Tuesday, November 25, 2008

Ελληνικό Πανεπιστήμιο:Κρίση και Μεταρρύθμιση

Φιλελεύθεροι Φοιτητές και το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών σας προσκαλούν σε εκδήλωση με τίτλο : Ελληνικό Πανεπιστήμιο:Kρίση και Mεταρρύθμιση.

Η εκδήλωση θα λάβει χώρα το Σάββατο 29 Νοεμβρίου στις 19.00, στο Μακεδονία Παλλάς στη Θεσσαλονίκη και θα είναι ανοιχτή στο κοινό.

Ομιλητές:Γεώργιος Μπήτρος, καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Θέμης Λαζαρίδης, καθηγητής στο Τμήμα Χημείας του City College / City University of New York, διαχειριστής των ιστολογίων Greek University Reform Forum και "Αξιολόγηση Βουλευτών"

Νάσιος Τσιούρας,δικηγόρος

Συντονιστής: Χάρης Μ. Πεϊτσίνης, δικηγόρος

Monday, November 24, 2008

Ο Αρχιεπίσκοπος, με τον οποίο μπορούμε να διαφωνούμε

Συνιστώ να διαβάσετε τη συνέντευξη του νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου στην Ελευθεροτυπία της Κυριακής που πέρασε (πρόκειται για την πρώτη συνέντευξη που παραχωρεί μετά την εκλογή του). Μπορεί να έχουμε αντίθετες θέσεις σε αρκετά θέματα, δεν μπορούμε όμως παρά να επικροτήσουμε τη ρητή καταδίκη της πατριδοκαπηλείας εκ μέρους του. Ιδιαιτέρως αξιόλογη και η αναφορά του στον εθνικιστικό διαχωρισμό των διαφόρων εκκλησιών του ορθοδόξου δόγματος.

Saturday, November 22, 2008

Το κακό μετρό και το οικολογικό τραμ

Δύο ημέρες, κατά τις οποίες η Αθήνα είχε ουσιαστικά παραλύσει εξ αιτίας της απεργίας που κρατούσε κλειστό το τραμ, έδωσαν την αφορμή γι' αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Δημήτρη Καστριώτη στο "Βήμα". Πραγματικά, θυμήθηκα τον καιρό της διαμάχης για την κατασκευή μετρό ή τραμ στη Θεσσαλονίκη και τις ρομαντικές και ευαίσθητες κραυγές υπέρ του "οικολογικού" τραμ και κατά του κακού μετρό. Στην Αθήνα λειτούργησαν και τα δύο. Από τη σύντομη προσωπική εμπειρία μου στην πρωτεύουσα μπορώ να βεβαιώσω για την αλήθεια των όσων γράφει ο συγγραφέας του άρθρου, τόσο για το μετρό (και την παράλυση της Πέμπτης και της Παρασκευής), όσο και για το τραμ - και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω στην πρόταση που περιέχει το άρθρο του: "Ο κόσμος που «αγάπησε» το μετρό δείχνει ότι το κυκλοφοριακό δεν αντιμετωπίζεται με ιδεολογικές προσκολλήσεις, πεζοδρόμους ή «μέσα σταθερής τροχιάς» στην επιφάνεια". Οι προτεινόμενες λύσεις σε κάθε δεδομένη κατάσταση πρέπει να αξιολογούνται με βάση την πρακτικότητά τους, τις προβλεπόμενες άμεσες και μεσο-μακροπρόθεσμες (θετικές και αρνητικές) συνέπειές τους και όχι από συνθηματολογικούς αφορισμούς. 

