Thursday, March 22, 2012

Μύθος τρίτος: οι προδότες πολιτικοί αύξησαν τεχνητά τα ελλείμματα και χάσαμε την εθνική μας κυριαρχία

(προεκλογικοί μύθοι)

Η δημοφιλέστερη θεωρία συνωμοσίας, φυσικά, αφού αλλιώς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πώς ο εξυπνότερος λαός του κόσμου την πάτησε έτσι όπως την πάτησε η χώρα μας, είναι ότι κάποιος μας πρόδωσε και υποχρεωθήκαμε να υποστούμε ξένη κατοχή δεχόμενοι το μνημόνιο. Και μας κατέστησε έρμαιο (ανάλογα με την παραλλαγή) του σιωνιστικού κεφαλαίου (Rockefeller -κι ας μην είναι Εβραίοι- Soros και Rothschild) ή των ναζί Γερμανών ή, γενικώς, των κερδοσκόπων και των αγορών (όπως μπορεί κανείς ν' αντιληφθεί, η πρώτη παραλλαγή υποστηρίζεται από κάποιους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, το δεύτερο από την παλαβή δεξιά και το τρίτο από την παλαβή αριστερά). Το σιωνιστικό κεφάλαιο, φυσικά, έχει πάντοτε ως σκοπό εκτός από την οικονομική μας υποδούλωση και την εξαφάνισή μας, γιατί μόνοι εμείς αντιστεκόμαστε (πώς άραγε;) στην επάρατο παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια σιωνιστική επικράτηση, η Γερμανία μας χρειάζεται για να μπορεί κάπου να κάνει εξαγωγές και να βγάζει χρήματα, οι αγορές θέλουν να γίνουμε μια χώρα ειλώτων, για να μπορούν να επενδύουν φθηνά και να κερδίζουν, να αποκομίζουν υπερκέρδη από την ποιοτική εργασία μας.

Συνέχεια της θεωρίας αυτής είναι ότι μετά την υπογραφή των μνημονίων η χώρα μας κυβερνιέται από τους ξένους, από τα κεφάλαια, τους Γερμανούς (πάλι ανάλογα με την παραλλαγή), έχει ξεπουληθεί ή ξεπουλιέται, δεν θα μείνει τίποτε για εμάς, είναι φιλέτο που όλοι αγοράζουν κοψοχρονιάς κ.λπ. Εν πάση περιπτώσει, κοινή συνισταμένη είναι ότι έχει καταλυθεί η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας (απόδειξη η κυβέρνηση Παπαδήμου, την οποία κανείς Έλληνας δεν ψήφισε) και ότι για τη χώρα μας αποφασίζει ο Τόμσεν ή η Μέρκελ ή κάποιος άλλος που απεργάζεται την εξαφάνισή μας.

Η συζήτηση για το έλλειμμα και την τεχνητή διόγκωσή του, εν τω μεταξύ, γίνεται χωρίς να έχει διασαφηνισθεί κάτι πολύ σημαντικό: δεν είπε κανείς ότι χρωστούσε το Υπουργείο Υποδομών, λ.χ., 1000 ευρώ και ήλθε κάποιος προδότης (όπως ο κ. Παπακωνσταντίνου) και έγραψε, ψευδώς, ότι το Υπουργείο χρωστά 1200 ευρώ. Ουδέποτε καταγγέλθηκε αλλοίωση των δεδομένων. Αυτό που αύξησε το έλλειμμα ήταν ότι συνυπολογίσθηκαν σ' αυτό όλες οι οφειλές του ευρύτερου Δημοσίου, όλες δηλαδή οι υποχρεώσεις που το κράτος αμέσως ή εμμέσως ανέλαβε και επέβαλε σ' εμάς (κυρίως περιελήφθησαν διάφορες υποχρεώσεις από το χώρο της υγείας). Είναι, φυσικά, ανησυχητικό ότι τόσο πολλοί άνθρωποι που, κατά τα λοιπά, ζητούν διαφάνεια και πλήρη διαλεύκανση των όσων συνέβησαν (για να φανεί ο πραγματικός ρόλος του διεθνούς κεφαλαίου κ.λπ.) δεν επιθυμούν, αντιθέτως αντιμάχονται, την προσπάθεια για παρουσίαση όσο πιο πιστά γίνεται της πραγματικότητας - διότι, ανεξαρτήτως λογιστικών τερτιπιών, το κράτος κατέληγε να πρέπει να εξοφλήσει οφειλές. Είναι δυνατόν να μη θέλουμε να ξέρουμε, και προς τα μέσα και προς τα έξω, τι δεσμεύσεις ανέλαβε καθ' οιονδήποτε τρόπο το κράτος μας; Τι χρωστάμε συνολικά, ανεξαρτήτως του τρόπου, με τον οποίο γεννήθηκε η οφειλή;

Είναι μεγάλος και ο πειρασμός να επισημανθεί ότι τα νούμερα, οι αριθμοί, είναι διαφανείς και ξεκάθαροι. Είτε συνυπολογίζεται ένα χρέος στο χρέος της γενικής κυβέρνησης είτε όχι, χρήσιμο είναι να το ξέρουμε, να το αθροίζουμε και να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα της οικονομικής κατάστασης της χώρας σε επίπεδο πραγματικών οφειλών. Αντιθέτως, οι θεωρίες συνωμοσίας για επιρροές του σκοτεινού κεφαλαίου και δεν-ξέρω-κι-εγώ ποιων άλλων δεν στηρίζονται σε κανένα δημοσιευμένο και, κυρίως, ελέγξιμο στοιχείο, αλλά σε κουβέντες, φήμες, διαδόσεις και στην εντελώς αντι-επιστημονική και ανορθολογική αρχή "δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά". Αυτοί που φοβούνται τα νούμερα και που δεν αμφισβητούν ένα έκαστο εξ αυτών, αλλά το άθροισμά τους, είναι οι ίδιοι που ξέρουν καλύτερα από τους υπολοίπους, που βλέπουν και αντιλαμβάνονται πράγματα που ξεφεύγουν από τον κοινό νου. Το κακό με αυτούς τους ανθρώπους, όμως, δεν είναι απλώς και μόνο η ανορθολογική αντιμετώπιση της πραγματικότητας, αλλά ότι ο φανατισμός τους ξεφεύγει, χαρακτηρίζουν με περισσή ευκολία προδότες αυτούς που θέλησαν να παρουσιάσουν την πραγματικότητα όπως είναι (ξεχνώντας αυτούς που δημιούργησαν την πραγματικότητα αυτή - αυτούς που προκάλεσαν με τις αποφάσεις τους τα ελλείμματα) και οδηγούνται όλο και πιο συχνά σε πράξεις βίας κατά όσων διαφωνούν με αυτούς.

Αλλά το ότι οι άνθρωποι αυτοί εξακολουθούν και έχουν λόγο και ψήφο (και έτσι πρέπει να γίνεται) δεν είναι παρά η πιο έντονη απόδειξη περί του ότι δεν ισχύει το δεύτερο σκέλος του μύθου, ότι βρισκόμαστε υπό ξένη κατοχή. Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, ως σύνθημα, στηρίχθηκε στην παραίτηση των προνομίων της sovereign immunity έναντι των κρατών-δανειστών μας στις δανειακές συμβάσεις. Οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί με διεθνείς συναλλαγές που αφορούν κράτη ή κρατικούς φορείς γνωρίζει την έννοια αυτής της παραίτησης και την έκτασή της: σημαίνει ότι εάν δεν πληρώσουμε αυτά που οφείλουμε εγκαίρως, οι δανειστές μας έχουν τα ίδια δικαιώματα που θα είχαν και ιδιώτες πιστωτές έναντι ιδιωτών, δηλαδή μπορούν να προχωρήσουν σε αναγκαστική εκτέλεση επί περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του ελληνικού δημοσίου, για παράδειγμα μπορούν να γράψουν υποθήκη ή να κατασχέσουν ένα κτήριο που ανήκει στο δημόσιο. Ενδιαφέρον έχει ότι τα δικαιώματα αυτά ήδη αναγνωρίζονται στους ιδιώτες, που έχουν διαφορές με το δημόσιο, αρχικά από τη νομολογία των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας μας και πιο πρόσφατα με την άρση των νομοθετικών περιορισμών για αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος του Δημοσίου. Απλώς πλέον τα ίδια δικαιώματα, που μέχρι στιγμής αναγνωρίζονταν στους ιδιώτες πιστωτές, έχουν και ξένα κράτη και, προφανώς, δεν αφορούν πράγματα εκτός συναλλαγής (όπως τα μνημεία, οι παραλίες κ.λπ.).

