Monday, August 27, 2007

Ενίσχυση των πληγέντων; Όχι - αποζημίωση!

Η καταβολή διαφόρων ποσών από μέρους της Πολιτείας προς τους πυροπλήκτους δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι συνιστά την ενίσχυσή τους στο πλαίσιο της κοινωνικής αλληλεγγύης επειδή τους "έλαχε μια αναποδιά" - ούτε να θεωρηθεί ότι η Κυβέρνηση (πράγμα που ισχύει και για τις προηγούμενες, σε αντίστοιχες περιπτώσεις) είναι στοργική και τους βοηθά. Αντιθέτως, οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνται να αποζημιωθούν για τις ζημίες που υπέστησαν ως αποτέλεσμα της παράλειψης της Πολιτείας να προστατεύσει τη ζωή των οικείων τους και τις περιουσίες τους. Αν δούμε τα πράγματα υπό αυτό το πρίσμα, οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού είναι too little, too late.

2 comments:

Anonymous said...

Συμφωνώ με αυτήν την άποψη. Όμως δεν πρέπει καθένας να ασφαλίζει την ιδιωτική του περιουσία; Γιατί υπάρχουν οι ασφάλειες;

William said...

p=np (και οι άλλοι, ειδικά ο Averell)

Αν τα χρήματα που πηγαίνουν στο Κράτος μέσω της φορολογίας με σκοπό (η μάλλον με πρόσχημα) την προστασία του πολίτη, τα κρατούσε ο πολίτης στην τσέπη του για να τα διαχειριστεί όπως θέλει ο ίδιος, πιθανότατα αυτό ακριβώς θα έκανε. Μάλιστα το Κράτος, με τα χρήματα που θα εξοικονομούσε από τη μείωση της γραφειοκρατείας, θα ήταν σε θέση να βοηθήσει όποιον από αμέλεια ή άλλο λόγο δεν ασφαλίστηκε.
Για παράδειγμα, αν και προσωπικά είμαι κάτω από το όριο του αφορολόγητου και δεν πληρώνω φόρο εισοδήματος, από τα χρήματα που διαθέτει ο εργοδότης μου για εμένα, στην τσέπη μου φτάνουν κάτι λιγότερο από τα μισά, και τα υπόλοιπα καταλήγουν στη μαύρη τρύπα των κρατικών ταμείων. Αν είχα κάποια από αυτά τα λεφτά, θα μπορούσα να ασφαλιστώ, να επενδύσω και να κάνω αποτελεσματικά χίλια-δυο πράγματα, τα οποία τώρα τα κάνει για λογαριασμό μου το Κράτος αναποτελεσματικά.
Αν δούμε το θέμα αποχρωματισμένο από πολιτική και ιδεολογία, είναι απλό: Κανένας δεν γνωρίζει τι είναι το καλύτερο για εμένα εκτός από εμένα. Για κάποιον περίεργο λόγο, αν αυτό το πούμε με πολιτικούς όρους, θα βρεθούν κάποιοι (π.χ. η πλειοψηφία στην Ελλάδα) που θα διαφωνήσουν.
Το πρόβλημα με τον Κρατισμό είναι ότι αν και οι (ειλικρινείς;) προθέσεις του είναι να προστατευθούν οι αδύνατοι, στην πραγματικότητα αυτοί είναι που υποφέρουν περισσότερο.