Διαβάστε αυτό το ενδιαφέρον άρθρο από τον Economist. Θέτει εξαιρετικά ερωτήματα για την κατάσταση εθνικών ομάδων στο πλαίσιο ενός ομοσπονδιακού συστήματος και ενός μεγαλύτερου, ενιαίου κράτους - συμβαίνει στο Βέλγιο, αύριο μπορεί να συμβαίνει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά (και παρόμοιες καταστάσεις έχει αντιμετωπίσει, με τραγικά αποτελέσματα, η Κύπρος). Το σημαντικότερο ερώτημα που θέτει είναι η αξία, αλλά και η κατάχρηση του συμβιβασμού μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών ή θρησκευτικών ομάδων. Οι συμβιβασμοί έχουν οδηγήσει και τις συνθήκες για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την πλέον πρόσφατη (ήδη από το 2001) τροποποίησή τους στη Νίκαια, σε μια κατάσταση εντελώς συγκεχυμένη, χωρίς ενιαίο σκοπό, χωρίς συνοχή, πράγμα που επιδιώχθηκε να διορθωθεί με τη Συνθήκη για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και, πλέον, με τις τροποποιήσεις της Λισσαβώνας, με αμφίβολα πάντως αποτελέσματα.
Πολλοί δέχονται ότι θα ήταν καλύτερα εάν όλοι οι πολίτες των κρατών που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και οι αντίστοιχες κυβερνήσεις, συμπεριφέρονταν πρώτα ως Ευρωπαίοι και κατόπιν βάσει της εθνικής τους καταγωγής. Ωστόσο, οι ίδιοι άνθρωποι θέλουν να προασπίσουν τα εθνοτικά τους συμφέροντα, γιατί πιστεύουν ότι οι όποιες θυσίες και παραχωρήσεις κάνουν με σκοπό την ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν θα βρουν ανταπόκριση από άλλους εταίρους, αλλά θα γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Έτσι, θεωρούν ότι αναγκάζονται να προτάσσουν τα εθνοτικά συμφέροντα των κοινών, ευρωπαϊκών συμφερόντων. Ίσως αυτό να γίνεται, σε μικρογραφία, στο Βέλγιο, γι' αυτό θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθούμε τις πολιτικές εξελίξεις εκεί.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment