Sunday, March 16, 2008
Ολυμπιακό πνεύμα και Θιβέτ
Ενώ τα γεγονότα στο Θιβέτ συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση και, δυστυχώς, νεκρούς, ο κ. Jacques Rogge φοβάται μην τυχόν κάποιο κράτος απόσχει ("μποϋκοτάρει") από τους αγώνες, εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταστολή των διαδηλώσεων υπέρ της ανεξαρτησίας του Θιβέτ. Υποστηρίζει ότι ένα μποϋκοτάζ θα οδηγούσε στη διακοπή της επικοινωνίας με το κινεζικό καθεστώς - λες και τώρα, που ο κόσμος επικοινωνεί, τα ατομικά δικαιώματα στην Κίνα είναι σεβαστά! Πολλές φορές σκέφτομαι τι ιστορία είναι αυτό το "ολυμπιακό κίνημα" - πώς κάποιοι, σε σημαντικό βαθμό διεφθαρμένοι (αναφέρομαι στη διαδικασία επιλογής της πόλεως που θα φιλοξενεί τους ολυμπιακούς αγώνες ανά τετραετία) άνθρωποι, κατάφεραν να καθιερώσουν ένα μονοπώλιο στις ονομασίες και τα ιδανικά που (υποτίθεται ότι) είχαν οι αρχαίοι αγώνες στην Ολυμπία και, βάσει αυτού, να στήσουν ένα φοβερό μηχανισμό πλουτισμού για τους ιδίους. Θα μου πείτε ότι ακόμη και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το οποίο έχει πολύ πιο γερές βάσεις, παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα (αν και κυρίως προέρχονται από χώρες, στις οποίες ο επαγγελματισμός δεν είναι ανεπτυγμένος, ή όπου το ποδόσφαιρο έχει χρησιμοποιηθεί από τοπικούς δικτατορίσκους για τόνωση του "εθνικού φρονήματος"). Όλα αυτά, φυσικά, είναι ανεξάρτητα από τη προσπάθεια των αθλητών και των προπονητών (θεμιτή ή αθέμιτη) και τη χαρά που προσφέρουν σε όσους παρακολουθούν τα αθλήματα. Ας κάνουμε εδώ μια μίνι-δημοσκόπηση με τη συμμετοχή όσων αναγνωστών ενδιαφέρονται να απαντήσουν: πιστεύετε ότι η χώρα μας θα έπρεπε να μη στείλει συμμετοχή στους ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου, εν όψει της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα;
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
Στη χώρα μας υπάρχει ανεπτυγμένη μια επιλεκτική ευαισθησία για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μας είναι πιο εύκολο να αγανακτούμε όταν πρόκειται για άλλες χώρες (ειδικά αν πρόκειται για κράτη που θεωρούμε ύποπτο το ρόλο τους και δε συμπαθούμε) αλλά αν πρόκειται για περιπτώσεις λαών που μας είναι για διάφορους λόγους συμπαθείς (πχ οι Σέρβοι είναι αδέρφια μας κτλ) η όρασή μας μπορεί να εξασθενήσει αρκετά, όταν δε μας βάλουν μπροστά στον καθρέφτη είμαστε ικανοί να φτάσουμε μέχρι και στην τύφλωση.
Από την άλλη νομίζω ότι το θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων το παίρνουμε πολύ πατριωτικά [αναβίωση του ενδόξου παρελθόντος(;) -εδώ που τα λέμε κοντεύει να γίνει εθνικό θέμα η Eurovision, δε θα δοθεί ανάλογη σημασία στους Ολυμπιακούς Αγώνες;] για να περάσει καν από το νου μας η μη συμμετοχή μας στους αγώνες του Πεκίνου.
Προχωρώ όμως στο υποθετικό σενάριο ότι τα παραπάνω δε συμβαίνουν (είμαστε κάτι σαν την Ολλανδία σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων ώστε να μη κινδυνεύουμε να μας υποδείξουν να λύσουμε πρώτα τα του οίκου μας και βλέπουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες απλά σαν αθλητικούς αγώνες -με διεθνή βεβαίως προβολή).
