Με αφορμή την ανάρτηση του Rantanplan, στην οποία θέτει προς συζήτηση μια σειρά από θέματα που πρέπει να απασχολήσουν το συνέδριο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, αλλά και τη συζήτηση που έγινε σ' αυτό το ιστολόγιο και αλλού με αφορμή τη δημοσίευση του κ. Στέφανου Μάνου για την "τρίτη λύση", αναφέρθηκε, χωρίς όμως να τύχει ουσιαστικής συζήτησης, ένα δίλημμα: ένα φιλελεύθερο κόμμα πρέπει να κινείται σε λογική περισσότερης ή λιγότερης ιδεολογικής καθαρότητας, αποκλείοντας συμπράξεις με άλλες δυνάμεις, έστω και παρεμφερείς, ή πρέπει να κινείται σε λογική συμμαχιών, ώστε να καθίσταται περισσότερο εφικτός ο στόχος, κατά πρώτον, της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και, κατά δεύτερον, της προώθησης προτάσεων βασισμένων σε φιλελεύθερες θέσεις; Επιτρέπεται, έστω και ως τακτική, η προσωρινή συμμαχία με πολιτικές συνιστώσες αντίρροπες ή, εν πάση περιπτώσει, όχι πλήρως συμβατές με τη φιλελεύθερη ιδεολογία; Είναι συμβατή με το χαρακτήρα ενός φιλελεύθερου κόμματος η περιορισμένη προγραμματική συμμαχία, με σκοπό την υιοθέτηση φιλελεύθερων λύσεων έστω και σε λίγα θέματα, ακόμη κι εάν κάτι τέτοιο σημαίνει στήρικη πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες σε άλλα θέματα θα προωθήσουν λύσεις, στις οποίες μπορεί να διαφωνούμε και εντελώς; Παράλληλα, θα πρέπει ένα φιλελεύθερο κόμμα να προβάλλει ενεργά το σύνολο των θέσεών του ζητώντας την ψήφο του εκλογικού σώματος ή να κάνει ιεράρχηση, ώστε να πείσει τουλάχιστον για τα όσα θεωρεί πιο σημαντικά, αλλά και περισσότερο πιθανόν να γίνουν αποδεκτά;
Υπάρχει μια "σχολή" σκέψεως η οποία απορρίπτει μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε αλλοίωση μιας καθαρά φιλελεύθερης φυσιογνωμίας σ' ένα φιλελεύθερο κόμμα. Η σχολή αυτή κινείται στη λογική ότι, εάν επρόκειτο να συμβιβασθεί, θα το επεδίωκε στο πλαίσιο του ήδη υπάρχοντος κομματικού σκηνικού και ότι δεν θα εξυπηρετούσε σε τίποτε η ύπαρξη ενός φιλελεύθερου κόμματος, εάν αυτό επρόκειτο να συμβιβασθεί, εντασσόμενο στο κυρίαρχο κομματικό σκηνικό. Η σχολή αυτή συνήθως θεωρεί ότι, με την κατάλληλη προβολή, το σύνολο των φιλελεύθερων θέσεων μπορεί να γίνει αποδεκτό από πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Επίσης, κινήσεις οι οποίες στηρίζονται αποκλειστικά στη θεωρητική ιδεολογία πολύ πιο εύκολα μπορεί να οδηγηθούν σε διασπάσεις, καθώς διαφορετικές ερμηνείες και απόψεις, οι οποίες στηρίζονται σε βαθιές ερμηνευτικές διαφωνίες, καταλήγουν να απομονώνουν όσους θέλουν να είναι απολύτως συνεπείς σ' αυτό που οι ίδιοι έχουν αποφασίσει ότι αποτελεί την ιδεολογία τους και αρνούνται οποιαδήποτε ιδεολογικής φύσεως παραχώρηση.
Μια άλλη σχολή προκρίνει τη δυνατότητα επηρεασμού έστω και κατά μικρό μέρος της πολιτικής σκηνής προς μια κυρίαρχη κατεύθυνση. Η σχολή αυτή ξεκινά από τη διαπίστωση ότι, στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, οι αμιγείς φιλελεύθερες ιδέες και η συνεπής φιλελεύθερη ιδεολογία δεν γνωρίζουν επαρκή απήχηση, ώστε να μπορούν να καταλήξουν σε ευνοϊκό εκλογικό αποτέλεσμα. Έτσι, καταλήγει στην υποστήριξη μιας πολιτικής πορείας, η οποία στηρίζει την πειθώ της όχι στην ιδεολογική τεκμηρίωση των προτεινομένων φιλελεύθερων λύσεων, αλλά στην πρακτική αποτύπωση της ωφέλειάς τους. Η σχολή αυτή υποστηρίζει τις συνεργασίες με περιορισμένες προγραμματικές συμφωνίες και δέχεται να θυσιάσει την ιδεολογική συνέπεια υπέρ της, έστω και μερικής, αποτελεσματικότητας.
Είναι αρκετά προφανή τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και των δύο σχολών και η επιλογή ανάμεσά τους δεν μπορεί να γίνει με όρους "σωστού" ή "λάθους". Το μεγαλύτερο πρόβλημα της σχολής της ιδεολογικής καθαρότητας είναι ότι η εκλογική απήχηση του φιλελευθερισμού είναι, όχι μόνο στην Ελλάδα, μηδαμινή και ότι, ως αποτέλεσμα των κακών εκλογικών αποτελεσμάτων, οι ίδιες οι φιλελεύθερες ιδέες καθίστανται περιθωριακές. Η "πρακτική" σχολή, από την άλλη, μπορεί να οδηγήσει σε συμβιβασμούς, οι οποίοι πραγματικά ενδέχεται να αλλοιώσουν εντελώς τη φυσιογνωμία ενός φιλελεύθερου κόμματος, να του στερήσουν την υπεροχή που έχει σε ιδέες και να το καταντήσουν ένα ακόμη παίκτη του συστήματος.
Έτσι, η επιλογή του καθενός που επιδιώκει να υποστηρίξει ένα σχήμα με φιλελεύθερες αρχές σχετίζεται τελικά με τα προσωπικά κριτήρια που έχει για να κάνει κάτι τέτοιο. Είναι προφανές ότι όποιος θεωρεί τον εαυτό του ταγμένο στη διάρθρωση ενός καθαρού φιλελεύθερου λόγου θα επιλέξει τη λύση της ιδεολογικής καθαρότητας (μολονότι, ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση, θα βρεθούν πολλοί άνθρωποι που θα τον κατηγορήσουν ως μη αμιγώς φιλελεύθερο). Όποιος, από την άλλη, έχει περισσότερο ωφελιμιστικά κριτήρια, θεωρεί δηλαδή ότι η υιοθέτηση έστω και κάποιων πρακτικών που είναι συμβατές με τη φιλελεύθερη ιδεολογία εις αντικατάσταση των ισχυουσών κρατικιστικών και παράλογων είναι ο σκοπός της ανάμιξής του με την πολιτική, θα είναι πολύ περισσότερο δεκτικός σε λύση συνεργασιών, ακόμη και με διαφορετικούς (πάντως, κατά κανόνα, όμορους) πολιτικούς χώρους.
Ίσως και η σημερινή πολιτική συγκυρία να πρέπει να ληφθεί υπ' όψει για τη διαμόρφωση άποψης: το κατά πόσον, δηλαδή, ένα σχήμα που δεν έχει αμιγώς ιδεολογικό χαρακτήρα έχει πιθανότητες εκλογικής επιτυχίας και, ακόμη περισσότερο, επηρεασμού της πολιτικής ζωής σε μια φιλελεύθερη κατεύθυνση. Εάν η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι "ελάχιστα έως καθόλου", το βασικό επιχείρημα των "ρεαλιστών" (ας ονομάσουμε έτσι τη δεύτερη σχολή) καταρρίπτεται και δεν υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί συμβιβασμούς - ειδικά, μάλιστα, εάν οι συμβιβασμοί αυτοί οδηγούν σε δραστική αλλοίωση της φιλελεύθερης φυσιογνωμίας του εγχειρήματός τους. Από την άλλη, όμως, η διαμόρφωση ενός βιώσιμου σχήματος, το οποίο μπορεί να κάνει τη διαφορά, και η άρνηση των "ιδεολόγων" (ας ονομάσουμε έτσι την πρώτη σχολή) να συνδράμουν, τους καθιστά μάλλον δονκιχωτικούς, ρομαντικούς αλλά αναποτελεσματικούς ιδεολόγους. Επανερχόμενος στη δημοσίευση του κ. Στέφανου Μάνου, που αποτέλεσε την αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις, επαναλαμβάνω την άποψή μου ότι ακόμη δεν γνωρίζουμε αρκετά για να κρίνουμε εάν μια προσπάθεια, όπως αυτή που υπαινίσσεται (και για την εξέλιξη της οποίας δεν ξέρουμε περισσότερα), έχει είτε σοβαρές πιθανότητες εκλογικής επιτυχίας, είτε συνεπάγεται υπερβολικούς συμβιβασμούς και παραχωρήσεις. Ωστόσο, αξίζει οπωσδήποτε τον κόπο νάχουμε τα μάτια μας ανοικτά.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
23 comments:
Οι δύο διαφορετικές σχολές αφορούν δύο διαφορετικές στρατηγικές που οδηγούν σε διαφορετικά αποτελέσματα.
Και τα δύο είναι αποδεκτά και "συμβατά" με την ιδεολογική μου συγκρότηση.
Επειδή όμως χρειάζομαι σήμερα να αλλάξει το ασφαλιστικό , θέλω σήμερα να μεταρρυθμιστεί το σύστημα παιδείας, το φυσικό περιβάλλον χρειάζεται δράση σήμερα δεν μπορώ να περιμένω ούτε 5 ούτε 10 χρόνια για να μετασχηματιστεί η ελληνική κοινωνία σε ένα σύγχρονο φιλελεύθερο πλαίσιο.
@ dionisis
Φυσικά, για να γίνει αυτό πρέπει η εναλλακτική πρόταση να παρέχει εχέγγυα τουλάχιστον για κάποια από αυτά που γράφετε - τόσο σε επίπεδο των προσώπων που θα την στελεχώσουν, όσο και αναφορικά με τον προγραμματικό της λόγο. Ενδεχομένως, δε, μια φιλελεύθερη "ένεση" να μπορεί να επηρεάσει και τον προγραμματικό λόγο προς την κατεύθυνση που επιδιώκετε.
Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Ακόμη και αυτοδύναμη κυβέρνηση να είχε ένα καθαρά ιδεολογικά φιλελεύθερο κόμμα δεν θα μπορούσε να ασκήσει καθαρή φιλελεύθερη πολιτική λόγω των κοινωνικών αντιδράσεων και των δεσμεύσεων της κυβέρνησης. Άρα για τι μιλάμε εδώ; Οι συμβιβασμοί, στις οποίες περιλαμβάνοντε και οι συνεργασίες, είναι αναπόφευκτες
@ ευθύμιος
Πρέπει, βέβαια, να καθορίσουμε και ένα σύνολο προτεραιοτήτων/ σκοπών που επιδιώκουμε σε μια τέτοια συνεργασία - να ξέρουμε, δηλαδή, τι ακριβώς ζητάμε και τι κερδίζουμε από το συμβιβασμό ή, στην παρούσα χρονική συγκυρία, εν όψει ποιου οφέλους θα ήμασταν διατεθειμένοι να συμβιβασθούμε.
Πριν αποφασίσουμε τι στρατηγική θα ακολουθήσουμε πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε να είμαστε
1 Think tank Ωστε να ξυπνάμε το Έλληνα πολίτη από την αποχαύνωση
2 Κόμμα
Για το πρώτο χρειάζεται Ιδεολογική καθαρότητα για το δεύτερο ρεαλισμό ή Realpolitic αγγλιστί.
Προσωπικά έχω κουραστεί όποτε κάνω προτάσεις για ελκυστικό πολιτικό μαρκετιγκ στο φόρουμ της Φ.Σ. να μου την πέφτουν διάφοροι Φιλελεύθεροι ΄΄Ταλιμπάν΄΄ με κραυγές ΄΄ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΤΡΟΓΓΥΛΕΥΩ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΜΟΥ΄΄ κλπ παπαρολογίες
Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι δεν υπάρχει το ΄΄Ιερό βιβλίο΄΄ του Φιλελευθερισμού και ότι ο Φιλελευθερισμός είναι βασικά εμπειρικός και όχι Δογματικός...
Και.. όχι το φάντασμα του Friedman δεν θα μας καταδιώκει στα όνειρα μας εάν ελιχθούμε και λίγο...
Η γροθιά στο μαχαίρι που θέλουν να δώσουν οι δογματικοί του φιλελευθερισμού θα αφήσουν ανέπαφο το μαχαίρι...όχι όμως και την γροθιά...
Ως εκτούτου θα συμφωνήσω με την άποψη του Διονύση όπως εκφράστηκε και στο Φόρουμ της Φ.Σ.
Συμφωνώ κι εγώ με τον Διονύση.
@ dionisis, δευκαλιων, kensai
Υπάρχουν όμως κάποια θέματα που προτάσσετε σε μια τέτοια ενδεχόμενη συνεργασία; Ποια είναι αυτά;
Two roads diverged in a yellow wood ... που έλεγε και ο Robert Frost.
Συμφωνώ και εγώ ότι και οι δύο επιλογές που έχουμε περιέχουν μία δόση ρίσκου
Στην παρούσα όμως φάση υπάρχουν 5-6 σοβαρά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα και τα οποία πρέπει άμεσα να επιλυθούν για να προχωρήσουμε παρακάτω.Το ασφαλιστικό, η δημόσια διοίκηση,4-5 ιδιαιτέρως προβληματικές ΔΕΚΟ και φυσικά η κατάσταση στα πανεπιστήμια είναι οι καυτές πατάτες που πρέπει να διαχειριστούμε.
Υπο αυτές τις συνθήκες, η φιλελεύθερη συμμαχία θα πρέπει να εστιάσει σε αυτά τα ζητήματα στα οποία για να επιτύχει, δεν θα πρέπει να είναι απορριπτική σε οποιαδήποτε συνεργασία ανεξάρτητα από το πιθανό χάσμα απόψεων σε άλλα θέματα(Σε λογικά πλαίσια βέβαια μην μου φέρει κανείς παράδειγμα με κανένα υποθετικό ΛΑΟΣ ή ΚΚΕ).Για να το θέσω και λίγο διαφορετικά:καλή η διανομή των δασικών εκτάσεων σε ιδιώτες, αλλά η προώθηση αυτής της πρότασης στην παρούσα συγκυρία δεν βοηθά στην συστράτευση πολιτών για την επίλυση των προαναφερθέντων προβλημάτων
Υποσημείωση:Όσα αναφέρω αφορούν την στρατηγική μας απο εδω και στο εξής .Όσον αφορά το περιεχόμενο της πολιτικής πρότασης της ΦΙΣ δεν θα βρείτε πολλούς που να συμφωνούν περισσότερο από εμένα.
''Στην παρούσα όμως φάση υπάρχουν 5-6 σοβαρά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα και τα οποία πρέπει άμεσα να επιλυθούν''
Η χώρα δεν αντιμετωπίζει 5-6 σοβαρά προβλήματα. Αυτά στα οποία αναφέρεσαι είναι δυστυχώς δευτερεύωντα. Η χώρα αντιμετωπίζει ΈΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα το ότι βρισκόμαστε στην τελική φάση συντονισμένου και οργανωμένου σχέδιου κατάληψης του κράτους -αφού πρώτα τσακιστεί οικονομικά και ιδεολογικά- από ΄΄εναλλακτικές΄΄ ψευτοδημοκρατικές δυνάμεις από φασίζουσες έως αριστερίζουσες... (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ) με σημαία τον αντιιμπεριαλισμό (σας θυμίζει κάτι;) κάτι που έχει μεθοδευτεί στα πλαίσια συγκεκριμένου γεοπολιτικού σχεδιασμού (λέγε με Πούτιν...)
Αυτό που έχει γίνει ήδη στην ανώτατη παιδεία -κυριάρχιση των φοιτητικών ταγμάτων εφόδου και της παρασιτικής αναξιολόγητης ακαδημιοκρατίας με πολιτική κάλυψη (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ που ελέγχω την ΠΟΣΔΕΠ...)- με καταστροφικές οικονομικές και ιδεολογικές συνέπειες μεθοδεύεται και για το σύνολο του κράτους...
΄΄Υπάρχουν όμως κάποια θέματα που προτάσσετε σε μια τέτοια ενδεχόμενη συνεργασία;΄΄
Στην τραγική παρούσα κατάσταση ένα και μόνο:
Συνεργασία με κάθε πραγματικό δημοκράτη και πατριώτη για την αντιμετώπιση της επερχόμενης δικτατορίας (χωρίς εισαγωγικά)
Ο περιφερειακός φεουδάρχης (λέγε με Κόκκαλη) -πρώην (?) πράκτορας της Σταζι- είναι ήδη στην θέση του και όλοι οι ΄΄δημοκράτες΄΄ παραδόξως (?!) σιωπούν παρά την κατηγορία -που κουκουλώθηκε- για κατασκοπία εναντίων της χώρας (!) και την εμπλοκή του στην δολοφονία Φιλόπουλου (βλ. διατήρηση/κάλυψη του οργανωτή της δολοφονίας (βάση κατηγορητηρίου) Κουντούρη στο Δ.Σ. του Ολυμπιακού) τα τυπικά μένουν...
@averell,
Υπάρχουν όμως κάποια θέματα που προτάσσετε σε μια τέτοια ενδεχόμενη συνεργασία; Ποια είναι αυτά;
Γνώμη μου είναι πως οι Φιλελεύθεροι- όλου του φάσματος: από αναρχοφιλελεύθεροι έως οριακά συντηρητικοί- στην Ελλάδα είναι τόσο λίγοι και παρεξηγημένοι απ'το εκλογικό σώμα που ο οποιοσδήποτε περαιτέρω διαχωρισμός έχει βαρύτατες συνέπειες στο σύνολο των ψήφων που μπορούν να μαζευτούν.
Με γνώμονα το παραπάνω, η συνεργασία ΟΝΤΩΣ είναι η μόνη λύση. Μια λογική απαίτηση θα μπορούσε να είναι η διαφάνεια στις προσδοκίες/απαιτήσεις της κάθε πλευράς. Σε μια τέτοια συνεργασία θέτονται κοινοί [ρεαλιστικοί!] στόχοι και ο ένας υποστηρίζει τον άλλο.
Κατά τη γνώμη μου αν το πρόγραμμα είναι πάνω από 70-80% παρόμοιο- ιδιαίτερα στο οικονομικό του σκέλος- οφείλουμε να συζητήσουμε σοβαρά για συγχώνευση ή/και κοινό ψηφοδέλτιο.
Έστω και μια τυπική κίνηση «συμμαχίας» οφείλει να γίνει. πχ ο Νόμος επιτρέπει ενιαίο Ψηφοδέλτιο Επικρατείας;
Διάβασα με προσοχή τα σχόλια και το αρχικό άρθρο,που κατά τη γνώμη μου εκφράζει με τρόπο εξαιρετικά ευκρινή τις διαθέσιμες επιλογές. Ο Αβερελ για μια ακόμα φορά έδειξε ότι γράφει όχι μόνο ποιοτικά αλλά και με ουσία.
Για να μπω στο θέμα, το ζήτημα κατά τη γνώμη μου δεν είναι απλά αν ο φιλελεύθερος χώρος θα πρέπει να προχωρήσει σε συμβιβασμούς. Το ζήτημα είναι το εύρος αυτών των συμβιβασμών. Δηλαδή σε ποιο σημείο τραβάμε τη διαχωριστική γραμμή και λέμε "ως εδώ".
Γιατί αγαπητοί μου φίλοι,και σύμμαχοι, η ίδια η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι προιόν αμοιβαίων συμβιβασμών. Ο καθένας μας ατομικά είναι σίγουρο ότι δεν εκφράζεται απόλυτα από όλες τις ανακοινώσεις του κόμματος,ή το σύνολο των προτάσεων του.Άλλος μπορεί να διαφωνεί για τις θέσεις του κόμματος στο ασφαλιστικό,άλλος για το μακεδονικό,άλλος για την πλήρη απόσυρση του κράτους από την αγορά (λέμε τώρα).
Το γεγονός ότι συνυπάρχουμε σε ένα σχηματισμό , έστω κι αν είμαστε 7.500 ψυχές, είναι καθ αυτό ένας συμβιβασμός με τις ατομικές αρχές και την προσωπική κοσμοθέαση του καθενός μας. Αποφασίσαμε όμως όλοι να δώσουμε την ψήφο μας σ αυτό το εγχείρημα, γιατί συνολικά βρίσκεται όσο εγγύτερα γίνεται, σ αυτό που θεωρούμε πολιτικά ποθητό.
Έχω την εντύπωση ότι
με την ίδια ακριβώς λογική,ελάχιστοι από μας θα αρνηθούμε τη συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί φιλελεύθεροι προήλθαν από την αριστερά, ακόμα και την άκρα αριστερά. Υπάρχει δηλαδή ένα πεδίο συνενόησης με άλλες πλευρές του πολιτικού φάσματος.
Το μόνο πρόβλημα βρίσκεται στα όρια των συμβιβασμών που αναπόφευκτα θα κάνουμε (και όπως εξήγησα έχουμε ήδη κάνει).Αυτά θα πρέπει να διερευνηθούν και να αναλυθούν.
Κατά τη γνώμη μου το όριο του συμβιβασμού είναι ακριβώς το σημείο όπου ο φιλελευθερισμός μας εξαυλώνεται και μπαίνει στην ομαλή ρουτίνα του σάπιου πολιτικού συστήματος. Δεν θα μπορούσα προσωπικά να συμμαχήσω με κάποιον που προωθεί ας πούμε την περαιτέρω ενίσχυση της κρατικής μηχανής ή την έντονη παρέμβαση του κράτους στην αγορά. Το ελληνικό κράτος has Been there,done that, αν θελουμε ρεπετισιόν ξαναψηφίζουμε ΝΔ και τέλος.
Αντίθετα θα ήμουν υπέρ μιας συνεργασίας με σχηματισμούς που να στηρίζουν ενεργά τις κοινωνικές και ατομικές ελευθερίες κατα τις κρατικής καταστολής, ακόμα κι αν διαφωνώ μαζί τους σε καποια επιμέρους θέματα (πχ στον βαθμό περιορισμού του κράτους προνοίας)
Προυπόθεση κατά τη γνώμη μου για μια τέτοια συνεργασία θα ήταν η διατήρηση ενός αυτονομου φιλελευθερου μηχανισμού, μια λογική δηλαδή ενιαιου μετώπου και οχι διάλυσης σε έναν ιδεολογικό αχταρμά.
@harry peitsinis
Αντίθετα θα ήμουν υπέρ μιας συνεργασίας με σχηματισμούς που να στηρίζουν ενεργά τις κοινωνικές και ατομικές ελευθερίες κατα τις κρατικής καταστολής, ακόμα κι αν διαφωνώ μαζί τους σε καποια επιμέρους θέματα...
Θεωρητικά, ξεκινώντας από οτιδήποτε είναι έστω και λίγο πιο φιλελεύθερο και ειλικρινές απ'τις κρατικοδίαιτες πολιτικές που προτάσσουν τα δύο μεγάλα κόμματα τώρα θα μπορούσε να αποτελεί έναν πρώτο σύνδεσμο επικοινωνίας.
Αν και όταν ο Στέφανος Μάνος υλοποιήσει το εγχείρημά του, αυτός ο σύνδεσμος κατά πάσα πιθανότητα θα συμπίπτει με την παράταξή του.
---
Ένα άλλο πράγμα που οφείλουμε να σκεφτούμε είναι η ρεαλιστική προσέγγιση της πολιτικής όταν τα κόμματα μεγαλώνουν. Είναι απόλυτα φυσιολογικό όσο μεγαλώνει μια παράταξη και αποκτά consensus τόσο να αποκτά και ετερόκλητα στοιχεία στο εσωτερικό της.
Δηλαδή πραγματικά πιστεύετε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ του 40% έχουν μέσα τους μόνο κατεξοχήν συντηρητικούς και σοσιαλιστές αντίστοιχα που συμφωνούν πάντα και σε όλα τα σημεία του προγράμματος; Φυσικά και όχι.
Όσο λοιπόν μεγαλώνει η ΦιΣ και πλησιάζει νέους δυνητικούς ψηφοφόρους είναι φυσιολογικό να μετριάζει σημεία του προγράμματός της που πιθανόν να μην είναι 100% δημοφιλή και κατανοητά.
Αυτό είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο στη Realpolitik και οφείλουμε να το κατανοήσουμε. Συμφωνώ λοιπόν με την ανάγκη για προστασία απ'τον «ιδεολογικό αχταρμά» αλλά δυστυχώς αυτός είναι σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτος. Ιδιαίτερα όσο μεγαλώνουμε.
Εκτός αν προτιμάτε να μείνουμε στο 0.1% και την ανωνυμία και να βλέπουμε τον «γλυκανάλατο φιλελεύθερο» Μάνο να μαζεύει το 2-2,5%.
---
ΥΓ. Πάντως πανέξυπνος ο Μάνος. Και πάλι την υπόνοια για κόμμα τη δίνει πριν απ'τις εκλογές που μπορεί ρεαλιστικά να κερδίσει (Ευρωεκλογές). Και ο χρονισμός του τώρα που επικρατεί αυτό το κλίμα αντι-πολιτικής και αηδίας προς τα μεγάλα σκανδαλοκόμματα του δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία.
"Εκτός αν προτιμάτε να μείνουμε στο 0.1% και την ανωνυμία και να βλέπουμε τον «γλυκανάλατο φιλελεύθερο» Μάνο να μαζεύει το 2-2,5%."
Κενσάι παρατηρώ ότι πολώνεις επιτηδευμένα τη συζήτηση,ενώ στην ουσία κανείς δεν έχει λαβει στην κουβέντα μας μια θέση του τυπου "όχι στη συνεργασία ,όχι στο νέρωμα των ιδεών,μείνετε φτωχοί πλην τίμοι". Κοινώς σκιαμαχείς,γιατί δεν βλέπω κάποιος να λέει όχι στη συνεργασία. Η ουσία είναι ο βαθμός, η ένταση αυτού του "νερώματος" των ιδεών όπως προείπα. Κοινώς με ποιον θα συνεργαστούμε και υπό ποιες συνθήκες.
Άλίμονο αν τα πρότυπα μας στην κομματική οργάνωση είναι τα μεγάλα κόμματα εξουσίας. Αν πρότυπο μας ήταν η ΝΔ όπου οι φιλελεύθεροι συνυπάρχουν με ακροδεξιούς,τότε να σαι σίγουρος ότι θα μέναμε/πηγαίναμε στην ΝΔ,ως εσωκομματική ιδεολογική φράξια. Και πίστεψε με,αρκετά απ τα στελέχη μας (μεταξυ αυτών και εγώ) υπήρξαν κάποτε Νεοδημοκράτες, μέχρι που αντιλήφθηκαν ότι η ενότητα στην άκρατη πολυσυλλεκτικότητα εξασφαλίζεται μονάχα από την εξουσιολαγνεία καθώς οι αρχές έχουν εκλείψει.
Κατά τα άλλα ο κος Μάνος είναι ένα καθολα σεβαστό και αξιόλογο πολιτικό πρόσωπο, και το πολιτικό κεφάλαιο που εκπροσωπεί είναι αναγκαίο στον φιλελεύθερο χώρο. Φυσικά και ο ίδιος με τους Ταυρους δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την είσοδο του στη Βουλή (ούτε να εξασφαλίσει το 2.5% σε βουλευτικές εκλογές αν δεν κάνω λάθος). Οι λόγοι γι αυτό είναι πιο βαθιοί από το επιχείρημα που επικαλείσαι ο ίδιος (την εμμονή στην ιδεολογική "καθαρότητα")
Τέλος πάντων, εγώ για να μιλήσουμε ατομικά είμαι υπέρ μιας συνεργασίας με τον κο Μάνο, με την προυπόθεση της διατήρησης του κόμματος μας, καθότι το κόμμα συνιστά μια προσπάθεια συλλογική και σημαντική για τον ελληνικό φιλελευθερισμό σε ιστορικό-πολιτικό επίπεδο.
Αν έχεις κάποια διαφορετική άποψη κατάθεσε την ελεύθερα.
Πραγματικά κάθε άλλο παρά η πόλωση μ'ενδιαφέρει. Λυπάμαι αν έδωσα αυτή την εικόνα με το σχόλιό μου.
Απλά πιστεύω πως η Ελλάδα είναι τόσο μακριά απ'τις φιλελεύθερες ιδέες (που ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ πρεσβεύουν, κάθε άλλο, επιτείνουν τον κρατισμό) που ακόμα και μετριοπαθείς, «νερωμένες» όπως λες εσύ φιλελεύθερες προτάσεις να σχεδιασθούν θα είναι ένα σημαντικότατο βήμα για οποιοδήποτε κόμμα έχει τη δύναμη μετά να τις υλοποιήσει ή έστω διαδώσει.
Με σκέψη το παραπάνω και το γεγονός ότι ήδη υπάρχουν 2 «φιλελεύθερα» κόμματα και η πιθανότητα να μπει κι ο Μάνος, οι ψήφοι των λίγων Φιλελευθέρων ήδη διαμοιράζονται.
Ο Μάνος έχει τη δύναμη να φτάσει κοντά στο 2%, όπως το έκανε πριν κάποια χρόνια. Αν δε σκεφτούμε τρόπους «να είμαστε μαζί του» ή «να είναι μαζί μας» μόνο ζημιά και μεταξύ μας κανιβαλισμό των λίγων φιλελεύθερων ψήφων προδιαγράφω.
---
Όσο για την προϋπόθεση που θέτεις στο τέλος πρέπει να είναι το τελευταίο πράγμα που μας απασχολεί. Προσωπικά, μεταξύ του υπάρχουμε όμως δεν επηρεάζουμε και του επηρεάζουμε αλλά δεν υπάρχουμε προτιμώ με κλειστά τα μάτια το δεύτερο.
Οι άδειες καρέκλες είναι το τελευταίο πράγμα που μ'απασχολεί.
"ακόμα και μετριοπαθείς, «νερωμένες» όπως λες εσύ φιλελεύθερες προτάσεις να σχεδιασθούν θα είναι ένα σημαντικότατο βήμα για οποιοδήποτε κόμμα έχει τη δύναμη μετά να τις υλοποιήσει ή έστω διαδώσει."
Μην επαναλαμβανομαστε, σ αυτό συμφωνήσαμε ήδη, ότι το νέρωμα και ο συμβιβασμός έτσι γενικά,είναι απαραίτητα (και ήδη έχει γινει από πολλούς από μας-πχ ξέρω μέλη της ΦιΣ που διαφωνούν με τη θέση στο Μακεδονικό αλλά στηρίζουν το κόμμα για το σύνολο του προσανατολισμού του)
Επαναλαμβάνω: αυτό που θα πρέπει να διερευνηθεί είναι τα όρια αυτού του συμβιβασμού. Πχ στο ζήτημα της παιδείας θα προωθηθούν φιλελεύθερες θέσεις σε δομικό επίπεδο ή θα περιοριστεί κανείς στην "προοδευτικοποίηση" του βιβλίου ιστορίας στο γυμνάσιο;
Τέτοια θέματα θα πρέπει να μας απασχολούν.Και σ αυτά απάντηση θα δοθεί μόνο όταν πάρουμε κάποιες πληροφορίες περί του τι μέλλει γενέσθαι από πλευράς Μάνου και γενικά άλλων δυνάμεων.Κοινώς χρειάζεται υπομονή και σύμπνοια.
Ως προς το τελευταίο σχόλιο σου νομίζω ότι η αντίφαση είναι ξεκάθαρη. Όποιος δεν επηρεάζει ενώ υπάρχει πώς είναι δυνατό να επηρεάζει χωρίς να υπάρχει; Ο κος Αλογοσκούφης φερειπείν έχει μελετήσει κατά πάσα πιθανότητα ολη την υπαρχουσα βιβλιογραφία του Φρίντμαν και του Χάγιεκ. Μέσα σ ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα ιδεολογικού αχταρμά (που εσύ θεωρείς αναπόφευκτο)κατάντησε τελικά πολιτικάντης φοροεισπράκτορας της χειρίστης μορφής.
Και αυτό είναι ένα καλό μάθημα για όσους ειναι τοσο προθυμοι να αυτοεξαφανιστούν πολιτικά προκειμένου να αλλάξει "κάτι" σ αυτή τη χώρα.Να σαι σίγουρος πως όταν αυτοδιαλύεσαι ουσιαστικά αφοπλίζεσαι πολιτικά. Και αυτό μας πρότεινες μόλις τώρα.Αν το πρόβλημα για τη μη προώθηση του φιλελευθερισμού είναι η ΦιΣ, τότε δε θα γεννόνταν εξαρχής λόγος για την ίδρυση της....
@harris peitsins,
Μην επαναλαμβανομαστε, σ αυτό συμφωνήσαμε ήδη, ότι το νέρωμα και ο συμβιβασμός έτσι γενικά,είναι απαραίτητα (και ήδη έχει γινει από πολλούς από μας-πχ ξέρω μέλη της ΦιΣ που διαφωνούν με τη θέση στο Μακεδονικό αλλά στηρίζουν το κόμμα για το σύνολο του προσανατολισμού του)
Η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως. Το νέρωμα εγώ δεν το είδα στα πιο «δύσπεπτα» σημεία του προγράμματος, πχ Μακεδονικό, Δημόσιοι Υπάλληλοι, Αγγλικά ως 2η Επίσημη.
Και κάθε άλλο παρά στήριξη είδα στο Μακεδονικό. Για την προώθηση μιας υπερβολικής θέσης οδηγήσαμε στελέχη σε παραίτηση και δυνητικούς ψηφοφόρους της Βόρειας Ελλάδας σε αλλαγή γνώμης.
Ως προς το τελευταίο σχόλιο σου νομίζω ότι η αντίφαση είναι ξεκάθαρη. Όποιος δεν επηρεάζει ενώ υπάρχει πώς είναι δυνατό να επηρεάζει χωρίς να υπάρχει; Ο κος Αλογοσκούφης φερειπείν έχει μελετήσει κατά πάσα πιθανότητα ολη την υπαρχουσα βιβλιογραφία του Φρίντμαν και του Χάγιεκ. Μέσα σ ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα ιδεολογικού αχταρμά (που εσύ θεωρείς αναπόφευκτο)κατάντησε τελικά πολιτικάντης φοροεισπράκτορας της χειρίστης μορφής.
Πολύ πιθανόν να μην έχει μελετήσει και τίποτα από Φρίντμαν/Χάγιεκ διότι οι δύο τελευταίοι είναι πιο γνωστοί για τις ιδεολογικές (πολιτικής επιστήμης) τους συνεισφορές παρά για το ιδιαίτερο γνωστικό αντικείμενο που ασχολούταν ο Αλογοσκούφης όταν ακόμα ήταν ενεργός ακαδημαϊκός.
Και δεν κατάλαβα, θα μου χρεώσεις τις πολιτικάντικες επιλογές του Αλογοσκούφη; Αν μη τι άλλο δε βλέπω και καμία λογική ασυνέχεια στις πολιτικές θέσεις του Αλογοσκούφη με τη γενικότερη συντηρητική/κρατικιστική προσέγγιση που έχει η ΝΔ.
Αν ήταν φιλελεύθερος φυσικά θα ήταν απαράδεκτη μια τέτοια πολιτική.
Και αυτό είναι ένα καλό μάθημα για όσους ειναι τοσο προθυμοι να αυτοεξαφανιστούν πολιτικά προκειμένου να αλλάξει "κάτι" σ αυτή τη χώρα.Να σαι σίγουρος πως όταν αυτοδιαλύεσαι ουσιαστικά αφοπλίζεσαι πολιτικά. Και αυτό μας πρότεινες μόλις τώρα.Αν το πρόβλημα για τη μη προώθηση του φιλελευθερισμού είναι η ΦιΣ, τότε δε θα γεννόνταν εξαρχής λόγος για την ίδρυση της....
Κανένα μάθημα για μένα δε δίνει ο Αλογοσκούφης. Τα παθήματα μιας ιδεολογικά μπερδεμένης ΝΔ δεν είναι κάτι που μπορείς να παραλληρήσεις με την εκλογική αποτυχία στην πρώτη αναμέτρηση της ΦιΣ και την υπαρκτή ανάγκη για έρευση ομοϊδεατών partner (Μάνος) που θα μπορέσουν να μας βοηθήσουν να έρθουμε στο προσκήνιο.
Αν γίνει διάλυση για την δημιουργία κάτι μεγαλύτερου δεν θα το αποφασίσω εγώ, ούτε εσύ... αλλά το Συνέδριο κατά το Άρθρο 4.2 του Κατασταστικού που ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ μια τέτοια περίπτωση.
----
Τέλος για ποιόν «πολιτικό αφοπλισμό» μιλάς; Συνειδητοποιείς ότι με 7000 ψήφους στην Ελλάδα είσαι οπλισμένος με νυχοκόπτη και πας να την πέσεις σε τανκ;
Ανάμεσα απ'το ιδεολογικά πούρο και καθάριο ΜΛ-ΚΚΕ και το ιδεολογικά πιο μετριοπαθές ΚΚΕ ποιός πιστεύεις ότι εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της εργατιάς;
Μην καταντήσουμε κι εμείς το ΜΛ-ΚΚΕ του Φιλελευθερισμού απλά για να συντηρούμε θεματικές επιτροπές και εντεταλμένους κομισάριους...
"Αν μη τι άλλο δε βλέπω και καμία λογική ασυνέχεια στις πολιτικές θέσεις του Αλογοσκούφη με τη γενικότερη συντηρητική/κρατικιστική προσέγγιση που έχει η ΝΔ."
Ο κος Αλογοσκούφης συμμετείχε στο συλλογικό τόμο "Περί φιλελευθερισμού" μαζί με το Δημήτρη (το Σκάλκο) και τον Αριστείδη Χατζή.Εκεί σε πολυσέλιδο δοκίμιο του υπεράσπιζε με άψογη φιλελευθερη επιχειρηματολογία την ανάγκη μείωσης των φόρων και μαλιστα την ανάγκη "μιας μεγάλης μεταρρύθμισης καλά σχεδιασμένης,ώστε να εξαλειφθεί η ανάγκη για συνεχείς φορολογικές επεμβάσεις" (σικ)
Από άποψη γνώσεων φιλελευθερισμού ο Αλογοσκούφης βάζει κάτω πολλούς αυτοπροσδιοριζόμενους φιλελεύθερους εντός και εκτός κόμματος. Τώρα το γιατί ρουφήχτηκε από το γενικό βουρκο της ΝΔ αυτό το αφήνω σε σένα να το καταλάβεις,καθότι εσύ πιστευεις ότι ειναι καλύτερα "να μην υπάρχουμε αν είναι να επηρεάζουμε".
Τελικά με την περίπτωση Αλογοσκουφη και άλλων αναλογου κυρους ανθρώπων γίνεται κατανοητή η ανάγκη της ευρεσης των ορίων του συμβιβασμού.Μετά απο το ξεπέρασμα αυτών των ορίων φτάνει κανεις στο σημείο ουτε να υπάρχει,ούτε να επηρεάζει
Τα υπόλοιπα γενικά τα αφήνω ασχολίαστα ως εκτός θέματος. Φυσικά το αν θα κλείσει ή όχι η ΦιΣ είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους, και είναι θέμα όχι μονο συλλογικό αλλά και ατομικό. Κυρίως ατομικό καθώς το συνέδριο δεν είναι μια αμορφη κολλεκτίβα,αλλά σύνολο ανεξάρτητων ατομων που έχουν άποψη και την εκφράζουν δυναμικά σε αναλογες συζητήσεις ή μέσω της ψήφου τους.Ελεος δηλαδη,θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε!
Τέλοσπαντων, η ρητορική περί ΚΚΕ Εσ και δεν συμμαζεύεται αποπροσανατολίζει το διάλογο καθώς προς το παρόν ούτε πρόταση συμβιβασμού υπάρχει από κάπου,ούτε καν καποια νεα πολιτική δύναμη.Μονο δήλωση προθέσεων είδα εγώ ως τώρα,και μάλιστα γενική και αόριστη.
