Προσλήψεις κομματικών/ προσωπικών στρατών

Η αξιωματική αντιπολίτευση διαμαρτύρεται για τις προσλήψεις προσωπικού εκτός ΑΣΕΠ ξεχνώντας και τα κατορθώματα της δικής του περιόδου. Η απάντηση της κυβέρνησης δεν είναι εντελώς πειστική. Αυτό που γνωρίζουμε όλοι είναι ότι οι "συμβασιούχοι" είναι μια από τις πληγές της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Όχι γιατί το κράτος ή οι ΟΤΑ δεν πρέπει να έχουν την ελαστικότητα να προσλαμβάνουν πρόσκαιρα προσωπικό, για την κάλυψη προσωρινών αναγκών, αλλά επειδή έχουμε δει πώς έχει καταστρατηγηθεί αυτή η δυνατότητα - και όχι μόνο από την κεντρική κυβέρνηση, κατ' εξοχήν κάτι τέτοιο γίνεται από αποκεντρωμένες υπηρεσίες ή ΟΤΑ. Η ίδια η ύπαρξη του ΑΣΕΠ δεν θάπρεπε να είναι απαραίτητη σε μια ευνομούμενη χώρα, δυστυχώς όμως η εξέλιξη των προσλήψεων μετά το 1994 (έτος που καθιερώθηκε) δικαιώνουν την καθιέρωσή του και ενισχύουν το αίτημα για την ελαχιστοποίηση των προσλήψεων εκτός των διαδικασιών του.

Φυσικά, η παθογένεια είναι μεγαλύτερη, δεν έχει να κάνει μόνο με το σύστημα προσλήψεων, αλλά με το συνολικό σύστημα λειτουργίας της οικονομίας και της κρατικής μηχανής, ειδικότερα. Ότι η πρόσληψη στο Δημόσιο έχει καταστεί ιδανικό, ότι η μονιμότητα αποτελεί χαρακτηριστικό μιας θέσης εργασίας περισσότερο επιθυμητό από τη δυνατότητα εξελίξεως ή τις καλές αποδοχές, αντανακλά στη συνολική εικόνα της οικονομίας και του ασφυκτιώντος ιδιωτικού τομέα. Πραγματικά, πόσοι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα σήμερα να υποσχεθούν στους μισθωτούς τους σημαντική ανέλιξη; Και πόσο εύκολο είναι κάποιος να αξιοποιήσει τα προσόντα του ως ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας στην ελληνική αγορά; Δεν παραγνωρίζεται ότι οι διαπιστώσεις αυτές αποτελούν, εν πολλοίς, και προσχήματα για ανθρώπους που δεν έχουν τη διάθεση να αποκτήσουν προσόντα ή να εργασθούν πραγματικά και επιδιώκουν, διά του διορισμού τους στο δημόσιο, να εξασφαλίσουν μονιμότητα όχι από το φόβο για επισφαλείς θέσεις εργασίας στην αγορά, αλλά με σκοπό την ατιμωρησία της ραθυμίας τους στην υπηρεσία. Επίσης, για όσους έχουν ανατραφεί πιστεύοντας ότι θα αξιοποιήσουν περισσότερο στον επαγγελματικό βίο τους κάποιες κομματικές γνωριμίες, παρά γνώσεις, εμπειρίες, τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που σχετίζονται με τη δουλειά που θέλουν να κάνουν.

Μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση που περπατούσα, μια ημέρα πριν τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, έξω από τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος σε κεντρική οδό της Θεσσαλονίκης. Άκουγα τους συγκεντρωμένους νεολαίους εκεί να συζητούν σε ποια θέση αποβλέπουν, σε περίπτωση νίκης του κόμματός τους (είμαι σίγουρος ότι αντίστοιχες συζητήσεις θα γίνονταν και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εάν θεωρούσαν ότι είχαν πιθανότητες να επανακαταλάβουν την εξουσία) και τρόμαξα στη σκέψη ότι υπάρχουν άνθρωποι, των οποίων το μέλλον κυριολεκτικά εξαρτάται ευθέως και άμεσα από τα αποτελέσματα μιας εκλογικής αναμέτρησης - και δεν αναφέρομαι σε υποψηφίους βουλευτές! Φαντάζομαι, δε, ότι παρόμοιες συζητήσεις σε αντίστοιχη κλίμακα γίνονται και πριν από τις τοπικές εκλογές, όπου η ανταλλαγή ψήφων προς διορισμό είναι ακόμη πιο εύκολη (καθώς η βαρύτητα που έχει η ψήφος ενός σογιού μπορεί να αποβεί καθοριστική για το τελικό αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης).

Και, βέβαια, το θέμα έχει και συνέχεια. Οι διορισθέντες κατά τον τρόπο αυτό αξιοποιούν, μετά τις εκλογές, τον κρατικό πλέον μηχανισμό για εξασφάλιση και διαιώνιση των προνομίων τους, καθώς και για την εξασφάλιση της επανεκλογής του δημοτικού άρχοντα (κατά κανόνα) που τους διόρισε - και έτσι οι κρατικές θέσεις αξιοποιούνται από τους κομματικούς στρατούς και για την καθημερινή συντήρησή τους (για να μην αναφέρω και αθέμιτα προσωπικά κέρδη).

Όλα αυτά είναι και συνέπεια ενός γιγαντωμένου κράτους με υπηρεσίες και αρμοδιότητες, οι οποίες δεν ταιριάζουν στην αποστολή που θα έπρεπε να επιτελεί. Η φιλελεύθερη πρόταση για την αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών περνά από τη δραστική μείωση των κρατικών αρμοδιοτήτων και της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία (σκεφθείτε, λ.χ., τι επιρροή έχει ένας υπάλληλος που θα κρίνει ποιος θα λάβει αγροτικές επιδοτήσεις και πόσο - ακόμη και ο γραμματέας του Δήμου που χορηγεί βεβαίωση για τα καλλιεργούμενα στρέμματα).