Καμμία υποχώρηση! Όλα τα κρατικά κάστρα παραμένουν άπαρτα!

Χαρές και πανηγυρισμοί για όσους φοβήθηκαν ότι το τρισκατάρατο μνημόνιο θα έθιγε τις βασικές οργανωτικές δομές του συστήματος, τις σημαντικές υπηρεσίες που μας προσφέρει το κράτος. Στο ρεπορτάζ προβάλλεται η βλάσφημη δήλωση του Διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος κου. Προβόπουλου για την ανάγκη μείωσης των κρατικών καναλιών και η αγέρωχη αλλά τεκμηριωμένη απάντηση του Υπουργού Αναπληρωτή Πολιτισμού κου. Χυτήρη. Τι φοβερά και τρομερά εξεστόμισε ο κ. Προβόπουλος; Τόλμησε να πει ότι:

• οι κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί (5) είναι πολλοί για μια χώρα με το μέγεθος της Ελλάδος
• λειτουργούν με πολύ μεγάλο αριθμό υπαλλήλων
• το κόστος τους είναι υπερπολλαπλάσιο των αντίστοιχων ιδιωτικών καναλιών
• θα ήταν σκόπιμο να συγχωνευθούν (ω της βλασφημίας!) σε ένα ή δύο σταθμούς.

Υπάρχει έστω και ψήγμα αληθείας σε όλα αυτά; Και, στο κάτω-κάτω, τι τον νοιάζει αυτόν; Και πού να καταλάβει ένας τραπεζίτης, ψυχρός τεχνοκράτης, το συνταγματικό ρόλο που παίζουν πέντε κανάλια. Ο λόγος που η χώρα δεν πηγαίνει μπροστά είναι ότι δεν έχουμε τα χρήματα για δεκαπέντε κανάλια! Σχεδόν αυτή ήταν η περήφανη απάντηση του κ. Υπουργού. Να προσθέσω κι εγώ: ποιος είναι ο κ. Προβόπουλος να κρίνει ότι οι υπάλληλοι είναι υπερβολικά πολλοί; Μήπως τελείωσε κάποια σχολή τηλεοπτικού παραγωγού και δεν το ξέρουμε, δεν το έχει στο βιογραφικό του; Αμ, το άλλο, για το κόστος τους σε σχέση με τα ιδιωτικά κανάλια; Δηλαδή θέλει ο τραπεζίτης να έχουμε εμπορικά και όχι ποιοτικά προγράμματα; Να ταΐζουμε τις μάζες και τη νεολαία με σαχλαμάρες, όπως τα ιδιωτικά; Να λείψουν τα προγράμματα υψηλής διανόησης που χαρακτηρίζουν τα κρατικά κανάλια; Και τα έσοδά τους να προέρχονται από διαφημίσεις; Αφού το προϊόν της δημόσιας τηλεόρασης είναι δημόσιο αγαθό, αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί ο τραπεζίτης; Πώς μπορεί να μιανθεί με διαφημίσεις;

Αυτή η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που προσπαθεί να σαρώσει τα πάντα δεν θα καταφέρει, ευτυχώς, να επηρεάσει τη δική μας κυβέρνηση - γιατί η κυβέρνησή μας είναι στην ψυχή της, στο DNA της, σοσιαλιστική. Και δεν πρόκειται να πέσει κανένα κρατικό κάστρο, όσο κι αν το επιβουλεύονται οι διεθνείς τραπεζίτες, οι ντόπιοι λακέδες τους και το Δ.Ν.Τ.