Monday, March 26, 2012

Εκβιάζοντας την Ευρώπη - η ηθική διάσταση και το "ελληνικό φιλότιμο"

Σχετίζεται εμμέσως με τους προεκλογικούς μύθους:

το πρωί άκουγα στο ραδιόφωνο δύο παρουσιαστές (από αυτούς που προφανώς περνιούνται για πολύ σπουδαίοι, μολονότι δεν τους ξέρουν παρά μόνο οι πολύ τακτικοί αναγνώστες τους) που συζητούσαν για την κακή τρόικα, που μας παίρνει "ακόμη και αυτά τα λίγα που είχαμε". Αναφέρονταν σε χαμηλές συντάξεις και μισθούς και στο στοιχειώδες κοινωνικό κράτος, τα οποία φαίνεται να εξαφανίζονται με το μνημόνιο. Οι ίδιοι επέμεναν, μάλιστα, ότι δεν αξιοποιήσαμε πλήρως τους φόβους των Ευρωπαίων για τις δυσμενείς συνέπειες μιας ελληνικής χρεωκοπίας, με άλλα λόγια ότι δεν τους εκβιάσαμε επαρκώς, ώστε να πάρουμε τα χρήματα, χωρίς να υποχρεωθούμε να λάβουμε μέτρα.

Πέρα από το εάν τέτοιες δυνατότητες είναι πραγματικές ή βρίσκονται μόνο στο μυαλό μας, είναι εξοργιστική η παραγνώριση της ηθικής διάστασης μιας τέτοιας αντίληψης. Πρώτον, ότι τα επιδόματα που το κράτος μας παρείχε με δανεικά από τους Ευρωπαίους θα έπρεπε να εξακολουθούν να καλύπτονται από τους ευρωπαίους φορολογουμένους - με άλλα λόγια, πώς μπορούμε να υποσχόμαστε παροχές με ξένα χρήματα, πώς μπορούμε να κοροϊδεύουμε τους δικούς μας συνταξιούχους, ότι έχουμε τα χρήματα να τους στηρίζουμε. Ακόμη πιο ανήθικο είναι πώς όλη η συζήτηση αυτή στρέφεται γύρω από την έννοια του κοινωνικού κράτους, μια έννοια που είναι, στην πραγματικότητα, άγνωστη στην Ελλάδα. Έχει καταντήσει να ονομάζεται κοινωνικό κράτος και κοινωνικό κεκτημένο κάθε προνόμιο συντεχνίας, εις βάρος των υπολοίπων πολιτών. Από την τεράστια επιχορήγηση των ταμείων του ΟΤΕ και της ΔΕΗ (που δεν φαίνονται να περικόπτονται - η τρόικα μας φταίει γι' αυτό;) μέχρι τους φόρους υπέρ των δυστυχών δικηγόρων και μηχανικών.

Όμως η απαίτηση για ευρωπαϊκό εκβιασμό, ότι το μπαταχτσιλίκι μας θα τους τινάξει στον αέρα, είναι η χειρότερη. Το φιλότιμό μας (που δεν έχουμε βαρεθεί να λέμε ότι είναι λέξη που δεν απαντάται σε άλλη γλώσσα) ως λαού εκεί μας οδηγεί; Χρωστάμε, και κάνουμε τους μάγκες επειδή χρωστάμε πολλά; Εκβιάζουμε επικαλούμενοι τη χειρότερη συμπεριφορά μας; Δηλαδή εάν ο εκβιασμός αυτός έπιανε, θα είχαμε τα μούτρα να κυκλοφορούμε οπουδήποτε εκτός Ελλάδας; Και, ακόμη περισσότερο, μπορούμε μετά να κοιτάμε τους εαυτούς μας στον καθρέφτη; Δεν ντρεπόμαστε;

Ελπίζουμε ότι αυτός ο ιδιότυπος κουτσαβακισμός δεν θα είναι, στο τέλος, ελκυστικός για τους πολίτες και τους ψηφοφόρους - τυχόν επικράτησή του θα στείλει πολύ θλιβερά μηνύματα για την κοινωνία μας.

No comments: