Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός! Η επιδίωξη του κόσμου αυτού δεν είναι ο λόγος που οι οπαδοί του Συνασπισμού κλείνουν τους δρόμους και καταστρέφουν τις κάμερες που ελέγχουν την κυκλοφορία; Και να η ευκαιρία τους να συμβάλουν στην αλλαγή του κόσμου - αν προκύψει Βουλή, όπου θα έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, χωρίς να υπάρχει όμως δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης, μπορούν να διαπραγματευθούν την υλοποίηση μέρους του προγραμματικού τους λόγου, με αντάλλαγμα τη στήριξη μιας κυβερνήσεως συνεργασίας. Διαδικασία οπωσδήποτε ηθική, αυτή είναι και που καθορίζει τη λειτουργία των κυβερνήσεων συνεργασίας ανά τον κόσμο.
Αλλά τα κόμματα της αριστεράς επιλέγουν συνειδητά (και το λεν ξεκάθαρα) να μην επιδιώξουν τη σχετική δυνατότητα και να αποποιηθούν την ευθύνη, ανακοινώνουν ότι σε καμμία περίπτωση δεν θα συμμετάσχουν σε κυβέρνηση συνεργασίας. Μια τέτοια στάση δεν είναι παράλογη, στο βαθμό που ο προγραμματικός τους λόγος κινείται κυρίως σε φαντασιακό επίπεδο και δεν είναι υλοποιήσιμος (ευτυχώς για εμάς!). Αλλά καταδεικνύει ότι είναι κόμματα αντιπολίτευσης, ανεύθυνα. Δεν είναι έτοιμα να επιδιώξουν να συμβάλλουν στην αλλαγή προς το καλύτερο, έστω και με τους συμβιβασμούς που απαιτούνται (με μονοψήφια ποσοστά ως τρίτα ή τέταρτα κόμματα) και αναιρούν κάθε αίτημά τους για καθιέρωση απλής αναλογικής, εκτός κι αν σκοπός τους είναι να εξαναγκάσουν τον τρισκατάρατο (κατ' αυτούς) "δικομματισμό" σε κυβερνητική συνεργασία τύπου Γερμανίας.
Είναι γνωστός ο μύθος του Αισώπου - κάποιος αθλητής παινευόταν ότι στη Ρόδο έκανε πολύ μεγάλο άλμα κι ένας παρευρισκόμενος του είπε: "Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". Αφήνω τη συγκεκριμενοποίηση του παραλληλισμού σ' εσάς.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
΄Οτι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, το αποδεικνύουν οι μαρτυρίες όσων έζησαν στα γκουλαγκ και οι απογραφές του πληθυσμού της Ρωσίας στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.
Δυστυχώς μάθαμε πως είναι εφικτός πριν μάθουμε αν είναι επιθυμητός.
Μα για ποιο λόγο να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας;Κυβερνούν ήδη με τους συνδικαλιστές τους,το "φοιτητικό κίνημα" και τις λοιπές συντεχνίες οι οποίες γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τους νόμους του κράτους υπο την ανοχή των αρμοδίων αρχών και της μερίδας της κοινωνίας
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι ένα ένα κλειστό καρτέλ, όπου οι ρόλοι έχουν μοιραστεί ανάμεσα στους επαγγελματίες διαχειριστές του και τους επαγγελματίες αντιπολιτευτόμενούς του.
Αν κάτι έχω να παρατηρήσω είναι ότι στην μοιρασιά ο ΣΥΝ είναι ριγμένος σε σχέση με τον άλλο επαγγελματία της διαφωνίας, το ΚΚΕ.
Post a Comment