Σε αυτή την περίπτωση έχουμε να σκεφτούμε το ερώτημα που τίθεται στο post κάπως έτσι: το να μποϋκοτάρουμε τους αγώνες θα έχει κάποιο πραγματικό αποτέλεσμα; Θα προκληθεί κάποια πίεση στο κινεζικό καθεστώς; πόση; Ή απλώς θα είναι μια "ηθική" στάση η μη συμμετοχή μας; Επίσης, ποιες μπορεί να είναι οι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις μας με την Κίνα που θα προκαλούσε μια τέτοια απόφασή μας;
Χωρίς να είμαι ειδικός εκτιμώ ότι στην καλύτερη περίπτωση μια απόφαση μη συμμετοχής θα προκαλούσε απλώς μια εφήμερη αναταραχή, ο διεθνής τύπος θα το σχολίαζε για μερικές μέρες και μετά η υπόθεση θα ξεθύμαινε γρήγορα χωρίς να αλλάξει το παραμικρό στη στάση της Κίνας στο Θιβέτ. Αντίθετα, η αμφίβολη και εφήμερη πίεσή μας το πιο πιθανόν να προκαλέσει αναταραχές στις διπλωματικές και άλλες (οικονομικές, εμπορικές κτλ) σχέσεις μας που ενδεχομένως να έχουν βάθος χρόνου.
@ alexandros
Πολύ καλή ανάλυση (με την επιφύλαξη στην αναφορά της Ολλανδίας). ΝΑΙ: 0, ΟΧΙ: 1.
ΟΧΙ
Άνευ ανάλυσης
@ δευκαλίων
Η ανάλυση δεν είναι απαραίτητη. ΝΑΙ: 0, ΟΧΙ: 2.
Η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ιερός σκοπός. ΄Ισως κάποιοι να πιστεύουν και πως η ανεξαρτησία του Θιβέτ είναι ιερός σκοπός. Το ερώτημα που προκύπτει αμέσως είναι, όπως είπε και ο alexandros, αν η αποχή από τους Ολυμπιακούς Αγώνες εξυπηρετεί αυτούς τους ιερούς σκοπούς. Σκεφτείτε π.χ. το 1936 ο Owens να μην πήγαινε στο Βερολίνο θέλοντας να διαμαρτυρηθεί.
Για αυτό τον λόγο ψηφίζω "όχι".
Και μια που συζητώνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες, νομίζω πως το πρόβλημα είναι η διαφθορά της ΔΟΕ και όχι ο επαγγελματισμός ή η "εμπορευματοποίηση". Στο παρελθόν μάλιστα η εμμονή της ΔΟΕ στον ερασιτεχνισμό μόνο κακό έκανε στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ειδικά στο ποδόσφαιρο και την αντισφαίριση. O δεκαθλητής (και πολυαθλητής) ολυμπιονίκης του 1912 Jim Thorpe, κατηγορήθηκε για επαγγελματισμό και έχασε τα μετάλλιά του επειδή έπαιρνε αποζημίωση ύψους δύο δολαρίων για κάθε αγώνα μπέιζμπολ που έπαιζε.
Οπότε είμαστε: ΝΑΙ: 0, ΟΧΙ: 3. Στο "όχι" προσθέτω και τη δική μου ψήφο. Η ανάλυση του alexandros και το παράδειγμα του william μ' έπεισαν πλήρως. ΝΑΙ: 0, ΟΧΙ: 4.
Είμαι και εγώ υπέρ τόυ όχι για τους λόγους που αναφέρθηκαν στα προηγούμενα σχόλια.Ωστόσο να επισημάνω πως είμαι κάθετα αντίθετος σε οποινδήποτε αποκλεισμό οικονομικής φύσης διότι όπως έχει δείξει η ιστορία(ΒΛ. Κούβα)το εμπάργκο διαιωνίζει την εξουσία του καθεστώτως και πλήττει μόνο τους απλούς πολιτες.Αντίθετα οι δικτατορίες που συναλλάσονται ελεύθερα με τις άλλες χώρες και επιλέγουν την ελεύθερη αγορά, αργά ή γρήγορα(βλ Χιλη), αναγκάζονται να αναγνωρίσουν τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών τους και να οδηγηθούν τελικά στην αποκατάσταση της δημοκρατίαςς.
Και οι δύο αδελφοί μου τάπαν καλά. ΝΑΙ: 0, ΟΧΙ: 5.
Post a Comment