Οι τελευταίες αναρτήσεις στο ιστολόγιο αυτό φαίνεται να στρέφονται αποκλειστικά κατά του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑ.Μ.Ε.), της συνδικαλιστικής παρατάξεως που πρόσκειται στο Κ.Κ.Ε. Μια επιπόλαιη ανάγνωση των τίτλων των αναρτήσεων θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι κάτι έχει πιάσει τον γράφοντα και θέλει, καλά ντε και σώνει, να "θάψει" το ΠΑΜΕ. Ωστόσο, όπως θα αντιληφθεί κανείς από μια προσεκτικότερη ανάγνωση των συγκεκριμένων αναρτήσεων, το πρόβλημα που έχουμε με το ΠΑΜΕ στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία δεν είναι η ιδεολογία του ή οι σκοποί του (με τους οποίους δεν είναι μυστικό ότι διαφωνούμε εντελώς), αλλά η επιλογή του να καταφεύγει συνειδητά σε παράνομες πράξεις, προκειμένου να επιδιώξει την επίτευξή τους. Είναι αυτονόητο ότι την ίδια μεταχείριση θα επιφυλάξουμε και σε άλλες ομάδες, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, οι οποίες καταφεύγουν στην παρανομία για την επιδίωξη των ιδεολογικών και πολιτικών τους στόχων.
Δεν χρειάζεται να τονίσει κανείς τη σημασία που έχει η τήρηση της νομιμότητας για μια κοινωνία. Πολύ περισσότερο, για την προσέλκυση επενδύσεων και για την οικονομική ανάπτυξη γενικότερα: ποιος θα ρισκάρει οποιαδήποτε επένδυση, όταν γνωρίζει ότι η αυθαιρεσία οποιουδήποτε θα μπορεί να του την καταστρέψει; Αν δεν προστατεύεται η περιουσία κάποιου ή η ελευθερία του για τη διακίνηση, εάν η βία, η δύναμη και ο όγκος της επικρατούν, τότε ο κάθε πολίτης θα έχει κίνητρο όχι να κινηθεί σεβόμενος τα δικαιώματα των συμπολιτών του, αλλά να συγκεντρώσει κι αυτός με κάποιον τρόπο ισχύ (είτε συνεργαζόμενος με άλλους, είτε με την κτήση κάποιου όπλου, λ.χ.), προκειμένου να επιβληθεί - και μια κοινωνία, στην οποία πρώτος στόχος θα είναι η επιβολή διά της βίας έναντι των υπολοίπων προφανώς δεν θα είναι μια κοινωνία προσανατολισμένη στην παραγωγή και διακίνηση και ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών, στην παραγωγή πλούτου, αλλά στην καταστροφή και την καταστολή (μόνο που η καταστολή δεν θα προέρχεται από ένα κράτος, που θα έχει το νόμιμο μονοπώλιο στη βία, αλλά από τον συγκυριακά ισχυρότερο). Φυσικά, ούτε λόγος για σεβασμό ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών σε μια τέτοια κοινωνία. Θα είναι μια κοινωνία φτώχειας και καταπίεσης.
Έτσι, ο σεβασμός προς τους ισχύοντες νόμους και τη συνταγματική τάξη δεν είναι κάποια "αστική" ή τυπική απαίτηση - είναι ουσιαστικός όρος για τη στοιχειώδη ευημερία μιας κοινωνίας. Για το λόγο αυτό δεν μπορεί κανένα αγωνιστικό σύνθημα και καμμία ιδεολογία να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα, για την καταπάτηση της νομιμότητας. Γι' αυτό και αποδίδουμε τόσο μεγάλη σημασία στην τήρηση αυτής της νομιμότητας, η οποία αμφισβητείται ευθέως τον καιρό αυτό από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ (και, φυσικά, από διαφόρους επιγόνους των "εξεγερμένων του Δεκέμβρη", οι οποίοι όμως εμφανίζονται σχετικά σποραδικά).
No comments:
Post a Comment