Sunday, November 16, 2008



Το «δόγμα Λιακόπουλου» από τηλεοπτική σαπουνόπερα γίνεται και πολιτική άποψη υπουργού της ελληνικής κυβέρνησης.
Συγκεκριμένα συνέντευξή του στην εφημερίδα "Μακεδονία της Κυριακής" ο υπουργός Μακ. Θράκ. Κ. Μαργαρίτης Τζίμας απαντάει ως εξής στην ερώτηση: "Βλέπετε γενικότερα το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση να έχει γίνει στόχος επιθέσεων;" :
Σαφέστατα έχει γίνει στόχος επιθέσεων. Μου προξενεί εντύπωση πως μετά το άνοιγμα Καραμανλή στη Ρωσία άρχισαν τα όργανα. Κρίνοντας το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό, βλέπω πως μετά τις εκλογές του 2007 και τις ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία η κυβέρνηση δέχεται επίθεση, άλλοτε δικαιολογημένη άλλοτε όμως κυρίως άδικη.
«Συνδέει δηλαδή ξεκάθαρα την αποκάλυψη των σκανδάλων στα οποία φέρονται αναμεμειγμένα κυβερνητικά στελέχη με πιθανή συνομωσία εναντίον της κυβέρνησης της χώρας! Κι αν αυτό ακουγόταν ως ψίθυρος μεταξύ των στελεχών της κυβερνητικής παράταξης είναι η πρώτη φορά που κάποιος βουλευτής και μάλιστα εν ενεργεία υπουργός, προχωράει σε μια τέτοια δήλωση.
Βέβαια ακολουθεί άλλη μια ερώτηση η οποία αναφέρεται άμεσα στον αμερικανικό παράγοντα:
-Το 1993 πληροφορηθήκαμε ότι θα έχουμε πρόωρες εκλογές από τον αμερικανό πρέσβη. Μήπως πίσω από αυτές τις επιθέσεις κρύβεται η αμερικανική ενόχληση για την ελληνορωσική προσέγγιση;» (greece-salonica.blogspot.com)
Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους ο αμερικανικός παράγοντας έστησε το αλισβερίσι Ρουσόπουλου-Εφραίμ για την κατάφωρα παράνομη ανταλλαγή της δημόσιας περιουσίας;
Ο κουμπάρος Αναγνωστόπουλος με εντολή του αμερικανού πρέσβη εισέπραττε 4000000,00€ από την ΜΕΒΓΑΛ;
Ο υιός Σημαιοφορίδης (βλ. golden boy) σε συνεργασία με το State Department αγόραζε κρατικά δομημένα ομόλογα και ζημίωνε το κρατικό ασφαλιστικό ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων;
Αν αυτά και άλλα τόσα είναι έτσι όπως ο κ. Τζίμας μας τα λέει τότε συμβαίνει το εξής παράδοξο: Όλος ο μηχανισμός της ΝΔ συνεργάζεται με τους Αμερικανούς για να υπονομεύσουν την συνεργασία της κυβέρνησης της ΝΔ με τους Ρώσους.
Αν δεν είναι έτσι τότε ο κ. Τζίμας είναι απλά άλλο ένα αθώο παιδάκι στην παιδική χαρά της διακυβέρνησης ΝΔ.
Σ.Σ. η φωτογραφία είναι του Γιώργου Μαργαρίτη που τα λέει καλύτερα

Tuesday, November 11, 2008

Η ολοκληρωτική αντίληψη της Νέας Δημοκρατίας

Σαν πολύ δεν ασχολούμαστε τώρα τελευταία με τη Νέα Δημοκρατία; Κι όμως, βρήκε ακόμη ένα τρόπο να μας προκαλέσει αρνητική έκπληξη - διαβάστε την παρακάτω δήλωση του Γραμματέα της, κ. Ζαγορίτη αναφορικά με τον κ. Τατούλη: "Δεν μπορεί να έχει δίκιο ένας απέναντι σε 151"! Δηλαδή ο ρόλος του Βουλευτή, η ανεξαρτησία του, η αυτόνομη σκέψη, η αυτόνομη κρίση - όλα αυτά πάνε περίπατο! Και η προσωπική αντίληψη πρέπει να υποτάσσεται στην πλειοψηφία, μειοψηφία = ανυπαρξία, άδικο! Πρόκειται για τρόπο σκέψεως που θα ταίριαζε πάρα πολύ σε ολοκληρωτικό κόμμα και όχι σ' ένα που, κάποτε, απεκαλείτο φιλελεύθερο. Η ορθοκρισία διά της πλειοψηφίας! (για να μην μπούμε σε θέματα ουσίας, στο κατά πόσον και οι 151 συμφωνούν με τον κ. Ζαγορίτη ή απλώς δεν τολμούν να εκφράσουν τη διαφωνία τους)

Monday, November 10, 2008

Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά

Η διαρκής μεταβολή της συνολικής αριθμητικής δύναμης που χαρακτηρίζει την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας για κάποιο λόγο μου θυμίζει το παλιό "μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά", με τη διαφορά ότι τα πέταλα της μαργαρίτας δεν αφαιρούνται μόνο, αλλά και ξανακολλούν. Μένει να δούμε πότε θα επιστρέψει στην τιμημένη ΚΟ ο κ. Τατούλης, ο οποίος στη συνέντευξή του στο "Έθνος" είπε πράγματα που μάλλον οι περισσότεροι πολίτες σκέφτονται. Πέρα όμως από την παιχνιδίστικη διάθεση που δημιουργούν οι ευτράπελες ενέργειες ενός κομματικού (και, κατά δυστυχίαν, παράλληλα κυβερνητικού) σχηματισμού που έχει απωλέσει την ψυχραιμία του, υπάρχουν κάποια σοβαρά ζητήματα ουσίας και πολιτικού λόγου αναφορικά τόσο με το κόμμα της ΝΔ, όσο και με τον ίδιο τον κ. Τατούλη.

Η Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει μια ισχνή πλειοψηφία στη Βουλή (αποτέλεσμα των εκλογών, στις οποίες κατέφυγε ο κ. Πρωθυπουργός για να έχει ενισχυμένη εντολή για "μεταρρυθμίσεις"!), έχει μεταβληθεί ήδη από καιρού σε ολοκληρωτικό κόμμα. Έχει απαγορεύσει ακόμη και στους βουλευτές της, οι οποίοι έχουν εντολή από το λαό και όχι από το κόμμα, να εκφράζονται κατά τον τρόπο που αυτοί κρίνουν ότι προωθεί τα συμφέροντα των εκλογέων τους. Δεν ξέρω εάν ο ολοκληρωτισμός αυτός προέρχεται από πλήρη αδυναμία ν' αντιληφθούν τα βασικά στελέχη (κυρίως ο Πρωθυπουργός) ότι μπορεί να μην έχουν σε όλα δίκαιο, από το άγχος να δείχνουν ότι είναι συμπαγής και αδιάρρηκτος κομματικός στρατός, από το φόβο της κριτικής την οποία αποδιώχνουν ακόμη και όταν δεν γίνεται δημοσία ή από συνδυασμό όλων των παραπάνω παραγόντων. Το σίγουρο είναι ότι έχουν επιβάλει μια ασφυκτική πίεση στα μέλη της κοινοβουλευτικής τους ομάδας όχι μόνο λόγω της απειλής της διαγραφής ή της καταφυγής σε εκλογές, αλλά και την καλλιέργεια ενός γενικότερου κλίματος περί προδοσίας όχι μόνο του κόμματος, αλλά και της χώρας (ποιος έχει το δικαίωμα να διαφωνεί εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσεως;).

Η τρομοκρατία αυτή επικρατεί, επειδή οι περισσότεροι βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης (για να είμαστε δίκαιοι, το φαινόμενο αυτό δεν είναι αποκλειστικό της ΝΔ) δεν ενδιαφέρονται να επιτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά νοιάζονται προφανώς περισσότερο για την επανεκλογή τους, η οποία εξαρτάται πλήρως από την παράταξη. Και, βέβαια, καταντά σε ελεεινή προσωπολατρεία για τον εκάστοτε επικεφαλής του κόμματος, ο οποίος ποτέ δεν κάνει λάθη, το πολύ-πολύ να "παραπληροφορείται" από κακούς συμβούλους.

Μέσα στο κλίμα αυτό έρχεται ο κ. Τατούλης και επιχειρεί να αφυπνίσει κάποιους ανθρώπους, μεταξύ τους και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, λέγοντάς του τα αυτονόητα: ότι έχει και ο ίδιος προσωπικά πολιτική ευθύνη, ότι το κόμμα γίνεται ρεζίλι κ.λπ. Αλλά ο Πρωθυπουργός και οι περί αυτόν είτε στρουθοκαμηλίζουν, είτε έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Έχουμε σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας, λέει ο κ. Τατούλης, πώς τολμάς και μιλάς για τέτοια πράγματα εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσεως του απαντά ο κ. Ζαγορίτης. Η διαφαινόμενη διαγραφή του κ. Τατούλη και από το κόμμα της ΝΔ προφανώς του στερεί τη δυνατότητα να διεκδικήσει βουλευτική έδρα στις επόμενες εκλογές. Το κόμμα του θα επιβραβεύσει όσους προσκυνούν σεμνά και ταπεινά την κυβέρνηση και δεν έχουν την αναίδεια να ασκήσουν κριτική.

Δεν μπορώ να διαβλέψω κάποια υστεροβουλία στη στάση που τηρεί ο κ. Τατούλης. Σε προσωπικό επίπεδο το μόνο που θα κερδίσει θα είναι να έχει ήσυχη τη συνείδησή του ότι τιμά την ψήφο όσων τον ανέδειξαν. Μακάρι το ελληνικό Κοινοβούλιο να διέθετε κι άλλα μέλη με θάρρος της γνώμης αντίστοιχο με τον κ. Τατούλη. Το μόνο που μπορώ να κάνω από εδώ, τη μακρινή Άγρια Δύση, είναι να του πω ότι στα μέρη μας τις αρετές του τις τιμούμε και τις προβάλλουμε.

Wednesday, November 5, 2008

Ο Νέος Πρόεδρος και η Δυναμική μιας Κοινωνίας

Η Αμερική εξέλεξε τον πρώτο Αφροαμερικανό πρόεδρο ο οποίος με την χαρισματική του προσωπικότητα και μια καμπάνια που θα μείνει στο πάνθεον της πολιτικής επικοινωνίας κατάφερε να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο που βρέθηκε στο δρόμο του.
Ο Ομπάμα είναι σήμερα κάτι περισσότερο από πρόεδρος των ΗΠΑ, είναι ένα σύμβολο.Έχει πλέον ταυτιστεί τόσο πολύ με το κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας του (change) που τόσο οι Αμερικανοί πολίτες όσο και ο υπόλοιπος κόσμος είναι έτοιμοι να συστρατευθούν μαζί του στις προσπάθειες που θα κάνει τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και στο ζήτημα του Ιρακ. Συγχρόνως όμως, οι προσδοκίες των πολιτών είναι εξαιρετικά υψηλές πράγμα το οποίο μπορεί να αποβεί μοιραίο για τον ίδιο.
Τι περιμένει άραγε ένας φιλελεύθερος από τον Ομπάμα; Περιμένει μάλλον να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική. Έχει ωστόσο και την ελπίδα ότι θα ακούσει τους οικονομικούς συμβούλους του από το Σικάγο και δεν θα τηρήσει όσα είπε περί προστατευτισμού στην οικονομία. Η αλήθεια είναι πως στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής αναμένει από τον Ομπάμα μία βελτιωμένη εκδοχή της διακυβέρνησης Κλίντον
Οι αμερικανικές εκλογές όμως στέλνουν και ένα μήνυμα προς όλο τον κόσμο (μεταξύ άλλων και σε εμάς). Δείχνουν την δυναμική μιας κοινωνίας η οποία προχωρά μπροστά και υπερβαίνει διλλήματα του παρελθόντος. Μέσα σε περίπου 50 χρόνια μία φυλλετική ομάδα που δεν είχε πολιτικά δικαιώματα και ήταν πλήρως περιθωριοποιημένη κατάφερε να εκλέξει τον πρόεδρο της χώρας.Ας σκεφτεί κανείς, αν στην σημερινή ''προοδευτική'' Ελλάδα θα ήταν δυνατό να εκλεγεί κάποιος με καταγωγή π.χ από την Αλβανία.
Υπάρχει ίσως και κάτι ακόμη πιο σημαντικό το οποίο θα πρέπει να κρατήσουμε από αυτές τις εκλογές. Ο Ομπάμα δια της επιτυχίας του δείχνει τον δρόμο σε κάθε πολίτη που προσπαθεί να πετύχει τους στόχους του είτε αυτοί βρίσκονται στην ιδιωτική είτε στην δημόσια σφαίρα. Προτρέπει έμμεσα τον καθένα να αγωνιστεί για να ξεχωρίσει και να ξεφύγει από το (και ελληνικό) σύνδρομο του ελάχιστου κοινού παρονομαστή και της μετριοκρατίας.
Εν τέλει, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα δικαιώσει τις προσδοκίες των πολιτών, μπορούμε όμως με βεβαιότητα να ισχυριστούμε ότι έχει ήδη καταφέρει να αναζωογονήσει τις ελπίδες τους.