Πιέζεται η Δράση να συνεργασθεί με τη Δημοκρατική Συμμαχία της κας. Μπακογιάννη. Η πίεση είναι πολύ έντονη και συνοδεύεται από την κατηγορία ότι, σε περίπτωση που η συνεργασία αυτή δεν ευδοκιμήσει (και συγκεντρώσουν και τα δύο κόμματα αθροιστικά περισσότερο από 3%, αλλά μεμονωμένα λιγότερο από 3% έκαστο, αποκλείοντας την είσοδό τους στο Κοινοβούλιο), η Δράση και προσωπικά ο κος. Στέφανος Μάνος θα είναι υπεύθυνος για τη διάσπαση και τη μη-εκπροσώπηση στη Βουλή του φιλελεύθερου χώρου. Επίσης, υπονοείται ότι με τη χωριστή κάθοδο αποδυναμώνονται τα κίνητρα για ψήφο σε οποιονδήποτε από τους δύο σχηματισμούς (ειδικά στην περίπτωση της Δράσης, δεν πρέπει να παραβλεφθεί ότι αυτή θα κατεβεί σε εκλογικό συνασπισμό με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία) και ότι ο φιλελεύθερος χώρος παρουσιάζεται έρμαιο γων προσωπικών φιλοδοξιών των επικεφαλής των δύο κομμάτων. Τέλος, εκ των προτέρων θεωρείται ότι στις συζητήσεις αυτές τον πρώτο λόγο πρέπει να έχει το κόμμα της κας. Μπακογιάννη, το οποίο υπερέχει σε δημοσκοπικά ποσοστά, αλλά και σε οργάνωση και χρήματα.
Η συζήτηση για κοινή κάθοδο δύο πολιτικών σχηματισμών θα μπορούσε να είναι πολύ πιο αποδοτική, εάν δεν γινόταν με κατηγορίες και υπονοούμενα. Θα μπορούσαν να προβληθούν ισχυρά επιχειρήματα, τα οποία θα οδηγούσαν μία συνεργασία σε μία έκρηξη δημιουργικότητας, σε μία προσπάθεια ευγενούς άμιλλας σε φαντασία και πρακτικότητα, σε παρουσίαση προγραμματικού λόγου αλλά και σαφή τοποθέτηση στα περισσότερα από τα προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα τον τόπο. Θα οδηγούσε σε μία τολμηρή υπεράσπιση βασικών πολιτικών επιλογών, όπως της παραμονής στην ευρωπαϊκή οικογένεια και της δραστικής μείωσης του κράτους. Κυρίως, όμως, θα έπρεπε να οδηγήσει στην ειλικρινή παραδοχή των προβλημάτων που παρουσιάζει μια τέτοια συνεργασία, τις αντιφάσεις της, τις δυσκολίες της, από τις οποίες σημαντικότερη θα ήταν η δυσπιστία που θα επεδείκνυε απέναντι σε ένα τέτοιο εγχείρημα ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, δυνάμει ψηφοφόροι του, οι οποίοι όμως προσδοκούσαν κυρίως την ανανέωση του πολιτικού σκηνικού και την αποκοπή του από πελατειακές πρακτικές του παρελθόντος.
Δυστυχώς η συζήτηση αυτή δεν έγινε ποτέ στην ουσία της, κυρίως γιατί ήταν πολύ δύσκολο να παραδεχθούμε πόσο μεγάλες θα ήσαν οι αντιφάσεις ανάμεσα στο χαρακτήρα των πολιτικών σχηματισμών και στο μήνυμα που θα ήθελαν να περάσουν. Η συζήτηση έγινε κυρίως με αριθμητικούς υπολογισμούς για τα πιθανά ποσοστά που ο κάθε σχηματισμός αναμένεται να λάβει, εάν κατέλθει χωριστά στις εκλογές. Έγινε με δεδομένο ότι πιθανή σύμπραξή τους θα ένωνε τους δυνητικούς ψηφοφόρους τους, μία εντελώς αυθαίρετη υπόθεση, η οποία όμως αποτελεί τη βάση της "κατηγορίας" περί υπονόμευσης της κοινής προσπάθειας. Έγινε με παράβλεψη της δυσμενούς εικόνας που θα μπορούσε να δημιουργηθεί από μία σύμπραξη, που πολλοί θα κατηγορούσαν ως ευκαιριακή. Για το λόγο αυτό η σχετική δημόσια συζήτηση, τουλάχιστον, δεν είχε ποτέ επαρκές βάθος. Για το επίπεδο, στο οποίο διεξήχθη η κατ' ιδίαν συζήτηση και οι προσπάθειες για ζημώσεις, μόνο οι ίδιοι είναι σε θέση να απαντήσουν.
Το χειρότερο που μπορεί να γίνει αυτή τη στιγμή δεν είναι να κατεβούν οι δύο σχηματισμοί χωριστά. Είναι η μοιρολατρική αποδοχή ότι κανένας από τους δύο δεν έχει τη δυναμική να σπάσει το φράγμα του 3%, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ιδίως εάν περισσέψουν προεκλογικά οι αλληλοκατηγορίες για τη μη-σύμπραξη (παρ' ότι σε προσωπικό επίπεδο οι σχέσεις μεταξύ των περισσοτέρων στελεχών των δύο σχηματισμών είναι άριστες). Ας πάρουμε απόφαση ότι τα κόμματα του αποκαλουμένου ή αυτοαποκαλουμένου φιλελεύθερου χώρου (το υπονοούμενο στον τίτλο της ανάρτησης έχει πολλαπλές αναγνώσεις, αλλά οπωσδήποτε η σκοπούμενη δεν είναι η αμφισβήτηση του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού) έχουν αποφασίσει να κατεβούν χωριστά. Η άμιλλα για την παραγωγή καλύτερου πολιτικού λόγου ας δοθεί έστω κι έτσι, είναι ο μόνος τρόπος για να βρεθούν όλοι κερδισμένοι. Ας ζητήσει ο καθένας την ψήφο του εκλογικού σώματος στη βάση του προγράμματός του και της προσωπικότητας των υποψηφίων του. Αν το πιστέψουμε, πραγματικά, μπορούμε να δουλέψουμε, για να μπούνε και οι δύο σχηματισμοί στη Βουλή.
No comments:
Post a Comment