Το άλλο που έχει υποστηριχθεί είναι ότι τις αποφάσεις για την πολιτική στην Ελλάδα τις λαμβάνουν πλέον οι ξένοι. Αυτό κι αν δεν είναι αληθές - εάν οι ξένοι αποφάσιζαν, δεν θα είχαμε αυτές τις διαρκείς προσπάθειες των ελλήνων υπουργών να πείσουν τους εταίρους μας ότι έχουν ληφθεί τα μέτρα που είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της αποπληρωμής των δανείων. Ούτε θα είχαμε μπει σ' εκείνη τη σύντομη συζήτηση για δημοψήφισμα. Μα, λένε κάποιοι, μας επιβλήθηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου, που δεν έχει κανένα λαϊκό έρεισμα. Όμως το Πολίτευμα της χώρας μας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία (άρθρο 1 παρ. 1 του Συντάγματος) - δεν είναι άμεση δημοκρατία ούτε προεδρική ούτε πρωθυπουργική. Οι εξουσίες ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα (άρθρο 1 παρ. 3 του Συντάγματος) - το οποίο προβλέπει ότι οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση (άρθρο 60 παρ. 1 του Συντάγματος) και ότι η θητεία τους, βεβαίως, διαρκεί τέσσερα συναπτά έτη (άρθρο 53 παρ. 1 του Συντάγματος). Κάθε μία από τις δανειακές συμβάσεις, όπως και οι εφαρμοστικοί νόμοι, περνούν είτε από τη Βουλή, είτε από όργανα της Διοικήσεως, στα οποία νομίμως ανατίθεται η σχετική κανονιστική αρμοδιότητα. Το πολίτευμα λειτουργεί κανονικά και όλοι όσοι έχουν αντιρρήσεις μπορούν να τις εκφράζουν δημόσια (πράγμα που δεν είναι σύνηθες στις περισσότερες ξένες κατοχές), ενώ σύντομα θα έχουμε εκλογές για ανάδειξη νέας Βουλής. Ότι πολλές αποφάσεις λαμβάνονται υπό τη δαμόκλειο σπάθη της πιθανής χρεωκοπίας της χώρας δεν έχει να κάνει με έλλειψη εθνικής κυριαρχίας, καθώς το έθνος μπορεί να επιλέξει ελεύθερα και τη χρεωκοπία του. Άλλωστε, και η δημιουργία του χρέους δεν επιβλήθηκε από κανένα ξένο κέντρο. Αυτοί που υποστηρίζουν το αντίθετο είναι οι ίδιοι οι υπεύθυνοι για τη δημιουργία του είτε ως κυβερνώντες, είτε ως καταναλωτές (δεν είναι τυχαίο που στο μνημόνιο αντιτάσσονται με τον πλέον λυσσαλέο τρόπο οι συντεχνίες που είχαν προνομιακή αντιμετώπιση στη μέχρι τώρα κατάσταση εις βάρος του υπολοίπου λαού).

Σήμερα, πάντως, όλες οι αποφάσεις εξακολουθούν να λαμβάνονται από όργανα της Ελληνικής Δημοκρατίας (πλην αυτών που έχουν εκχωρηθεί -ασχέτως και εκτός μνημονίων- στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή μας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση). Η "κατοχική" τρόικα ένα πράγμα μόνο μπορεί να κάνει: μια έκθεση, με την οποία να ζητεί να κλείσει ο κρουνός της διεθνούς χρηματοδότησης. Αυτό έκρινε και το Συμβούλιο της Επικρατείας, σύμφωνα με το οποίο δεν εχώρησε παραχώρηση εξουσίας σε ξένες δυνάμεις. Διαφορετικά, άλλωσε, δηλαδή αν ήμασταν υπό κατοχή, αυτοί που διαδίδουν τέτοιους μύθους δεν θα είχε νόημα να διεκδικήσουν την ψήφο των Ελλήνων στις προσεχείς εκλογές.

No comments: