Λογική πρώτης βαθμίδος
Αρκετοί φίλοι μού επεσήμαναν ότι η συμμετοχή μου στη Δράση, συνιστά …απόδραση από το χώρο των ιδεών της ελευθερίας στον άνευρο και πλαδαρό πραγματισμό που υποδεικνύει η κοινή λογική.
Τους απαντώ τα εξής:
Η περιπέτεια της λογικής συνεχίζεται χιλιάδες χρόνια τώρα. Από κλάδος φιλοσοφίας αποσχίστηκε στο πεδίο των μαθηματικών για να επανέλθει στη φιλοσοφία και να τυραννιέται ανάμεσα στους δύο καμμιά εκατοστή χρόνια. Ακόμη και σήμερα οι φιλόσοφοι και οι μαθηματικοί διαφωνούν μεταξύ τους για την πληρότητα της λογικής δεύτερης βαθμίδος. Στη μελέτη του παραγωγικού τρόπου των συλλογισμών και της απόδειξης είμαι βέβαιος ότι θα υπάρχουν κενά ή πιο σωστά ερωτήματα που δε θα απαντηθούν ποτέ.
Ποιός όμως μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός, ότι η εκπληκτική αυτή διαμάχη επέτρεψε την πολυκλαδική ανάπτυξη της λογικής, με εντυπωσιακές εφαρμογές στην τεχνητή ευφυία, στο σχεδιασμό και επαλήθευση του λογισμικού κοκ.
Στο προκείμενο, αναρωτιέμαι οι φιλελεύθερες ιδέες τι αξία μπορούν να έχουν εάν δεν μπορούν να αποδείξουν τη λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα ενός συστήματος που στηρίζεται στις ελεύθερες, αυτόνομες και προς το ατομικό συμφέρον προσανατολισμένες οικονομικές δραστηριότητες των ατόμων. Η ορθότητα των φιλελεύθερων προτάσεων κατέληξα μετά από μια ιδιαίτερα κοπιαστική προσωπική πνευματική διεργασία, ότι αποδεικνύεται με την εφαρμογή του κατηγορηματικού λογισμού.
Υποστηρίζω τις φιλελεύθερες προτάσεις αφού με τη χρήση της μεθοδικής σκέψης κατέληξα ότι είναι σχεδόν πάντοτε οι καλλίτερες στην επίλυση των κοινωνικών ζητημάτων. Ασφαλώς η λογική που επικαλούμαστε εδώ δεν είναι η …τέλεια μέθοδος επίλυσης των προβλημάτων της κοινωνίας. Όπως σωστά έχει επισημανθεί το να χρησιμοποιήσουμε τη λογική για να μετασχηματιστεί σε μια φαινομενικά τέλεια θεωρία εξήγησης των πάντων είναι μάλλον απάτη ειδικά όταν αυτή θα αφορά περισσότερους από έναν. Αν προσπαθούσαμε να διατυπώσουμε μεταξύ μας μια τέτοια γενική πολιτική πρόταση πολύ απλά δε θα τα καταφέρναμε. Είναι μάταιο να αναζητούμε έτοιμες συνταγές για αληθινά δύσκολα προβλήματα.
Γι΄αυτό το λόγο συμφωνήσαμε μεταξύ μας στο ελάχιστο δυνατό. Στις απολύτως απαραίτητες βασικές προτάσεις, τις οποίες ο καθένας από μας προηγουμένως τις προσέγγισε μόνος του με το πανίσχυρο αναλυτικό εργαλείο της λογικής. Είδαμε ότι συμφωνούμε σ΄αυτές και αποφασίσαμε να τις υποστηρίξουμε δημόσια.
8 comments:
Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία , λίγο πριν την δημιουργία της ΔΡΑΣΗΣ, προσπαθούσε να σχηματίσει ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές με τις εξής αρχές :
1. Να δημιουργηθεί νέα πολιτική κίνηση προσωπικοτήτων με δυνατότητα συμμετοχής από ευρύτατο πολιτικό φάσμα και από όλους τους χώρους.
2. Ο συνεκτικός ιστός αυτής της κίνησης να είναι το ώριμο και πιεστικό αίτημα για μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμό, απελευθέρωση της αγοράς και της κοινωνίας.
3. Να σχηματιστεί λιτή διακήρυξη χωρίς αναφορές στον φιλελευθερισμό
4. Να έχει ηγεσία και τίτλο που να εκφράζουν τον μεταρρυθμιστικό- εκσυγχρονιστικό της χαρακτήρα.
5. Τα στελέχη της ΦΙΣ να συμμετέχουν ως προσωπικότητες στην εν λόγω πολιτική κίνηση.
6. Η λειτουργία της κίνησης να μην θέσει θέμα λειτουργίας της ΦΙΣ η οποία θα συνεχίσει να υπάρχει και να υποστηρίζει το εγχείρημα.
7. Να διευρυνθεί ο κύκλος των συμμετεχόντων με μοναδική προϋπόθεση την συμφωνία με τις παραπάνω αρχές.
Οι περισσότεροι , αν όχι όλοι , που συμμετείχαν στις συζητήσεις με την ΦΙΣ στηρίζουν την ΔΡΑΣΗ και μάλιστα η παρουσία των Κοντογιαννόπουλου, Μάνου και Μπουτάρη διεύρυνε τις συμμετοχές όπως είναι λογικό.
Το πολιτικό όργανο της ΦΙΣ, η Διοικούσα Επιτροπή , ξαφνικά θέτει θέμα στον Μάνο που πήγε να τους συναντήσει , να συμμετάσχει ως συλλογική συνιστώσα – μόνον αυτή – και απορρίπτει την συμμετοχή σε προσωπικό επίπεδο.
Το δικό μου λογικό συμπέρασμα είναι πως η ΔΕ της ΦΙΣ αδικαιολόγητα υπαναχώρησε από τις αρχές και τις θέσεις που αυτή συνδιαμόρφωσε με τους ίδιους ανθρώπους και ακολούθως , σε επίπεδο προσωπικών σχολίων, ξεκίνησε μια προσπάθεια προσβολής των ανθρώπων που συνέχισαν με συνέπεια αυτή την προσπάθεια. Σχόλια προσβλητικά , με εμπάθεια και αναφορές σε δήθεν θέματα ιδεολογίας.
Η συνέπεια όλων κρίνεται.
Η ορθότητα των φιλελεύθερων προτάσεων κατέληξα μετά από μια ιδιαίτερα κοπιαστική προσωπική πνευματική διεργασία, ότι αποδεικνύεται με την εφαρμογή του κατηγορηματικού λογισμού.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Ο κάθε ένας βέβαια τα λέει εκ των υστέρων όπως τον βολεύει. Ας εξετάσουμε όμως μία άλλη διάσταση της δημιουργίας της Δράσης η οποία με απέτρεψε και εμένα προσωπικά από το να ταχθώ υπέρ της. Η Δράση αυτοαποκαλείται ένα κεντρώο κόμμα, ο κύριος Κοντογιαννόπουλος αυτοαποκαλείται σοσιαλδημοκράτης, ο κύριος Μπουτάρης αριστερός, ο κύριος Μάνος “ημι-φιλελεύθερος” ή κάτι τέτοιο και είναι όλοι ανοιχτοί προς όλους. Οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις είναι φιλελεύθερες αλλά απαγορεύεται ρητά να χρησιμοποιηθεί ο όρος “φιλελεύθερος”, λες και υπάρχουν και άλλου τύπου μεταρρυθμίσεις. Τα 3 Π είναι δυστυχώς γενικολογίες. Παράδειγμα: Πολιτισμός. Ωραίο ακούγεται! Πολιτισμός τι; Να προσλάβουμε στο υπουργείο πολιτισμού άλλα 5.000 άτομα; Να απολύσουμε 300 άτομα; Οι κύριοι Μπουτάρης και Κοντογιαννόπουλος αν είναι πιστοί στην ιδεολογία τους λογικά θα έπρεπε να προτείνουν νέες προσλήψεις. Η ημι-φιλελεύθερη συνιστώσα της Δράσης θα έπρεπε λογικά να προτείνει απολύσεις και μείωση του δημόσιου τομέα. Σε ποιο πεδίο βρίσκεται η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ στο κόμμα; Αυτά τα διλλήματα θα τα βρει η Δράση μπροστά της, όπως παρόμοιες ιδεολογικές διαφορές ταλανίζουν αυτήν τη στιγμή και τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα κάνει η Δράση τότε…..;
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία από την άλλη έχει ξεκάθαρες προτάσεις προς τους πολίτες, δεν προσφεύγει σε αοριστίες και διακηρύξεις τύπου “3 Π” ή “να μην σταθμεύουν τα Ι.Χ. στα πεζοδρόμια”, ούτε κρύβετε πίσω από τις λέξεις και τις έννοιες (μεταρρυθμίσεις,όχι φιλελευθερισμός). Οι καθαρές και σταθερές αυτές θέσεις συνιστούν την σταθερότητα μέσα σε μία παράταξη και η σταθερότητα με την σειρά της εγγυάται την μακροβιότητα και την σταθερή ανέλιξη ενός σύγχρονου κόμματος.
Κατά τα άλλα εύχομαι στον κύριο Μάνο και στην Δράση καλή επιτυχία.
Ευθύμιος Κεβρεκίδης
K. Κεβρεκίδη μάλλον δεν διάβασες το σχόλιο μου λίγο πιο πάνω.
Η ΦΙΣ είχε αποφασίσει να συνεργαστεί με πρόσωπα που αυτή την στιγμή στελεχώνουν και υποστηρίζουν την ΔΡΑΣΗ, είχε αποφασίσει να μην κάνει αναφορά στην λέξη φιλελευθερισμός στην διακήρυξη και να κινηθεί στις ευρωεκλογές με έναν γενικό εκσυγχρονιστικό λόγο.
Άραγε γιατί δεν απευθύνεις τις κατηγορίες στην ΦΙΣ
Όσο για τον όρο ημιφιλελεύθερος προφανώς χρεώνεσαι αυτόν τον νεολογισμό.
Κρατήσου εκεί με τους καραγκαγκάνφιλελεύθερους (αυτό δικό μου!) που μέχρι πρόσφατα τσαλαβουτούσαν στα λασπόνερα του ΠΑΣΟΚ ή της αριστεράς και είναι φυντανάκια του κρατικοδίαιτου τομέα (και της ευρύτερης ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας).
Βρίσκω άκρως προσβλητικό το υπονοούμενο "τα λέει εκ των υστέρων", ειδικά όταν απευθύνεται στον κ. Αβραντίνη. Πολύ περισσότερο, όταν κάποιος αναγνώστης του σχολίου δεν ξέρει τι έλεγε "πριν", ώστε να κρίνει την αλήθεια ή να διαπιστώσει (όπως και ισχύει) το ψέμα αυτού του ισχυρισμού. Θα ήταν πολύ επωφελές και για τη Δράση, και για τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, να γίνει μια πραγματική συζήτηση ουσίας για το πώς θα έπρεπε να κινηθούν οι παρατάξεις αυτές εν όψει των ευρω-εκλογών. Όταν όμως ο συνομιλητής ξεκινά την τοποθέτησή του με ένα υπονοούμενο, του οποίου το ψεύδος δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ο καλόπιστος αναγνώστης (ο οποίος δεν γνωρίζει τι έλεγε ο κ. Αβραντίνης στο παρελθόν), είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για πρόσκληση προς διάλογο, αλλά για ευθεία προσβολή (κατά τρόπο, ώστε οι ευχές στο τέλος να ακούγονται πραγματικά πολύ ειρωνικές).
Φυσικά, ο διάλογος δεν μπορεί να γίνει και με σουρρεαλιστικά επιχειρήματα, προκαταλαμβάνοντας τη στάση του καθενός και αποδίδοντας ταμπέλες. Αυτό είναι χαρακτηριστικό κυρίως της αριστερής παράταξης - από πού αντλείται η βεβαιότητα για τη θέση που θα υποστηρίξουν ο κ. Μπουτάρης ή ο κ. Κοντογιαννόπουλος; Και ο χαρακτηρισμός του "αριστερού" ή του "κεντρώου" από πού προήλθε; (και μην ακούσω ως πηγή την "Ελευθεροτυπία"!) Όσο για το ημι-φιλελεύθερος, δεν ξέρω τι να πω. Από την αριστερά στην Ελλάδα είχα ακούσει πάρα πολλές φορές, αντί για μια επί της ουσίας αντίρρηση σε μια πρόταση, να αποδίδεται η ταμπέλα της "νεοφιλελεύθερης" ή της "δεξιάς" και να λήγει εκεί η συζήτηση. Εάν κάποιοι για να πεισθούν για την ορθότητα μιας πρότασης θα την ζυγίσουν στο προσωπικό τους φιλελευθερόμετρο, αντί να την αξιολογήσουν στην ουσία της, εάν πρέπει να πείθουμε κάποιους όχι ότι η πρόταση θα επιφέρει επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά ότι μπορεί να χαρακτηρισθεί "φιλελεύθερη", τότε πάμε σε σχήματα σκέψης πραγματικά ξένα προς όσους συγκροτούμε τη Δράση.
Ως προς το χαρακτήρα της Δράσης: είναι ψέμα ότι απαγορεύεται να χρησιμοποιείται ο όρος "φιλελεύθερος" - αλλά είναι αλήθεια ότι η προσπάθεια συγκρότησης της Δράσης, όπως και της συμπαράταξης που επεχείρησε να κάνει η Φιλελεύθερη Συμμαχία με πρωτοβουλία της, απέβλεψε στη συγκέντρωση ανθρώπων από όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, οι οποίοι θεωρούν απολύτως αναγκαίες κάποιες μεταρρυθμίσεις. Θα ήταν τουλάχιστον άκομψο να τους προσδίδουμε χαρακτηρισμούς, τους οποίους οι ίδιοι δεν επεδίωξαν. Σε ατομικό επίπεδο πολλοί από εμάς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να αποδεχόμαστε τη φιλελεύθερη ιδεολογία μας. Τώρα, αν πρέπει να βγαίνουμε έξω με ταμπέλες ή με ταυτότητες που να γράφουν "φιλελεύθερος" για να αποδείξουμε τι είμαστε, δεν ξέρω - ίσως νάπρεπε να μετακομίσουμε στην κοινωνία που επεδίωξε η ελλαδική Εκκλησία, η οποία ζητούσε να μπορεί να αξιοποιεί κάποιος ένα πολιτειακό έγγραφο (αστυνομική ταυτότητα), για να δηλώνει την πίστη του.
Από κει και πέρα, αναφερόμενοι στη Δράση, μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα φορέα, που είναι υπό διαμόρφωση. Όσοι από εμάς είμαστε φιλελεύθεροι, επιδιώκουμε να προσδώσουμε στις προτάσεις της Δράσης ένα φιλελεύθερο χρώμα. Αλλά, όπως είναι φυσικό, δεν προσπαθούμε να πείσουμε τους συναδέλφους μας στην παράταξη ότι μια πρόταση είναι φιλελεύθερη - πολύ που τους ενδιαφέρει! Προσπαθούμε να τους πείσουμε ότι είναι σωστή. Οι φιλελεύθερες προτάσεις έχουν τη λογική με το μέρος τους - και αυτό είναι το πλέον ουσιαστικό νόημα του κειμένου του κ. Αβραντίνη. Ότι η πρόσληψη περισσοτέρων ατόμων στο Υπουργείο Πολιτισμού δεν θα φέρει αναβάθμιση του πολιτισμού ισχύει, όχι επειδή αυτό επιτάσσουν οι φιλελεύθεροι διανοητές, αλλά η κοινή λογική. Αλλά αυτό το σχήμα, η "ιδεολογική συνέπεια" που επεκτάθηκε από το σχολιαστή και στους κ.κ. Μπουτάρη και Κοντογιαννόπουλο, είναι πραγματικά κρίση των αλλοτρίων εκ των ιδίων. Όσοι προερχόμαστε από το φιλελεύθερο χώρο, πάντως, δεν ντρεπόμαστε να υποβάλουμε τις φιλελεύθερες προτάσεις μας σε λογική βάσανο, γιατί γνωρίζουμε ότι θα την αντέξουν τη βάσανο αυτή.
Οι προτάσεις που θα θέσουμε στην κρίση του εκλογικού σώματος θα υποστηριχθούν από λογικά επιχειρήματα, όχι από ιδεολογικές αναφορές. Στο ιστολόγιο αυτό, ακόμη και όταν ήμασταν μέλη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, κάθε φορά που προβάλλαμε τις θέσεις της το κάναμε από τη σκοπιά της λογικής, των λογικών επιχειρημάτων (βλ. επιχειρήματα για το ασφαλιστικό ή για την υπόθεση του Βοτανικού).
Και κάτι τελευταίο για την απαξιωτική αναφορά στον "ημι-φιλελεύθερο" κ. Στέφανο Μάνο. Καλό θα ήταν να γνωρίζει ο σχολιαστής ότι οι περισσότερες από τις θέσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, για τις οποίες επαίρεται, είχαν διατυπωθεί από ένα κόμμα, του οποίου ηγείτο αυτός ο ημι-φιλελεύθερος πολιτικός. Ο ημι-φιλελεύθερος κ. Μάνος ήταν αυτός που με προσωπικό κόστος ξεκίνησε την ιστορία απαλειφής του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Ο ημι-φιλελεύθερος κ. Μάνος ήταν αυτός που με τους συνεργάτες του κ. Μιράντα Ξαφά, κ. Τάσο Αβραντίνη και άλλους διετύπωσε την πρόταση για το κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό σύστημα, η οποία απετέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα τη "σημαία" της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Ο ημι-φιλελεύθερος κ. Μάνος είναι αυτός που διετύπωσε την πρόταση για αξιοποίηση του Ελληνικού, που αργότερα υιοθέτησε η Φιλελεύθερη Συμμαχία. Μια τέτοια ειρωνική στάση απέναντί του από κάποιον που, προφανώς, θεωρεί εαυτόν γνήσιο φιλελεύθερο μάλλον δηλώνει αστήρικτη έπαρση και, οπωσδήποτε, αχαρακτήριστη αχαριστία.
Μάκη,
σε χαίρομαι για τη μαχητικότητά σου. Παρ'όλα αυτά είσαι λίγο αυστηρός στους ορισμούς σου και κυρίως στην κρίση ατόμων που ήταν καταλυτικά για τη δημιουργία και ανάπτυξη της ΦιΣ και της προαγωγής του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα γενικότερα.
Ο κύριος Αβραντίδης είναι ένα απ'αυτά και είναι κρίμα να τους βάζεις Χ επειδή αποφάσισε να συνεισφέρει σ'ένα κόμμα με διαφορετικό σύνθημα. Γιατί ουσιαστικά για το σύνθημα μιλάμε!
Αν διάβασες την επεξήγηση που έδωσε ο Τάσος- η οποία είναι το σημείο που επαναλαμβάνω και συμφωνώ συν/πλην λίγες γραμμές ακόμα- ουσιαστικά κοινή λογική (ορθολογισμός) είναι οι ίδιες οι φιλελεύθερες ιδέες.
Αντί λοιπόν στο ιδεοληπτικό και κορεσμένο πολιτικό περιβάλλον της Ελλάδας να ιδρύσουν ένα ακόμα κόμμα «ιδεολογικής αγκύλωσης» προτίμησαν την οικουμενική προσέγγιση (αν μου επιτρέπεις αυτόν τον πομπώδη όρο) προσκαλώντας ανθρώπους από διαφορετικές κινήσεις, ομάδες, πιστεύω.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι- αν πετύχουν- είτε το θέλουν είτε όχι στην τελική θα εφαρμόσουν φιλελεύθερο ή έστω ΠΟΛΥ ΠΙΟ φιλελεύθερο από το σημερινό ΝΔΣΟΚ πρόγραμμα γιατί απλούστατα αυτό προτάσσει η κοινή λογική της άμεσης και αποτελεσματικής λύσης των προβλημάτων:
είτε αυτά λέγονται νεποτισμός, είτε διαπλεκόμενα, είτε περιφερειακή διοίκηση, είτε ό,τι θες
---
Αν μη τι άλλο, κάτι που όσοι είμαστε φιλελεύθεροι οφείλουμε να το γνωρίζουμε περισσότερο από άλλους, οι παρατάξεις ζουν για μας και όχι εμείς για τις παρατάξεις. Αν έκανε πρόταση το ΝΔΣΟΚ στον κύριο Αβραντίδη να αναλάβει ένα Υπουργείο σήμερα θα του ευχόμουν και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ αντί να τον θεωρήσω «πουλημένο» γιατί απλούστατα γνωρίζω πως κουβαλά τις ιδέες του μαζί του. Κι αν δεν τα κατάφερνε απλούστατα θα παραιτούνταν.
Δε μπορώ να διανοηθώ πως ο εκλεγμένος αντιπρόεδρος της ΦιΣ που όλοι θαυμάζαμε μέχρι πριν 2 μήνες έγινε ξαφνικά ο αμείλικτος εχθρός της φιλελεύθερης ιδεολογίας.
Μήπως γιατί δεν έγινε ποτέ;
Α) Διονύση μου, δεν κατηγόρησα και δεν κατηγορώ κανέναν και για τίποτα. Ο κάθε ένας από εμάς έχει δικαίωμα να κάνει αυτό που πιστεύει.
Β) Πρόδρομε μου, το «εκ των υστέρων» δεν είναι για τον Τάσσο Αβραντίνη αλλά για την αναφορά του Διονύση σχετικά με την στάση της Φ.Σ. στις συνομιλίες περί συνεργασιών μεταξύ πολιτικών δυνάμεων και φορέων. Για τον κ.Αβραντίνη δεν ανέφερα τίποτα απολύτως και άρα δεν υπάρχει και λόγος να διευκρινίσω τίποτα. Λυπούμαι παιδιά αλλά όλο το μελάνι που χύθηκε για την υπεράσπιση του κ.Αβραντίνη ήταν άσκοπο. Αφού θέλει να πάει στην Δράση, καλά κάνει και πάει, με γεια του με χαρά του.
Γ) Να υπενθυμίσω σε αυτό το σημείο ότι ήταν η Φ.Σ. αυτή η οποία έλαβε την πρωτοβουλία ώστε να ξεκινήσουν αυτές οι διαβουλεύσεις. Ο κύριος Μάνος ήρθε στην τρίτη και τελευταία κατά σειρά συνάντηση όπου και ανακοίνωσε ότι θα ιδρύσει δικό του φορέα, ότι δεν θέλει στον φορέα αυτόν να συμμετέχουν κομματικοί σχηματισμοί αλλά άτομα (και δικαίωμα του), ότι δεν σκοπεύει να συμπαραταχθεί μαζί με άλλους μέσω ενός τρίτου φορέα (τύπου ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή όπως πρότεινε η Φ.Σ.), και ότι δέχεται υποψήφια μέλη από όλους τους κομματικούς σχηματισμούς, κάτι που εκ των πραγμάτων διαλύει τα ήδη υπάρχοντα κόμματα αφού τα καταστατικά τους απαγορεύουν στα μέλη τους να είναι ταυτόχρονα μέλη σε δύο κόμματα. Φαντάζομαι πως όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τα ανυπέρβλητα προβλήματα συνεργασίας που προκύπτουν (και κρίμα βέβαια που ήρθαν έτσι τα πράγματα γιατί εγώ προσωπικά είχα εξ αρχής υποστηρίξει ανοικτά μια τέτοια προσπάθεια).
Δ) Ο κύριος Μάνος από μόνος του ουσιαστικά παραδέχθηκε ότι είναι ουσιαστικά «ημιφιλελεύθερος» (Διονύση, Πρόδρομε και Παναγιώτη ήσασταν μπροστά) όταν σε συνάντηση μας στην Θεσσαλονίκη υποστήριξε ότι είναι φιλελεύθερος μόνον όσον αφορά τα ατομικά δικαιώματα. Καθόμουν ακριβώς δίπλα του και ξέρω τι άκουσα (και σοκαρίστηκα βέβαια). Ο χαρακτηρισμός «ημιφιλελεύθερος» με κανέναν τρόπο δεν συνιστά κατηγορία (και ποιος είμαι εγώ για να τον κατηγορήσω ή για να κρατάω «φιλελευθερόμετρο» όπως αναφέρθηκε), απλά ήθελα να τονίσω τις ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των τριών βασικών μελών της Δράσης για να στηρίξω την άποψη που ανέπτυξα (και βέβαια, από πρακτικής άποψης καλά κάνει ο άνθρωπος και αποφεύγει τον όρο «φιλελεύθερος» αφού ο φιλελευθερισμός είναι τόσο κατασυκοφαντημένος στην Ελλάδα που μάλλον θα του έχανε ψήφους παρά θα κέρδιζε). Στην ίδια συνάντηση οι κύριοι Μπουτάρης και Κοντογιαννόπουλος ανακοίνωσαν ότι είναι αριστερός και σοσιαλδημοκράτης αντίστοιχα. Δεν υπάρχει λόγος να πούμε κάτι άλλο σχετικό.
Ε) Δεν υπάρχει καμία απολύτως κόντρα μεταξύ Φ.Σ. ή εμού και της Δράσης ή και των στελεχών της και ας μην δημιουργήσουμε εκ του μηδενός μία. Εγώ απλά παρέθεσα τους λόγους γιατί ΕΓΩ προσωπικά δεν έγινα μέλος της Δράσης. Να συμπληρώσω εδώ επίσης ότι δεν ήθελα να ΜΗΝ είμαι μέλος της Φ.Σ. (ίσως μάλιστα με την αναφορά μου και να σας βοήθησα να μπείτε στο μυαλό ενός διστακτικού υποψήφιου ψηφοφόρου σας). Κρίμα που διαβάσατε κατηγορίες στο κείμενο μου γιατί δεν υπάρχει καμία κατηγορία. Εκεί τελειώνει το πράγμα.
Είμαι σίγουρος ότι πολιτικά οι δρόμοι μας θα ξανασυναντηθούνε στο μέλλον και θα χαρώ να ξανασυνεργαστώ με όλους σας.
Με εκτίμηση
E.Kevrekidis
Post a Comment