Κινητικότητα στο Κυπριακό

Με αφορμή την επικείμενη συνάντηση του νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δ. Χριστόφια και του εκλεγμένου Πρωθυπουργού της τουρκο-κυπριακής κοινότητας κ. Μ.Α. Ταλάτ ίσως μπορούμε να ελπίζουμε ότι η αλλαγή στην ηγεσία των δύο κοινοτήτων και η αντικατάσταση των εθνικιστών επικεφαλής τους (Τ. Παπαδόπουλου και Ρ. Ντεκτάς) από ηγέτες περισσότερο διαλλακτικούς θα φέρει πιο κοντά στη λύση του το κυπριακό πρόβλημα. Για να γίνει αυτό, όμως, απαιτείται πιο πριν να έχει αποφασίσει η κάθε πλευρά τι επιδιώκει. Από την ελληνο-κυπριακή πλευρά (την οποία στηρίζει και η ελληνική κυβέρνηση) δεν έχει ακόμη ξεκαθαρισθεί ποιο αποτέλεσμα θα ήταν αποδεκτό, κυρίως εάν εξακολουθεί να υποστηρίζει τη λύση της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας (πράγμα αμφίβολο μετά το περιβόητο διάγγελμα του Τ. Παπαδόπουλου κατά του σχεδίου Ανάν). Από την τουρκο-κυπριακή πλευρά, πάλι, δεν είναι ξεκάθαρος ο ρόλος της Τουρκίας. Το σημαντικότερο πρόβλημα, όμως, που θα αντιμετωπίσει ένα ενιαίο ή σχεδόν ενιαίο κράτος (είτε είναι ομοσπονδία, είτε συνομοσπονδία) θα είναι η διάκριση των πολιτών του ανάλογα με την κοινότητα, από την οποία προέρχονται - διάκριση, η οποία θα διαιωνίσει τις διαμάχες. Τη διάκριση αυτή είναι λογικό να την επιδιώκει περισσότερο η τουρκο-κυπριακή πλευρά, καθώς θεωρεί ότι, ως μειονότητα, η διάκριση αυτή είναι που θα μπορέσει να της προσδώσει συγκεκριμένο πολιτικό βάρος στο νέο καθεστώς (για να μην αναφερθούμε σε περιστατικά που συνέβαιναν πριν την τουρκική εισβολή). Ίσως να είναι σκόπιμο να βρεθεί κάποιος άλλος τρόπος, με τον οποίο να διασκεδασθούν οι φόβοι των τουρκοκυπρίων, ότι θα γίνουν καταπιεζόμενη μειονότητα και με περιορισμένη εκπροσώπηση στους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, χωρίς ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα, σε ένα ενιαίο νέο κράτος, όποια ειδικότερη μορφή και να πάρει αυτό. Ευκταίο, όμως, θα ήταν να μπορούσε το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, και από τις δύο πλευρές, να ξεκολλήσει από τις ταμπέλες της εθνικής καταγωγής, να επιδιώξει ένα κράτος, στο οποίο κανείς δεν απολαμβάνει ιδιαίτερα προνόμια, αλλά και ούτε υφίσταται δυσμενείς διακρίσεις, λόγω της καταγωγής του και όπου η ισορροπία της εκπροσώπησης και των δικαιωμάτων δεν θα είναι επιδιωκόμενο τεχνητώς αποτέλεσμα, αλλά φυσική απόληξη μιας ενιαίας πολιτικής συνείδησης.