Wednesday, November 5, 2008
Ο Νέος Πρόεδρος και η Δυναμική μιας Κοινωνίας
Η Αμερική εξέλεξε τον πρώτο Αφροαμερικανό πρόεδρο ο οποίος με την χαρισματική του προσωπικότητα και μια καμπάνια που θα μείνει στο πάνθεον της πολιτικής επικοινωνίας κατάφερε να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο που βρέθηκε στο δρόμο του.
Ο Ομπάμα είναι σήμερα κάτι περισσότερο από πρόεδρος των ΗΠΑ, είναι ένα σύμβολο.Έχει πλέον ταυτιστεί τόσο πολύ με το κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας του (change) που τόσο οι Αμερικανοί πολίτες όσο και ο υπόλοιπος κόσμος είναι έτοιμοι να συστρατευθούν μαζί του στις προσπάθειες που θα κάνει τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και στο ζήτημα του Ιρακ. Συγχρόνως όμως, οι προσδοκίες των πολιτών είναι εξαιρετικά υψηλές πράγμα το οποίο μπορεί να αποβεί μοιραίο για τον ίδιο.
Τι περιμένει άραγε ένας φιλελεύθερος από τον Ομπάμα; Περιμένει μάλλον να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική. Έχει ωστόσο και την ελπίδα ότι θα ακούσει τους οικονομικούς συμβούλους του από το Σικάγο και δεν θα τηρήσει όσα είπε περί προστατευτισμού στην οικονομία. Η αλήθεια είναι πως στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής αναμένει από τον Ομπάμα μία βελτιωμένη εκδοχή της διακυβέρνησης Κλίντον
Οι αμερικανικές εκλογές όμως στέλνουν και ένα μήνυμα προς όλο τον κόσμο (μεταξύ άλλων και σε εμάς). Δείχνουν την δυναμική μιας κοινωνίας η οποία προχωρά μπροστά και υπερβαίνει διλλήματα του παρελθόντος. Μέσα σε περίπου 50 χρόνια μία φυλλετική ομάδα που δεν είχε πολιτικά δικαιώματα και ήταν πλήρως περιθωριοποιημένη κατάφερε να εκλέξει τον πρόεδρο της χώρας.Ας σκεφτεί κανείς, αν στην σημερινή ''προοδευτική'' Ελλάδα θα ήταν δυνατό να εκλεγεί κάποιος με καταγωγή π.χ από την Αλβανία.
Υπάρχει ίσως και κάτι ακόμη πιο σημαντικό το οποίο θα πρέπει να κρατήσουμε από αυτές τις εκλογές. Ο Ομπάμα δια της επιτυχίας του δείχνει τον δρόμο σε κάθε πολίτη που προσπαθεί να πετύχει τους στόχους του είτε αυτοί βρίσκονται στην ιδιωτική είτε στην δημόσια σφαίρα. Προτρέπει έμμεσα τον καθένα να αγωνιστεί για να ξεχωρίσει και να ξεφύγει από το (και ελληνικό) σύνδρομο του ελάχιστου κοινού παρονομαστή και της μετριοκρατίας.
Εν τέλει, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα δικαιώσει τις προσδοκίες των πολιτών, μπορούμε όμως με βεβαιότητα να ισχυριστούμε ότι έχει ήδη καταφέρει να αναζωογονήσει τις ελπίδες τους.
Ο Ομπάμα είναι σήμερα κάτι περισσότερο από πρόεδρος των ΗΠΑ, είναι ένα σύμβολο.Έχει πλέον ταυτιστεί τόσο πολύ με το κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας του (change) που τόσο οι Αμερικανοί πολίτες όσο και ο υπόλοιπος κόσμος είναι έτοιμοι να συστρατευθούν μαζί του στις προσπάθειες που θα κάνει τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και στο ζήτημα του Ιρακ. Συγχρόνως όμως, οι προσδοκίες των πολιτών είναι εξαιρετικά υψηλές πράγμα το οποίο μπορεί να αποβεί μοιραίο για τον ίδιο.
Τι περιμένει άραγε ένας φιλελεύθερος από τον Ομπάμα; Περιμένει μάλλον να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική. Έχει ωστόσο και την ελπίδα ότι θα ακούσει τους οικονομικούς συμβούλους του από το Σικάγο και δεν θα τηρήσει όσα είπε περί προστατευτισμού στην οικονομία. Η αλήθεια είναι πως στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής αναμένει από τον Ομπάμα μία βελτιωμένη εκδοχή της διακυβέρνησης Κλίντον
Οι αμερικανικές εκλογές όμως στέλνουν και ένα μήνυμα προς όλο τον κόσμο (μεταξύ άλλων και σε εμάς). Δείχνουν την δυναμική μιας κοινωνίας η οποία προχωρά μπροστά και υπερβαίνει διλλήματα του παρελθόντος. Μέσα σε περίπου 50 χρόνια μία φυλλετική ομάδα που δεν είχε πολιτικά δικαιώματα και ήταν πλήρως περιθωριοποιημένη κατάφερε να εκλέξει τον πρόεδρο της χώρας.Ας σκεφτεί κανείς, αν στην σημερινή ''προοδευτική'' Ελλάδα θα ήταν δυνατό να εκλεγεί κάποιος με καταγωγή π.χ από την Αλβανία.
Υπάρχει ίσως και κάτι ακόμη πιο σημαντικό το οποίο θα πρέπει να κρατήσουμε από αυτές τις εκλογές. Ο Ομπάμα δια της επιτυχίας του δείχνει τον δρόμο σε κάθε πολίτη που προσπαθεί να πετύχει τους στόχους του είτε αυτοί βρίσκονται στην ιδιωτική είτε στην δημόσια σφαίρα. Προτρέπει έμμεσα τον καθένα να αγωνιστεί για να ξεχωρίσει και να ξεφύγει από το (και ελληνικό) σύνδρομο του ελάχιστου κοινού παρονομαστή και της μετριοκρατίας.
Εν τέλει, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα δικαιώσει τις προσδοκίες των πολιτών, μπορούμε όμως με βεβαιότητα να ισχυριστούμε ότι έχει ήδη καταφέρει να αναζωογονήσει τις ελπίδες τους.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Παρα πολύ καλό!! Ακριβός τα ίδια σκέφτομουν και εγώ να γράψω
Ευχαριστώ πολυ Παναγιώτη, χαίρομαι που κινούμαστε στα ίδια μήκη κύματος!
Post a Comment