Φόροι υπέρ τρίτων

Ο Ραν-Ταν-Πλαν διάβασε το προηγούμενο σχόλιο (ο μόνος στην οικογένεια που είναι πιο ανόητος κι από μένα) και με ρώτησε τι είναι αυτοί οι "φόροι υπέρ τρίτων" και τι σχέση έχουν μ' αυτούς οι δημοσιογράφοι.

Προσπάθησα να του δώσω κάποια παραδείγματα. Του είπα ότι, κάθε φορά που μπαίνει μια διαφήμιση σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο, η δαπάνη για τη διαφήμιση φορολογείται κατά 10% και ο φόρος αυτός λέγεται "αγγελιόσημο". Το τέλος αυτό, όμως, δεν πάει στο Δημόσιο, στον γενικό προϋπολογισμό, αλλά στο ασφαλιστικό ταμείο των δημοσιογράφων - το ταμείο αυτό καταβάλλει συντάξεις στους δημοσιογράφους με χρήματα που δεν προέρχονται από τις εισφορές τους, αλλά από αυτόν τον ειδικό φόρο. Ενώ, δηλαδή, οι περισσότεροι Έλληνες πρέπει να πληρώνουν εισφορές, για να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα, οι δημοσιογράφοι εξασφαλίζουν τη σύνταξή τους από την επιβάρυνση των διαφημίσεων κατά 10%.

Αυτή η εξήγηση παραξένεψε τον Ραν-Ταν-Πλαν. Με ρώτησε αν ξέρω κι άλλα παραδείγματα και του είπα, πρόχειρα, κανα-δυο, όπως ότι κάθε φορά που αγοράζουμε ακίνητο, η φορολογία προσαυξάνεται κατά 10%, το οποίο καταλήγει για τις συντάξεις των δικηγόρων ή ότι κάθε φορά που ιδρύεται μια ομόρρυθμη ή ετερόρρυθμη εταιρεία (και παλαιότερα το ίδιο ίσχυε και για τις ανώνυμες εταιρείες και τις Ε.Π.Ε.) πρέπει να καταβληθεί επιπλέον ένα 0,5% επί του κεφαλαίου πάλι για τις συντάξεις των δικηγόρων - όπως και ότι σε αρκετές διαδικασίες (που δεν ξέρω ακριβώς) καταβάλλονται διάφοροι φόροι και τέλη υπέρ του ταμείου των μηχανικών.

Όταν ο Ραν-Ταν-Πλαν με ρώτησε γιατί όλοι αυτοί που ωφελούνται από τις φορολογίες υπέρ τρίτων είναι κοινωνικές ομάδες που έχουν περισσότερα εισοδήματα από τις υπόλοιπες και γιατί να πρέπει να δυσκολεύεται ένα νέο ζευγάρι να αγοράσει σπίτι, ώστε να παίρνουν μεγαλύτερες συντάξεις οι δικηγόροι, ένοιωσα πιο ηλίθιος και από τη σκιά μου.