Δημοσιεύω, κατόπιν αιτήματός του, το κείμενο του Αθανασίου Τσιούρα, εκ των δικηγόρων που κατέθεσαν την παρέμβαση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας υπέρ του κύρους των πράξεων, τις οποίες προσέβαλαν με αίτηση ακυρώσεως οι περίφημοι "131" (στην πραγματικότητα 130) πολίτες και έχουν ως αντικείμενο την ανάπλαση του Βοτανικού.
Ο Φώτης Περλικός, πρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και διαχειριστής του e-rooster, είχε την καλοσύνη να δημοσιεύσει αυτούσιο το κείμενο της παρεμβάσεως που κατέθεσα, μαζί με άλλους 12 πολίτες, και υπέγραψα ως δικηγόρος, μαζί με τον Τάσο Αβραντίνη, σχετικά με τη διπλή ανάπλαση των περιοχών Βοτανικού - Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στη συζήτηση που ακολούθησε, ένας σχολιαστής έθεσε μετ' επιμονής το ερώτημα: ποια ήταν τα κίνητρά μας και γιατί προχωρήσαμε σε μια τέτοια κίνηση, η οποία έχει, κατά βάσιν (κατά την αντίληψή του) τοπικό χαρακτήρα και είναι μάλλον θέμα τοπικής αυτοδιοίκησης;
Στο εύλογο αυτό ερώτημα πρέπει να δοθούν κάποιες διευκρινίσεις. Το ζήτημα που τίθεται, με την κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας ως προς τη συμβατότητα νομοθεσίας με το άρθρο 24 του Συντάγματος (το άρθρο, με το οποίο καθιερώνεται η υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύει το περιβάλλον), είναι πρωτίστως θεσμικό ζήτημα. Έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με τη δικαιοδοσία που (πρέπει να) έχει το Συμβούλιο της Επικρατείας (εφ' εξής: ΣτΕ) στις διαφορές αυτές. Εξετάζοντας νομικά το θέμα, το ΣτΕ πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στο άρθρο 26 (το οποίο προβλέπει το διαχωρισμό των λειτουργιών μεταξύ νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας) και στο άρθρο 24 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει ότι όλα τα κρατικά όργανα οφείλουν να προστατεύουν το περιβάλλον. Το ζήτημα που τίθεται είναι, κυρίως, το εξής: δεδομένου του ότι οι κρίσεις για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κάποιων ενεργειών είναι προεχόντως επιστημονικές, μπορεί ένα δικαστικό όργανο, το ΣτΕ εν προκειμένω, να υποκαθιστά την κρίση, στην οποία έχει καταλήξει η νομοθετική ή η εκτελεστική εξουσία, οι οποίες έχουν και πρόσβαση (κυρίως η εκτελεστική) στις εξειδικευμένες αυτές επιστήμες; Λ.χ. η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων συντάχθηκε από μηχανικούς (κατά κύριο λόγο) της διοικήσεως, οι οποίοι έκριναν ότι οι παρεμβάσεις που γίνονται δεν θα πλήξουν το περιβάλλον. Μπορεί το ΣτΕ να έλθει και να ανατρέψει την κρίση τους αυτή;
Το ερώτημα αυτό έχει και μια πρακτική συνέπεια. Κατ' ανάγκην ένα όργανο, το οποίο είναι επιφορτισμένο με την προστασία του περιβάλλοντος (τέτοιο είναι και το ΣτΕ) όχι δρώντας το ίδιο, αλλά εγκρίνοντας ή απορρίπτοντας δράσεις των άλλων οργάνων της Πολιτείας, θα είναι συντηρητικό στις επιλογές του. Η λογική είναι ότι η αδράνεια μπορεί να μη βελτιώσει, αλλά οπωσδήποτε δεν θα επιβαρύνει το περιβάλλον, ενώ, από την άλλη, μια δράση μπορεί να έχει είτε θετική, είτε αρνητική επίπτωση στο περιβάλλον. Ο φόβος μιας αρνητικής επίπτωσης οδηγεί το ΣτΕ στην υιοθέτηση αρκετά σκληρών (ίσως και άκαμπτων) κριτηρίων, διά των οποίων απορρίπτει τις περισσότερες δράσεις τέτοιας μορφής. Επίσης, αρνείται να χρησιμοποιήσει ως κριτήριο (παρά μόνον επιβοηθητικώς) την πραγματική κατάσταση που υπάρχει σε μια περιοχή - έτσι, κατ' αρχήν θεωρεί ότι δεν πρέπει να επιβαρυνθούν οι χρήσεις της περιοχής του Βοτανικού, όπως αυτές είχαν καθορισθεί στο π.δ. του 1995, παρ' όλον που ουδέποτε οι διατάξεις αυτού του διατάγματος υλοποιήθηκαν και η περιοχή έχει το μαύρο της το χάλι. Έτσι, όμως, καθίσταται πολύ δύσκολο στο νομοθέτη να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε ουσιαστική παρέμβαση και δεσμεύεται ες αεί από παρελθούσες αποφάσεις του. Αυτό δεν ισχύει μόνο για το Βοτανικό, αλλά και για οποιοδήποτε προβληματικό οικιστικό αστικό περιβάλλον.
Η δεύτερη πρακτική συνέπεια έχει να κάνει με το επενδυτικό και επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα γενικότερα. Δεν μπορεί, δηλαδή, να λέμε σ' έναν επενδυτή (σήμερα είναι ο Βωβός, χθες ήσαν αυτοί που ήθελαν να κάνουν τα ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική, αύριο μπορεί να είναι οποιοσδήποτε άλλος) από τη μία, ως νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, ότι μπορεί να προχωρήσει σε μια επένδυση και αυτός να κάνει τα σχετικά έξοδα, και από την άλλη, μετά την πάροδο, μάλιστα, σημαντικού χρονικού διαστήματος να του λέμε ότι τα όσα σου είχαμε πει πιο πριν είναι παράνομα. Κάτι τέτοιο είναι εντελώς αποτρεπτικό για οποιαδήποτε σοβαρή και μεγάλης εκτάσεως επένδυση. Δεν σημαίνει αυτό ότι πρέπει να αποστερηθούμε ενός ακυρωτικού Δικαστηρίου και του ελέγχου της δικαστικής εξουσίας προς τις άλλες δύο, οι οποίες αλλιώς θα οδηγούνταν σε αυθαιρεσία. Ωστόσο, πρέπει να έχουμε τη διασφάλιση ότι τουλάχιστον οι τεχνοκρατικές κρίσεις θα γίνονται από τα όργανα με τη σχετική πρόσβαση στην τεχνογνωσία και όχι από τους δικαστές.
Θέλω να πιστεύω ότι τα θέματα αυτά δεν είναι μόνο τοπικά, αλλά αφορούν τη λειτουργία των θεσμών στην Ελλάδα γενικότερα. Για το λόγο αυτό (πέραν των προφανών ωφελειών που πιστεύουμε ότι θα επιφέρει στη ζωή μας η διπλή ανάπλαση - προσωπικά ζω λίγες εκατοντάδες μέτρα από το γήπεδο του ΠΑΟ στη Λεωφ. Αλεξάνδρας) και καταθέσαμε την παρέμβαση, ώστε να προβάλουμε τις θέσεις μας αυτές (κυριολεκτικά) αρμοδίως.
Για την αντιγραφή,
Averell Dalton
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Κύριε Dalton,
Πολύ καλά κάνατε και καταθέσατε την παρέμβασή σας...
Η ομάδα των 130 ξεδιάντροπων υπερασπιστών του περιβάλλοντος με την υποκριτική τους παρέμβαση τάχατες υπερ των κορμοράνων του ελαιώνα, αποδεικνύει ότι στη χώρα μας γίναμε όμηροι άθλιων ομάδων πολιτικής σκοπιμότητας που ουδένα σεβασμό τρέφουν για το περιβάλλον ή την απονομή δικαιοσύνης...
Πρόκειται για δογματικούς, υπόλοιπα μιας ξεπερασμένης και κομματολάγνας νοοτροπίας που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ ούτε θα ενδιαφερθούν για την πρόοδο της χώρας μας.
Πρόκειται για άτομα χωμένα στο λασπώδη εφησυχασμό του κρατικού μηχανισμού, πραγματικά τρωκτικά μιας μηχανής που τους τρέφει αλλά δεν λαμβάνει τίποτα ως επιστροφή...
Το αντίθετο μάλιστα, τα άτομα αυτά είναι από τα πρώτα που θα ψευτομαρτυρίσουν, από τα πρώτα που θα παραποιήσουν την αλήθεια και από τα πρώτα που θα έφταναν ακομα και στο έγκλημα χάριν των ιδιοτελών τους συμφερόντων.
Το κυρίως κακό όμως δεν προέρχεται απο την υστερία των 130 κουκουλοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ...
Το κακό είναι, όπως ορθά διαγνώσατε, ότι το ΣΤΕ εμφανίζεται ως προασπιστής του περιβάλλοντας ενώ πρόκειται περί κωμωδίας και βάναυσης προσβολής της νοημοσύνης μας...
Μια απο τις ποιο πρόσφατες προσφυγές που θα εκδικαστεί το 2010αφορά τον παρανοϊκό κυνηγό που προσέφυγε στο ΣΤΕ διότι τα Panels επικείμενης εγκατάστασης μεγάλης Φωτοβολταϊκής μονάδας απο την ΔΕΗ στην Μεγαλόπολη, θα έδιωχνε τα θηράματα...
Αγνόησε αυτό το υποκείμενο (διότι δεν ειναι άνθρωπος) ότι σήμερα στη Μεγαλόπολη το ποσοστό λευκαιμίας στα παιδιά είναι πολυ υψηλότερο απο ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα...
Αγνόησε οτι τα θηράματα είναι δηλητηριασμένα στο υψίπεδο της Μεγαλόπολης λόγω του νέφους λιγνιτοαιθάλης...
Και όμως το ΣΤΕ αποδέχτηκε την προσφυγή (δεν είχε άλλη επιλογή...) και θα αποφασίσει του χρόνου...
Αύτή είναι η κατάντια απονομής της δικαιοσύνης στον τόπο μας...
Ως Έλλην πολίτης ποσώς ενδιαφέρομαι αν δεν μπορούν οι κύριοι δικαστές να λειτουργούν με διπλές και τριπλές βάρδιες για την επιτάχυνση διεκπεραίωσης των εκκρεμουσών προσφυγών.
Αλλα δεν είναι μόνο η αδιαφορία αυτή που με γεμίζει με αγανάκτηση που σε άλλες περιπτώσεις θα αποκαλούσα κτηνώδη αδιαφορία...
Ειναι και το υποκριτικό ενδιαφέρον των ανώτατων δικαστών για το περιβάλλον, μέσα απο ερμηνείες των άρθρων του συντάγματος κατά το δοκούν ώστε οι εκδιδόμενες αποφάσεις να είναι ήδη προαποφασισμένες.
Αυτό δεν είναι απονομή δικαιοσύνης αγαπητέ μου.
Αυτό είναι θρασύτατος εμπαιγμός του αισθήματος δικαίου του Ελληνικού λαού.
Είναι λυπηρό το πως το ΣΤΕ έχασε κάθε θεσμική αξιοπρέπεια και απαξιώθηκε στα μάτια της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού ενω σε αρκετούς και μόνο η αναφορά στο επικαλούμενο κύρος του προκαλεί τον γέλωτα...
Αν θα πρέπει να υπάρξει αλλαγή αυτή θα πρέπει να έχει στόχο ακριβώς το θεσμό αυτού του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου και το πως αυτός θα επαναποκτήσει το χαμένο του κύρος.
Post a Comment