Στη συνέντευξή του προς τα τηλεοπτικά κανάλια αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού Γιώργος Καρατζαφέρης επιπλήττει την Ευρωπαϊκή Ένωση και το "μοντέλο Blair" που θα καθιερωθεί, κατ' αυτόν, το οποίο θα καταργήσει σε 6 χρόνια τις επιδοτήσεις προς τους αγρότες. Θα εξαφανισθεί έτσι, λέει, η αγροτιά και θα τρώμε μόνο τσιπς και βιομηχανοποιημένες τροφές.
Είναι μεγάλος ο λαϊκιστικός πειρασμός να υπερασπισθεί κανείς τους αγρότες. Οι κραυγές: "τι θα γίνουν οι αγρότες", "δεν τα βγάζουμε πέρα" και άλλες αντίστοιχες κυριαρχούν στο δημόσιο διάλογο. Επίσης, φοβίες όπως αυτή που επανέφερε ο κ. Καρατζαφέρης στη συνέντευξή του, οδηγούν πολλούς στην αντίληψη ότι πρέπει να διαφυλάσσουμε τους αγρότες ως κόρη οφθαλμού με κάθε τρόπο.
Η λογική αυτή της κατευθυνόμενης οικονομίας, ότι δηλαδή το Κράτος θα κρίνει τι πρέπει να παράγεται στη χώρα και ποιος πρέπει να το παράγει (βλ. επέκταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση), έχει αποτύχει πολλαπλώς. Συντηρεί ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο θα μπορούσε να επιλέξει άλλους τομείς της οικονομίας για τη δραστηριοποίησή του, οδηγεί σε σχετικά μικρές αγροτικές ιδιοκτησίες με ανύπαρκτες οικονομίες κλίμακος, στη δημιουργία προνομιούχων μεγαλο-αγροτών, των οποίων η "μεγαλοσύνη" δεν οφείλεται στην ποιότητα ή την ποσότητα των προϊόντων που παράγουν, αλλά στο ύψος των επιδοτήσεων που λαμβάνουν, και σε παράλογες καταστάσεις, όπως στην επιδότηση καλλιεργειών που εξαντλούν τα υδάτινα αποθέματα και επιβαρύνουν, συνολικά, ιδιαιτέρως το περιβάλλον (όπως το βαμβάκι). Επίσης, οι αγρότες από τις χώρες του τρίτου κόσμου παράγουν φθηνότερα τα ίδια προϊόντα, αλλά δεν μπορούν να ανταγωνισθούν τους επιδοτούμενους Ευρωπαίους αγρότες - και αντί να τους επιτρέπουμε να μας πουλήσουν τα προϊόντα τους (στο κάτω-κάτω οι Ευρωπαίοι καταναλωτές είναι που ωφελούνται), ζητούμε να τους βοηθήσουμε μέσω χρηματικών ποσών που καταλήγουν στα χέρια των διαφόρων δικτατορίσκων τους ή (σπανιότερα) στις τσέπες των γραφειοκρατών που τα διαχειρίζονται.
Σ' έναν κόσμο χωρίς επιδοτήσεις, αν έχουμε ανάγκη την καλή πατάτα, αυτό είναι πολύ εύκολο να φανεί: θα δημιουργηθεί η αντίστοιχη ζήτηση στην αγορά - και όποιος την παράγει, θα βγάλει τα προς το ζην του (τουλάχιστον), είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε εκτός αυτής. Ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας θα μειωθεί, με αποτέλεσμα σημαντικές οικονομίες κλίμακος, και θα στραφεί προς προϊόντα που έχουν ζήτηση είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό - και θα πάψουμε να κάνουμε μάγκα, με τα δικά μας λεφτά, τον κάθε Πατάκη και Μπούτα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Μεγάλο πρόβλημα οι επιδοτήσεις, εξαιτίας της έχουμε υποπαραγωγική και μη ποιτική αγροτική παραγωγή. Είναι καιρός να σταματήσει η ΚΑΠ
bro με πρόλαβες σε αυτό το post. Πρέπει να γίνω πιο γρήγορο πιστόλι.Μα απορώ γιατί διαμαρτύρεσαι;Τι θα κάνουμε χωρίς τον κύριο Κοκκινούλη;
Οι Έλληνες αγρότες δουλεύουν πια μόνο για την επιδότηση και το λιγότερο που τους ενδιαφέρει είναι να φέρνουν στην αγορά ανταγωνιστικά προϊόντα, σε τιμή και ποιότητα.
Σύμμαχος σ’ αυτή την αντίληψη είναι πάντα ο λαϊκισμός που απλοποιεί τα προβλήματα και εκφραστές του λαϊκισμού αυτού, δυστυχώς, δεν είναι μόνο οι ακροδεξιές συμμαχίες.
@ policritos
Έχετε απόλυτο δίκαιο. Τον Καρατζαφέρη προσωπικά δεν τον θεωρώ ακροδεξιό, αλλά εκφραστή του λαϊκισμού όπου τον βρει. Το ότι οι περισσότερες λαϊκιστικές θέσεις σήμερα είναι ακροδεξιές, όμως, με προβληματίζει (ακόμη κι όταν εκφράζονται από "mainstream" κόμματα).
Οι επιδοτήσεις στη Ευρώπη δίνονται και δίνονταν για να συγκρατηθεί κόσμος στην επαρχία, αφού η Ευρώπη από παλιά έχει ένα φαινόμενο που λέγεται Kulturlandschaft -δομημένο φυσικό περιβάλλον. Έτσι ανάμεσα στα άλλα δίνει για όσους δεν το ξέρουν επιδοτήσεις λ.χ. για τη διατήρηση παραδοσιακών φραχτών- με βάτα κλπ. ανάμεσα στα τα χωράφια, αφού έχουν αποδειχτεί ότι οι φράχτες αυτοί είναι hotspots βιοποικιλότητας . Ειδικά στη Μεσόγειο ισχύει αυτό που λέει ο Μπρωντέλ "γη στη Μεσόγειο που δεν καλλιεργείται είναι γη που ερημώνεται". Όχι στις επιδοτήσεις επί της αρχής λοιπόν, αλλά πρέπει και να λαμβάνονται ad hoc ρυθμίσεις με περίσκεψη.
Post a Comment