήσαν και οι κοινωνίες που προσείλκυαν το μεγαλύτερο αριθμό υποψηφίων μεταναστών, εκεί όπου οι περισσότεροι ξένοι ήθελαν να ενταχθούν.
No comments:
Post a Comment