Πώς απομονωνόμαστε από κάτι που ακόμα δεν υπάρχει;
Άλλο αυτά που πιστεύει ο Αλογοσκούφης ως επιστήμονας και άνθρωπος, άλλο αυτά που καλείται να εφαρμόσει με βάσει γραμμών που βγαίνουν απ'το Συνέδριο της ΝΔ και το Υπουργικό Συμβούλιο/Πρωθυπουργό.
Αν τυχόν δεν είναι συνεπής στους λόγους του τότε γελοιοποιείται ο ίδιος. Όσο αφορά πάντως την πολιτική της ΝΔ μια χαρά στο κρατικιστικό/συντηρητικό πνεύμα της είναι. Τίποτα δε μου κάνει εντύπωση.
Πάντως σύμφωνα με κάποιους o Αλογοσκούφης πήρε και κάποια φιλελεύθερα μέτρα, μεταξύ άλλων και τη μείωση φόρων. Το πιστεύουμε;
Τώρα το γιατί ρουφήχτηκε από το γενικό βουρκο της ΝΔ αυτό το αφήνω σε σένα να το καταλάβεις,καθότι εσύ πιστευεις ότι ειναι καλύτερα "να μην υπάρχουμε αν είναι να επηρεάζουμε".
Δικιά του επιλογή, θα μπορούσε να μη ρουφηχτεί αν ήθελε. Άλλοι είναι συνεπείς άλλοι λιγότερο. Πιστεύεις τη συνέπεια δεν την κρίνουν οι ψηφοφόροι;
Φυσικά και ΣΥΝΕΧΙΖΩ να υποστηρίζω πως καλύτερα να μην υπάρχουμε [ως ξεχωριστή ομάδα] αλλά να επηρεάζουμε [ως ενιαία κίνηση] μιας που το αντίθετο σημαίνει «πολλαπλασιασμός με το 0». Τι να την κάνω την καλή ιδεολογία όταν δεν υπάρχει κανείς να την ακούσει ή εφαρμόσει;
Φυσικά το αν θα κλείσει ή όχι η ΦιΣ είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους, και είναι θέμα όχι μονο συλλογικό αλλά και ατομικό. Κυρίως ατομικό καθώς το συνέδριο δεν είναι μια αμορφη κολλεκτίβα,αλλά σύνολο ανεξάρτητων ατομων που έχουν άποψη και την εκφράζουν δυναμικά σε αναλογες συζητήσεις ή μέσω της ψήφου τους.Ελεος δηλαδη,θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε!
Είπε κανείς το αντίθετο; Αν έρθει ποτέ αυτή η ώρα θα συζητηθεί εκεί. Ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει τη γνώμη του ως τότε.
Τέλοσπαντων, η ρητορική περί ΚΚΕ Εσ και δεν συμμαζεύεται αποπροσανατολίζει το διάλογο καθώς προς το παρόν ούτε πρόταση συμβιβασμού υπάρχει από κάπου,ούτε καν καποια νεα πολιτική δύναμη.Μονο δήλωση προθέσεων είδα εγώ ως τώρα,και μάλιστα γενική και αόριστη.
Μην υποβιβάζεις τον παραλληρισμό γιατί ήταν εύστοχος γι'αυτό που ήθελα να υποστηρίξω εγώ. Άλλο να είσαι σ'ένα κόμμα που μπορεί να κάνει τη διαφορά κι άλλο σ'ένα που δε μπορεί και ούτε θα μπορέσει ποτέ λόγω αριθμών, ιδεών, κλπ.
----
Η συζήτηση από μένα τελειώνει εδώ.
Αν/όταν ο Στέφανος Μάνος κάνει την κίνησή του- πράγμα διόλου σίγουρο ότι τελικά θα γίνει- τότε ξανασυζητάμε τα υπέρ και τα κατά μιας σύμπλευσης. Και φυσικά όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος.
Για την ώρα ας προσπαθήσουμε να υποστηρίξουμε/βελτιώσουμε αυτό που έχουμε.
@ harry peitsinis, kensai
Οι απόψεις που εκφράζετε δεν αναφέρονται τόσο στην ανάγκη ή μη συμμετοχής (υπό όρους) σε μια συνεργασία, αλλά στο οργανωτικό πλαίσιο της συμμετοχής. Χωρίς να θέλω να ερμηνεύσω τι θέλετε να πείτε, έχω την εντύπωση ότι κινείσθε σε παραπλήσιες παραμέτρους και ότι, εάν το υποθετικό παράδειγμα (συνεργασία με κίνηση υπό τον κ. Μάνο) γίνει πραγματικότητα, θα βρείτε χειροπιαστό κοινό έδαφος. Η συζήτηση για το μέλλον της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και την αυθυπαρξία της δεν ήταν ο σκοπός της παρούσας ανάρτησης, αν και όλοι όσοι σχολίασαν (όπως και εγώ) φαίνεται να συμφωνούν στην ανάγκη διατήρησής της (άλλωστε, ξεκίνησα με δεδομένη τη συγκροτημένη συμμετοχή της Φιλελεύθερης Συμμαχίας σε μια τέτοια προσπάθεια).
@ όλους
Αυτό όμως που θα ήθελα να προκύψει από τη συζήτηση αυτή είναι άλλο: εκτός από τα οργανωτικά ζητήματα, ποιες πολιτικές θα θέλατε να προωθήσει μια ευρύτερη πολιτική κίνηση, προκειμένου να προτείνετε να ενταχθεί και η Φιλελεύθερη Συμμαχία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σ' αυτήν; Ο dionisis ανέφερε το ασφαλιστικό, το σύστημα παιδείας, το φυσικό περιβάλλον. Ο δευκαλιων αναφέρθηκε στο φόβο κατάληψης της εξουσίας από τη λαϊκιστική αριστερά. Ο joe μίλησε για ασφαλιστικό, πανεπιστήμια, κάποιες ΔΕΚΟ. Μπορούμε να βάλουμε τα θέματα αυτά σε μια σειρά προτεραιότητας, πιστεύετε;
Προσωπική μου γνώμη είναι ότι το μεγαλύτερο μεσοπρόθεσμο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η διαφαινόμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος. Τόσο πολύ, που θα ήμουν διατεθειμένος να κάνω περισσότερους συμβιβασμούς με ένα σχηματισμό που θα πίεζε για τη μετάβαση σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα, από ένα σχηματισμό, ο οποίος θα είχε άλλες θέσεις, με τις οποίες συμφωνώ, στο πρόγραμμά του, αλλά όχι το ασφαλιστικό. Δεύτερη προτεραιότητα βάζω την εκπαίδευση - κυρίως την ανώτατη. Η αποτυχία στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος μας πήγε πολλά χρόνια πίσω. Τρίτο θα ήταν η καθιέρωση της αυτοχρηματοδότησης, ως τρόπου ανάθεσης των σημαντικότερων δημοσίων έργων. Τέταρτο, η αποχώρηση του κράτους από την επιχειρηματική δραστηριότητα. Πέμπτο, η κατάργηση ενός μεγάλου εύρους επιδοτήσεων (δεν αναφέρομαι στις προερχόμενες από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως την ΚΑΠ τόσο, αν και θα χαιρόμουν πάρα πολύ για μια τέτοια πλατφόρμα στις ευρω-εκλογές), λ.χ. στα πολιτιστικά σωματεία, στον κινηματογράφο, οπωσδήποτε την κατάργηση του κρατικώς επιδοτουμένου πρωταθλητισμού, αλλά και την κατάργηση απαράδεκτων δήθεν "κοινωνικών παροχών", όπως τα εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού. Επίσης, θα ήμουν πολύ ενθουσιασμένος με μια σοβαρή και υπεύθυνη πρόταση για πολύ δραστική περικοπή των αμυντικών δαπανών, ενώ θα ήθελα πάρα πολύ και σημαντικές αλλαγές (απορρύθμιση στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό) στο εργατικό δίκαιο.
Αναφέρομαι, όπως βλέπετε, σε συγκεκριμένες πολιτικές, τις οποίες θα ήθελα να δω να εφαρμόζονται. Όλες κινούνται σε φιλελεύθερη λογική, αλλά μπορούν να τεκμηριωθούν και χωρίς ιδεολογικές αναφορές. Τις τοποθέτησα σε σειρά αμεσότητας (κατά την κρίση μου) και πιστεύω ότι, αν ένας πολιτικός σχηματισμός, έστω και από μη-φιλελεύθερες ιδεολογικά δυνάμεις, προωθούσε αυτές τις πολιτικές ή τις σημαντικότερες από αυτές, θα μπορούσα να καταλάβω την ανάγκη στήριξής του.
Μόλις έλαβα στο e-mail μου ανακοίνωση της Διοικούσας Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας για το επικείμενο συνέδριο - προβάλλει το ερώτημα: "Το πολιτικό σύστημα καταρρέει. Τι θα το διαδεχθεί;". Εύχομαι το βάρος των συζητήσεων του συνεδρίου να πέσει ακριβώς σ' αυτό το ερώτημα.
Άβερελ με κάλυψαν νομίζω οι υπόλοιποι φίλοι σ ό,τι αφορά τις βασικές προτεραιότητες. Οι μοναδικές που δεν αναφέρθηκαν είναι η μείωση των ελλειμάτων και του δημόσιου χρέους, συνδυαστικά με την στήριξη των ατομικών ελευθεριών (σε θέματα ελευθερίας του λόγου και προάσπισης της ατομικής/ιδιωτικής σφαίρας)
@averell,
εκτός από τα οργανωτικά ζητήματα, ποιες πολιτικές θα θέλατε να προωθήσει μια ευρύτερη πολιτική κίνηση, προκειμένου να προτείνετε να ενταχθεί και η Φιλελεύθερη Συμμαχία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σ' αυτήν;
Προσωπικά έχω μια μεγάλη ευαισθησία για τα θέματα που έχουν να κάνουν με την Έρευνα & Τεχνολογία και τον τρόπο με τον οποίο υποστηρίζεται στην Ελλάδα.
Αντί να εκμεταλλευθούμε την περίοδο παχιών αγελάδων (ανάπτυξη 3-4%) τα τελευταία χρόνια και να επενδύσουμε σ'αυτήν, το κυβερνών κόμμα συνεχίζει με εισφορές ένδειας στον τομέα. Ούτε το νομικό πλαίσιο βοηθάει ιδιαίτερα καθότι βάζει εμπόδια στις συμπράξεις και την ανάπτυξη έρευνας από την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Όλοι οι πίνακες της Ευρώπης μας βγάζουν στο ναδίρ σ'αυτόν τον τομέα. Τι μέλλον έχει η παραγωγή (προϊόντων, υπηρεσιών) στην Ελλάδα αν δεν επενδύουμε στην Ε&Τ; Πώς περιμένουμε να εκσυγχρονιστεί η ίδια η δημόσια διοίκηση χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις;
Οποιαδήποτε πολιτική μειώνει το μέγεθος ή (ακόμα καλύτερα) το αντικείμενο εργασιών του Κράτους είναι καλή. Συφωνώ πως κάποια προβλήματα είναι ήδη επείγοντα, ή θα γίνουν επείγοντα πολύ σύντομα, όπως το ασφαλιστικό ή το σύστημα παιδείας και εκεί θα πρέπει να δοθεί το μεγαλύτερο βάρος.
Από την άλλη όμως, υπάρχουν μικρότερα (συγκριτικά) προβλήματα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στοχευμένη αφύπνιση συνειδήσεων. ΄Οπως π.χ. για τους μαύρους πολίτες των Η.Π.Α. δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημά τους σε ποια θέση θα κάθονται στο λεωφορείο, έτσι και για τους Έλληνες πολίτες δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα τους αν πληρώνουν την ΕΡΤ μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Δεδομένου και του ιδεολογικού μονοπωλίου της αριστεράς, είναι απαραίτητο να βρεθούν τέτοια μικρά θέματα τα οποία θα αφυπνίσουν συνειδήσεις ή έστω θα περιορίσουν τη δυσπιστία προς ό,τι περιγράφεται από παράγωγο της λέξης "ελευθερία".
Για το θέμα των συνεργασιών, νομίζω πως η ταύτιση κατά 70%-80% που αναφέρει ο Kensai θα ήταν κατά πολύ ανώτερη των προσδοκιών μου σε ένα περιβάλλον στο οποίο δεν υπάρχει κόμμα το οποίο να ταυτίζεται με τη Φ.Σ. ούτε κατά 20%. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα κόμματα ιδρύονται και διαλύονται, αλλά τα άτομα και τα προβλήματα παραμένουν. ΄Οπως έλεγα και προ της ίδρυσης της Φ.Σ., αυτό το κόμμα δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία ενσάρκωση του ιδεολογικού μας χώρου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να παραμεληθεί το κάρμα του (παρακαλώ αυτό το τελευταίο να εννοηθεί αυστηρά μεταφορικά). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει η Φ.Σ. να είναι ανοιχτή σε συνεργασίες και ο λόγος για τον οποίο συνεχίζω να μην κολλάω σε λεπτομέρειες όπως το αν πρέπει να υπάρχει δεύτερη επίσημη γλώσσα. ΄Οταν έρθει η ώρα να συζητηθεί, τότε θα υποστηρίξω τη θέση μου υπέρ της πλήρους απουσίας επίσημης γλώσσας.
Post a Comment